آينه جم؛ گاهی معنا و مفهوم برخی واژه ها را به دلایل مختلف، به طرزی آگاهانه و بعضا ناآگاهانه به دور از واقعیت و یک اصل تفسیر کرده و مسیر منتهی برای رسیدن به مطلوب مد نظر را به درستی طی نمی کنیم.
مثالهای زیادی را برای تفهیم بهتر این امر می توان ذکر نمود؛ مطالبه گری و باور به آن نمونه ای قابل مثال از این مدعاست که جوامع مختلف براساس باورهای خویش آنرا معنایی متفاوت می دهند.
مطالبه گری اصولی، نیازی است که در بسیاری از موارد سیر تکامل امور مختلف را در مسیر صحیح خویش قرار می دهد؛ البته با باور این اصل که مطالبه گری را می توان راهنمایی مطلوب جهت نیل به اهداف عالی و مورد قبول و پسند در نظر گرفت.
در جامعه ما و در محیطی محدودتر در سطح استان ما نیز این امر در مواقعی خاص، نمودی عینی تر می یابد و شاید این ادعا که در بسیاری از موارد مطالبه گری را به صورت مقطعی در نظر گرفته و می گیریم، ادعایی دور از واقعیت نباشد.
اشتباه گرفتن فضا و روحیه ی مطالبه گری با فضای تخریب از جمله عواملی است که در استان ما و حتی در مقیاس ملی در بسیاری از مواقع، اصول را فدای حواشی و فرعیات نموده و مسیر اصلی و محق خواسته ها را به قهقرا و بیراهه هدایت می نماید که این امر در نهایت تبدیل به کاستی های فراوانی می گردد و تبعات سنگین و گاه حتی غیرقابل جبرانی را نیز به همراه خواهد داشت.
باور روحیه ی مطالبه گری توسط  مسوولین نیز اصلی است که نمی توان به سادگی از کنار آن عبور کرد و از مهم ترین ارکان این موضوع -مطالبه گری- خواهد بود. در دیدار اخیر استاندار با جمعی از جوانان، بارقه های امیدی از وجود این روحیه در استاندار ساعی، با اشاره ی خاص خود ایشان به جدی گرفتن روحیه و اصل مطالبه گری و فضای آن توسط جوانان و اقشار مختلف در اذهان ایجاد گردید که اگر این مهم با جدیت و واقعیت گرایی نگریسته شود می تواند تحولی خاص در مشارکت عمومی در بسیاری از تصمیمات مهم ایجاد نماید. چرا که تابه حال به “ذکر”واژه هایی نظیر مشارکت و همدلی اقشار مختلف بیش از “واقعیت”بخشی به آن توجه شده است.
سعی بر آن دارم تا در سلسله نوشتارهایی از دید یک شهروند عادی پیرامون این موضوع و زوایای مختلف آن بیشتر گفتگو کنیم.

نويسنده: رضامقاتلی- مند

نوشتن دیدگاه