آینه جم ؛ وحید موحد: وزیر نفت پس از گذشت سه سال از عمر دولت تدبیر و امید بالاخره پا در فضای اجتماعی بوشهر گذاشت و خود شخصا از این استان پول ساز برای وزارتخانه اش و دولت دیدن کرد.
نقطه عطف در این سفر، سخنان ایشان درباره مسئولیت های اجتماعی صنایع نفت و گاز در استان بوشهر و برخی از مسائل سازمانی و صنفی مغفول بود که در پی برگزاری نشستهایی و همچنین مطالبه گری برخی از فعالان مدنی و مسئولان استانی مطرح شد.

یکی از فرازهای ستایش برانگیز سخنان ایشان درباره طرح اقماری نیروها و شهرک سازی ها بوده است که اینگونه مخابره شده است:
«برنامه ای برای ادامه شهرک سازی نداریم و نیروهای ما در شهرها مستقر خواهند شد و طرح اقماری نیروها نخواهیم داشت. من مخالف جدا شدن شهرک ها و محیط پیرامونی هستم و این کار را متوقف کرده ایم.
مسئولیت اجتماعی نفت با دستور یک وزیر درست نمی شود، بلکه وقتی جمعیت نفت در همین شهرهای کنونی ساکن شد و قاطی مردم منطقه شدند، برای اینکه کیفیت زایشگاه، بیمارستان و مدرسه برای خودشان بهتر شود، به طور طبیعی توسعه اجتماعی نیز دنبال می گردد.»
«سیاست وزارت نفت ایجاد شهرکهای داخل فنس و ساخت منازل سازمانی نیست بلکه معتقدیم کارکنان نفت باید در کنار مردم زندگی کنند.»

وی همچنین در این سفر به موضوع حذف نزدیک به مطلق زنان در استخدامی های صنایع نفت و گاز اینگونه اشاره کرده است:
«در ابتدای کارم در وزارت نفت ورود بانوان به دانشگاه صنعت نفت ممنوع بود که برای جلوگیری از تبعیض جنسیتی آن را لغو کردم. بخشنامه عدم تبعیض جنسیتی در استخدام ها جز سکوها و پالایشگاهها نیز صادر شده است.»

طرح این موارد و دیگر سخنان بیان شده درباره ضرورت توانمندسازی و آموزش و همچنین بهره گیری حداکثری از نیروهای بومی، بهره گیری اقتصاد پیرامونی از صنایع و گردش های مالی آنها و... توسط زنگنه اگرچه بسیار مثبت است اما اینکه همین ها چقدر در نظر وی دارای اولویت است و در عملِ وی و مدیران وزارتخانه و شرکتهای اصلی تابعه نفت، وقت و انرژی و منابع صرف آن می شود و نمود عملی آن در سال آخر دولت دیده خواهد شد متاسفانه محل تردید جدی است مگر اینکه مدیران و نمایندگان و نخبگان استان برای پیگیری این حرف ها برنامه ای بسیار جدی و قوی داشته باشند و زودتر از اینکه عطش وزیر فروکش کند و این حرفها به حاشیه حافظه اش رود، از حافظه خود مدیران و نمایندگان و نخبگان و مردم استان نرود و عطششان برای تحقق آنها فروکش نکرده باشد!

در میان این برنامه های سفر یک روزه و سخنان وزیر اما آنچه سوال برانگیز و غیرقابل پذیرش است جای خالی مسئله محیط زیست به عنوان یکی از مهمترین وجوه مسئولیت اجتماعی صنایع نفت و گاز، و همچنین جای خالی مسئله های صنفی کارگران خود این صنایع بود. و بیان این نقد و تلنگر جدی لازم است که در حالی که حتی نماینده بانوان و فرهنگیان و... در جلسه هم اندیشی وزیر نفت با فعالان اقتصادی و اجتماعی، تریبونی برای سخن گفتن در حضور ایشان پیدا کرده اند -که البته امر نیکویی بوده است- اما گویا در این نشست و بقیه برنامه های سفر ایشان، هیچ خبری از کارگران خود این صنعت و از فعالان محیط زیستی و اهالی ای که چسبیده به این صنعت زندگی و تنفس می کنند و... نبوده است! و برای طرح هزار و یک درد و دغدغه ی ناشی از تبعیض و استثمار و بی سامانی و بی مسئولیتی که جسم و جان و روان و زیستنِ هر روزه ی آنها را به بازی گرفته، گوشی برای شنیدن وجود نداشته‌است.

و همینجاست که آن تردید درباره حتی همان چیزها که در این سفر مجال طرح شدن یافته اند نیز جدی تر می شود و این پرسش پیش می آید که به واقع مسئولیت اجتماعی و انسانی برای وزیر نفت و وزارتخانه اش چقدر جدی و عمیق و همه جانبه است و اولویت چندم وی و مدیران ایشان است؟!

 پی نوشت:
متن سخنان وزیر نفت از خبر منتشره در سایتهای خلیج فارس و نسیم جنوب نقل شده اند.
http://pgnews.ir/module/news/113571
http://www.nasimjonoub.com/fa/posts/215021

نوشتن دیدگاه