به گزارش آینه جم:بیست و پنج سال از ارتحال جانسوز امام خمینی (ره) می گذرد. همه ی کسانی که سنشان به آن روز تلخ و جانکاه قد می کشد می دانند که در نیمه خرداد 1368 چه سرمایه ی گرانقدر و هدیه ی ویژه ی آسمانی و رهبری بی بدیل را از کف دادند. در آن روزگار من تهران بودم و آخرین واحد های درسی خود را در دانشکده الهیات و معارف اسلامی دانشگاه تهران می گذراندم.لحظه  به لحظه ی صحنه های بعد از ارتحال امام را با چشم خود می دیدم و شگفتی بزرگ تاریخ را در میان جمعیتی مشاهده می کردم که به نظر می رسید تلخ ترین حادثه زندگی تاریخ خود را ورق می زنند.

عزاداری ها و ماتم سرایی ها را نمی توان توصیف کرد و یا حتی تحلیل کرد. بسیار کسانی بودند که در آن روزهای غمبار از حال می رفتند و حتی کسانی بودند که روح بی قرارشان آنچنان با روح خدا پیوند خورده بود که با شنیدن ارتحال امام (ره) قالب تهی کردند و جان به جان آفرین تسلیم کردند تا بار دیگر در عالمی دیگر پیوند خود را همچنان با امام خویش نگه دارند.

در همان روزهای در ویژه نامه ای که از سوی سپاه پاسداران انقلاب اسلامی منتشر گردید خبری در آن منتشر که توجه من را خیلی به خود جلب کرد و پس از آن فراموش گردید وای کاش این خبر بازیابی می شد تا آن صحنه در تاریخ و برای نسل آینده به عنوان سمبل وفاداری ملت ایران ثبت و ضبط شود.

ماجرا از این قرار بود خبر ارتحال امام در روز چهاردهم خرداد به گوش مسافران مینی بوسی می رسد که از خورموج عازم بوشهر یا مکان دیگری بودند مسافران به آه و ناله و گریه و زاری می افتند ولی از همه عجیب تر داستان پیرمردی است که زندگی خود را با زندگی امام معنا کرده و بقای خود را در این دنیا به تنفس امام پیوند داده است. او بناگاه از روی صندلی خود بلند می شود و با همان صداقت جنوبی اش در وسط ماشین و میان صندلی ها دراز می کشد و می گوید من نمی خواهم بعد از امام خمینی زنده بمانم. لحظاتی بیش نمی گذرد که پیرمرد آرام و باشکوه به پیر مراد خود می پیوندد و روحش از قالب تن خاکی به اوج آسمان ها پر می کشد.

این پدیده ی شگفت آور در حد همان خبر باقی ماند و بیش از آنچه که من خواندم بدان پرداخته نشد. در حالی که در قرن ها پیش چنین اتفاقی در مقابل عطار نیشابوری افتاد و پیرمردی اهل دل با مرگ اختیاری، روحش از بدن خاکی اش قالب تهی می کند و همین امر تحولی بزرگ و شگرف را در عطار ایجادمی کنند تا عطار ماندگار قرن ها شود و دنیای عرفان از او رونق گیرد. و اما نمی دانم چرا داستان این پیرمرد خورموجی مسکوت می ماند و فراموش می شود و حتی از او نامی برده نمی شود و هم محلی های او نیز از او یادی نمی کنند و یا او را نمی شناسند و یا اصلاً نمی دانند که او چگونه به آسمان ها پر کشیده است. من این داستان را گفتم تا با حماسه ی بزرگ امام (ره) آشنا شویم و همچنان در حیرت نیروی جاذبه ی این معجزه ی تاریخ باقی بمانیم.

باز هم داستان عاشقی جوانان را تکرار می کنم که در اوج آرزوها و امیدها برای زندگی در این دنیا، وقتی می شنوند در آغازین ماه های پیروزی انقلاب اسلامی امامشان بر اثر عارضه ی قلبی در بیمارستان قلب تهران بستر شده و این نگرانی وجود دارد که این پیر خون دل خورده با ملائک و کروبیان در آسمان ها پر گشاید، ده ها جوان تهرانی خود را به مقابل بیمارستان قلب تهران می رسانند و صادقانه و مصرّانه می خواهند تا اگر قلبشان می تواند حیات دنیوی امام را تضمین کند با خیال راحت به عنوان هدیه ای ناچیز آن را نثار امام کنند و این افسانه نیست که در قصه های هزار و یک شب خوانده باشیم. و باز هم شنیدیم و خوانده ایم آخرین نوای شهیدانی را که بال در بال ملائک می گشودند و در وادی عند ربهم یرزقون مأوای می گزیدند: دعای«خدایا خدایا تا انقلاب مهدی خمینی را نگه دار» سر می دادند.

و باز هم آن ایام جانسوز و شگفت انگیز ارتحال امام خمینی را به یاد دارم که چه تعداد آدم هایی بودند که با حسرت بر سرو روی خویش می زدند و از اینکه در دوران حیات امام نتوانسته بودند امام را به درستی بشناسند و گاه قضاوتی نادرست و خارج از انصاف درباره ی او کرده بودند. و چه عجیب است ویژگی این مرد بزرگ تاریخ که نه تنها حیاتش هدایتگر جامعه بود بلکه مماتش نیز نجات دهنده انسان ها از وادی حیرت و گمراهی بود. امام پایان پذیر نیست و با مراسم بزرگداشت نمی توان او را شناخت و به دنیای شگفت او راه پیدا کرد. امام دریای متلاطم و شگرفی است که نه روزگار آن را کهنه می کند و نه از عمق آن می کاهد و نه کاوش ره پویان حقیقت می تواند به دنیای او به طور کامل راه پیدا کند و عمق عظمت او را بشناساند. امام خمینی نیاز همیشگی تاریخ و رهنمای بی بدیل انسان ها در دوران تاریخ خصوصاً در دوران امروزی است که ابرهای تیره ی جهالت فرهنگ مبتذل غرب بر سر انسان ها سایه افکنده است. امام آیینه شفاف تاریخ است که حقایق ناب را تنها درآن می توان دید. امید است ما نیز به سهم خود حداقل با شرکت در مراسم بزرگداشت ارتحال این بزرگمرد، سهمی از دلدادگی و شیدایی را به این راد مرد بزرگ تاریخ ادا کنیم.


نصرالله شفیعی:رئیس شورای هماهنگی تبلیغات اسلامی استان بوشهر /سوک

نوشتن دیدگاه