آینه جم ؛ یوسف صفری:وقتی بزرگ ترین واحد یوتیلیتی متمرکز کشور (مبین عسلویه) که وظیفه‌ی تولید و توزیع برق و بخار. هواي سرویس، هواي ابزار دقیق، تولید و توزیع آب شیرین مجتمع های پتروشیمی پارس جنوبی را بر عهده دارد بر اثر آتش سوزی از سرویس خارج می شود، آسمان عسلویه تیره تر از همیشه می شود.

هدف از احداث این مجتمع، صرفه جویی در هزینه هاي سرمایه گذاري و کاهش قيمت تمام شده انرژي مصرفی مجتمع هاي مستقر در منطقه عسلویه بوده است. اما این کاهش قیمت‌ها در مواقع بحرانی علاوه بر افزایش آلودگی و اثرات سوء محیطی زیستی هزینه های هنگفتی بر کشور تحمیل می کند.

چرا که با خارج شدن پتروشیمی مبین از مدار، سایر مجتمع های پتروشیمی مستقر در منطقه تحت تاثیر قرار گرفته و از مدار خارج یا دچار اختلال در تولید می شوند و طبق گفته کارشناسان، با وارد آمدن خسارت های سنگین به تجهیزات، آنها را در برگرداندن واحد به مدار با مشکلاتی اساسی مواجه می کند.

اما مساله مهم تر، جان انسان هایی است که بصورت مستقیم و غیر مستقیم با این صنعت سروکار دارند. از کارکنان مجتمع های پتروشیمی و پالایشگاهها گرفته تا مردم محلی و مسافرانی که از مجاورت این صنایع تردد می کنند همه در معرض تهدید هستند. این یک بزرگ نمایی نیست بلکه واقعیتی است که باید آنرا پذیرفت و برای چنین مواقع حساس و بحرانی چاره اندیشی کرد.

اگرچه آنچه دیروز در پتروشیمی مبین عسلویه و مشابه آن به فاصله کمتر از یک ماه در پالایشگاه ششم عسلویه اتفاق افتاد، تلفات جانی نداشت و بجز یکی از پرسنل که با سوختگی هفتاد درصدی وضعیت وخیمی داشته باید گفت خدا با ما یار بوده است، ولی باید توجه داشت این اولین و آخرین حادثه در پارس جنوبی نخواهد بود.

بالاخره صنعت است و انواع گازهای آتش زا و کشنده و همچنین گازهایی که از ترکیب با اکسیژن باعث یخ زدگی و سوختگی سرد می شوند.

بنابراین آنچه بیشتر از گذشته خودنمایی می کند، نیاز به راه اندازی مرکز حوادث سوختگی است، مرکزی که مدت‌هاست بصورت نیمه کاره در عسلویه مانده است و منطقه ای که لقب پایتخت انرژی ایران دارد، مجروحان سوختگی اش را روانه شیراز می کنند.

امیدوارم این بار مسئولین با درس آموزی از حوادث در تکمیل و تجهیز این مرکز مهم و حیاتی گام بردارند و از مهم‌ترین سرمایه خود که همانا نیروی انسانی است صیانت کنند.

خلیج فارس

نوشتن دیدگاه