آینه جم- رضا معتمد | چند روز پیش بسیاری از رسانه‌ها از قول مدیرکل ادارۀ بنادر و کشتیرانی استان بوشهر نوشتند که «قطری‌ها یک بندر جدید در بوشهر می‌سازند». با این‌حال وقتی خواننده به متن خبر وارد می‌شود، متوجه می‌گردد که آنچه در متن به نقل از آقای مدیر کل آمده، چندان با تیتر نمی‌خواند بلکه او تنها در انتهای گزارش مطبوعاتی‌اش در بارۀ بندرسازی و اسکله‌سازی‌های جدید، این را هم گفته که قرار است با قطری‌ها یک تفاهم‌نامه امضا شود که در بندر دیر استان بوشهر یک «بندر جدید» بسازند. البته این که قطری‌ها چطور قرار است در دیر که خودش از قدیم‌الایام بندر است، یک بندر جدید بسازند، جای بحث است اما احتمالاً منظور از بندر، احداث شهرکی با امکانات بندری جدید است.
این گفتۀ مدیر کل بنادر را استاندار بوشهر کمی تعدیل کرده و سه روز پیش در سفر به دیّر گفته است که سرمایه‌گذاران قطری برای سرمایه‌گذاری در بندر دیّر «ابراز تمایل» کرده‌اند.
چنین برمی‌آید که با چنین ابراز تمایلی، مسئولان ما از خداخواسته طبق معمول از آن بساط خواستگاری فراهم آورده و یک‌طرفه صیغۀ عقد دایمی را جاری کرده و در این وانفسای بارش انواع اخبار ناخوش از رکود اقتصادی استان و گرانی و تورم افسارگسیخته از آن خبری خوش ساخته‌اند تا در کام مردم بریزند.
برای این‌که بی‌انصافی نکرده باشم، باید بگویم که این نوع خبرسازی‌ها از ابراز تمایل قطری‌ها برای سرمایه‌گذاری و رسیدن از اشارۀ چشم و ابروی آنها به امر مبارک خواستگاری و عقد و عروسیِ سرمایه‌گذاری و بندرسازی محدود به امروز و این دولت نیست و پیشینه‌ای چندین و چندساله دارد. خلاصه آن‌که در هر دولتی از دولت‌های پیشین، استاندارانی برای خالی نبودن عریضۀ سرمایه‌گذاری از تنها ابزار دم دستی یعنی ثروتمندان همسایۀ کوچک جنوبی برای خود داستانی ساخته و پرداخته‌اند و از این نمد کلاهی بافته و از کاه کوهی ساخته‌اند. برای رسیدن به صحت این ادعا کافی است عبارت «سرمایه‌گذاری قطری‌ها در بوشهر» را در اینترنت جست‌وجو کنیم تا دست کم از ده سال پیش رد چنین قول و قرار‌هایی را بیابیم. آنها معمولاً در خیال خود چیزی را تصور کرده‌اند و خیال را هم بر زبان آورده‌اند. به‌قول شاعر «تو جهانی بر خیالی بین روان.»
یکی از مکان‌های این سرمایه‌گذاری خیالی هم معمولاً جزیرۀ نگین بوشهر است که همین آقای مدیر کل چند روز پیش در بارۀ تجهیز و آماده‌سازی آن کلی داد سخن داده اما از جمع‌بندی همۀ سخنانش متوجه می‌شویم که تاکنون فقط دویست میلیارد تومان در آن سرمایه‌گذاری کرده‌اند. او البته شهریورماه سال گذشته از ابراز تمایل قطری‌ها برای سرمایه‌گذاری و اعلام آمادگی‌شان برای«احداث پایانۀ چندمنظوره در مجتمع بندری نگین» خبر داده بود. باین‌حال در گفت‌وگوی رسانه‌ای چند روز پیش خود نگفته است که ابراز تمایل پارسال قطری‌ها سر جایش هست یا نه؟
ممکن است پرسیده شود چرا مسئولان استان ما برای اموری که به‌قول معروف نه به دار است و نه به بار، این چنین ذوق زده یا رندانه اطلاع‌رسانی می‌کنند در حالی که می‌دانند برای تحقق امر مهمی مثل سرمایه‌گذاری خارجی باید راه‌های درازی طی شود و اعلام علنی اتفاقی که هنوز حتی به نوشتن بر روی کاغذ هم نرسیده است، موجب بی‌اعتباری سخنانشان می‌شود؟
از اینها گذشته به‌نظر نمی‌رسد که رونق اقتصادی و تجاری استان بوشهر معطل همین بندرهایی است که قرار است قطری‌ها بسازند. از گفت‌‌و شنود با تجار و صادرکنندگان و واردکنندگان چنین برمی‌آید که به‌دلیل انواع محدودیت‌هایی که بخش عمده‌ای از آن ریشه در روابط خارجی دارند و بخش بزرگی از آن هم از قوانین دست و پاگیر داخلی سرچشمه می‌گیرند، قسمت مهمی از همین ظرفیت‌های فعلی بندر‌های بوشهر نیز بی‌استفاده مانده است.
از این‌رو به‌گمانم اعلام هرچندگاه چنین اخباری علاوه بر آن‌که گویای تهیدستی مدیران در اعلام آمار و ارقام واقعی از موفقیت‌های ملموسشان و با هدف خبرسازی از اوهام است، از فقر روزنامه‌نگاری پرسش‌گر در استان نیز خبر می‌دهد که با وجود لیستی از پیشینۀ چنین وعده‌های بلامحلی، گویندگان این وعده‌ها را در همان کنفرانس‌های مطبوعاتی به‌طور مستند به پرسش نمی‌گیرند.
بوشهری ها
[کد خبر:AJ44452]
