آینه جم: سجاد بهزادی: بدون شک شیرین ترین خاطره سال 94 برامن فعالیت وسیع شبکه های اجتماعی و تاثیرگذاری آنها در انتخابات استان بود .

وزیر ارتباطات اعلام کرده بود در حالی که جمعیت کشور 80 میلیون است نزدیک به 100 میلیون سیم کارت تلفن همراه نزد مردم فعال می باشد.از این تعداد اگر فقط نیمی از آنها یعنی 50 میلیون هم به شبکه های اجتماعی متصل باشند تصور کنید چه انقلابی می توانیم در آگاهی بخشی جامعه شاهد باشیم.صرفنظر از اینکه ما هنوز اول راهیم و در همین فضای نت شاهد بداخلاق های زیادی نیز بوده و خواهیم بود.اما این قصه مانند جهانی شدن می ماند مگر میشود به این دلیل که در پروژه جهانی شدن آسیب های زیادی نیز برای کشورهای توسعه نیافته مخصوصا پیش می آید تصمیم گرفت این قطار سریع السیر را متوقف کرد.باید ماند و آسیب شناسی کرد.

با حضور شبکه های اجتماعی بخصوص واتس آپ و تلگرام تبلیغات و تحلیل های انتخاباتی را به دقیقه نود رسانده بودیم و در حالی که نگران بودیم به خاطر اتفاقات تلخ سالهای گذشته که حتی تلفن ها همراه هم در روز آخر انتخابات گاهابه خوبی آنتن نمی داد ،این شبکه ها هم بهم بریزد اما دولت هم تمام قد در کنار مردم بود و به آنها اعتماد داشت.معلوم بود صدا و سیما هم از قافله عقب مانده بود و گاهی هزینه های میلیاردی اش در برخی مواقع نمی توانست با سیم کارت 20 هزار تومانی مردم رقابت کند.خبرها زودتر به ما می رسید و جوانان کاربران فعالی شده بودند.خبرها از سراسر استان و روستاها در شبکه های اجتماعی در سریع ترین زمان انتقال می یافت و غوغایی به پا بود.گاهی فضای نت به ما فرمان میاد و گاهی ما فرماندار این فضا بودیم.حتی از طریق این شبکه ها می دونستیم مثلا در شمال استان چه کسی بیدار است و در جنوب کدام دوستان خواب و چه خبرهای جدیدی دارند. ایدیولوژی با دمکراسی قرن بیست و یکم همانقدر بیگانه است که شبکه های اجتماعی عجین هستند.گویی این لازمه صد سال پیش زندگی بوده است که ما تازه بهش مغروریم. شخصا دیگه داشتم یواش یواش فکر میکردم برای زندگی در عصر جدید که پر از سرعت های شگفت انگیز اینترنتی است کمی کهنه شده ام تا این که آب باریکه ای به مدد آمد. اگر به قول الوین تافلر "موج سوم میخواهد ما را برای انتقال جامعه ای معقول تر و خردمندانه تر آماده کند " ، شبکه های اجتماعی با ما در نهایت چه خواهد کرد.اما مشخص است که این انقلاب الکترونیک نیز ساختارهای نظام صنعتی که حاصل موج دوم بود بهم ریخته است و حالا سالاری میکند.

خلاصه تحول انتقال داده ها در شبکه های اجتماعی و تجربه گرانسنگی که در انتخابات مجلس دهم از آن بدست آمد برای من شیرین ترین خاطره سال 94 قلمداد میشود. استان ما بوشهر هم که همه میدانیم که پیشرو در این عرصه بود و البته به دلیل همین فعالیت وسیع کاربران، تخلف های مجازی انتخاباتی استان بوشهر نیز در این فضا به گواه مسولان جزو سه استان اول کشور بود که از حیثی دیگر به فال نیک میگیریم.

در مورد تلخ ترین اتفاق سال 94 هم باید بگویم متاسفانه در این سال هم علیرغم نسبی رونق پالایشگاهها در پارس جنوبی اما شاهد مشکلات عديده برای کارگران بودیم.هنوز کارگرانی که ما آنها را محور توسعه پروژه های پارس جنوبی می دانیم ماهها حقوق دریافت نمی کنند و از آن دلخراش تر وضعيت ایمنی کار آنهاست. بیماری های پنهان آلودگی گرفته تا مرگ انها به خاطر توجه نا کافی به موارد ایمنی و جابجایی با اتوبوس های فرسوده نیز خودش حکایتی دیگر داشت.متاسفانه بنظر می رسد عسلویه همچنان اردوگاه کار اجباری برای عده زیادی از کارگرانی است که برای رهایی از فقر و گرسنگی به آنجا پناه بردند.اختلاف شگفت انگیز دستمزد آنها با کارکنان رسمی نفت و همچنین سرپرستان شان در پروژه ها واقعا در شان جامعه ما نیست و در کل شرایطی که در پارس جنوبی در جریان است بنظر من که در بطن این ماجراها هستم هیچ سنخیتی با توسعه پایدار ندارد و در مجموع در کنار خبرهای خوش افزایش تولید و کم شدن ناچیز فاصله ها از رقیب قطری، وضعیت کارگران و کم توجهی به توسعه پایدار از خبرهای ناگوار سال 94 برای من بوده است./

نوشتن دیدگاه