آینه جم ➖ سیف اله حسنی پور:
ماجرا از این قرار است که مردی خروسی داشت که به پشت بام فرار کرد و به خانه یکی از همسایه ها رفت. صاحب خروس هم در خانه ی همسایه ها را می زد و دنبال خروسش می گشت. مردی که خروس در خانه اش بود ناگهان صدای در را شنید و چون حدس زد صاحب خروس باشد، آن را بلافاصله زیر عبایش پنهان کرد و در را باز کرد. تا مرد را دید که نشانی خروس را می گرفت سریع گفت: "به حضرت عباس قسم خروست به خانه ی من نیامده است." ولی دم خروس که از گوشه عبای مرد بیرون زده بود بهترین شاهد بر دروغ بودن حرف آن مرد داشت. صاحب خروس هم نگاهی به مرد انداخت و گفت: "دم خروس را باور کنم یا قسم حضرت عباس"
به هر حال این مقدمه ای بود برای کسانی که داستان را نمی دانستند. اما داستان دیگریست و قسم یاد کردنی دیگر...
و آن چیزی نیست جز واقعیت انکار ناپذیر آب خواری!
واقعاً در موضوع مقابله با آب خواری و مدیریت بحران آب باید دم خروس را باور کرد یا قسم حضرت عباس را.
موضوع بی آبی و کاهش بارندگی چالشی است که در کمتر نشست یا همایشی از این بحران خود خواسته یاد نشود. کمتر نگارنده ای است که موضوع یادداشت‌ها و نوک قلم خود را از زاویه ای به سمت و سوی آن منحرف نکرده باشد. در چند ماه گذشته و با شروع فصل بارشی سال به جهت کاهش بارش‌ها به نسبت سنوات قبل نگرانی‌هادوچندان شده است.
در این رهگذر گلچینی از راهکارها و شعارهای! ایراد شده در اکثر این همایش‌ها که در جای‌جای کشور حول این محور استراتژیک برگزار شده است را یادآور تا ما نیز به سهم خود در این مورد مهم احساس تکلیف کرده باشیم!!!
- شرایط استان‌های جنوبی با توجه به وسعت و جمعیت آن بدتر از دیگر نقاط است.
- توجه به فاضلاب های شهری امری انکارناپذیر است.
- در طراحی ساختمان ها محل آشپزخانه، حمام و سرویس بهداشتی را نزدیک تر در نظر گرفته تا از هدر رفت آب برای گرم کردن آن جلوگیری شود.
- هر متر مربع چمن روزانه ۱۲ لیتر آب مصرف می‌کند که به طور متوسط سالانه ۱۹۵ روز باید چمن ها را آبیاری کنیم که با یک محاسبه سرانگشتی در این برهه حساس استفاده از چمن های مصنوعی ضروری به نظر می‌رسد.
- نظر به کاهش نزولات آسمانی و خشک شدن قنات ها،توجه به آبخیزداری در ارتفاعات و کاشت نهال و ایجاد حوضچه های ذخیره آب ضروری است.
- جلوگیری از کشت های آب بر
- همان گونه که برای ذخیره گندم سیلو احداث می‌کنیم برای ذخیره آب نیز باید بیشتر تلاش کنیم.
- هوشمندسازی چاه های کشاورزی در برداشت بی رویه آب نقش مهمی را ایفا می‌کند.
- جداسازی شبکه آب شرب از دیگر آب‌های مصرفی از جمله حوزه فضای سبز
- ممنوع اعلام کردن کاشت محصولات جالیزی و کنترل میزان برداشت از منابع آبی و جلوگیری از انتقال آب از آب خورهای موضوع پروانه
حال با این همه شعار رنگارنگ آنچه در این بین حائز اهمیت است این است که با برگزاری این حجم از همایش و احساس تکلیف فراموش شده کدام یک را باور کنیم؟ دم خروس یا قسم حضرت عباس مسئول؟
به فرض اینکه در اکثر موارد بی حرمتی به آب و این مایع حیات، مردم به طور عام و کشاورزان به طور خاص مقصر اصلی ماجرا جلوه دهیم که خواسته اکثریت مسئولین هم هست، چه چیزی بهتر و در دسترس تر بودن از دیوارکوتاه این دو مخاطب؟
لذا در چنین مواردی که بحث از نابودی منابع و از بین بردن سرمایه‌ها که بعضاً انسانی نیز هستند، به جای آن که توپ را به سمت زمین مصرف کننده یا به تعبیری مردم بیندازیم چه خوب است که مسئولین را در برابر میز مواخذه بکشانیم و با خطاب به آنان بپرسیم که دم خروس را باور کنیم یا قسم حضرت عباس تان را؟
مسئولی که از این نشست مدیریت بحران آب خارج و به سمت همایش تاب آوری زیست بوم روانه می شود یا از همایش بازآموزی شیوه‌های مقابله با آب خواری و بحران آب خارج و به ماموریت دیگری در همین ارتباط روانه می گردد که در این بین هزینه های هنگفتی هم از بیت المال صرف می شود و خود را با احترام کامل مسئول نامیده و در هر محفلی که بحث از هدر رفت و پایمال منابع آبی است، احساس تکلیف کرده و سخن به نکوهشش به میان می آورد، چرا از هم اکنون که تمام مزارع توسط برخی سودجو با استفاده از نام و قداست کشاورز به تیغ تیز گاوآهن تراکتور سپرده شده است و اندک زمینی بایر نمانده است، کمر همت به عمل به آموزه‌های آن نشست و فلان همایش نمی بندد و از این هجوم بی رحمانه و بی امان حمله به منابع آبی و خاکی و محیط زیستی جلوگیری نکرده و دفاعی نمی کند؟
براستی در جهت حفاظت و صیانت از منابع آبی چه كسي مسئول تر است يا مسئوليت بيشتري دارد؟شوراي حفاظت از منابع آب، جهاد كشاورزي، منابع طبيعي و آبخير داري، اداره منابع آب يا شخص فرماندار ؟ متولي و مجري مصوبات شوراي حفاظت منابع آب كيست؟ آيا در اين خصوص مسامحه يا سهل انگاري صورت گرفته است؟
تلخ تر از این، چرا هیچ مسئولی در خصوص عدم پاسخگویی و عدم عذرخواهی به دلیل اهمال، سوء مدیریت و خسارت به بیت المال، در برابر افکار عمومی و نسل آینده مواخذه و یا احیاناً برکنار نمی گردد؟
اینجاست که به اعتقاد نگارنده در فکر فرو خواهی ماند و به جای باورکردن قسم حضرت عباس آن مسئول دم خروس را می بینی!
پس بیائید به شکرانه بارش های اخیر این مایع حیاتی را پاس داشته و آن را واقعا" مایع حیات بدانیم نه جاروی حیاط.
