به گزارش آینه جم به نقل از آوای جم همواره از پیشرفت مردم شریف شهرستان جم خرسند و خوشنود است و بدون شک موفقیت های علمی،این خوشنودی را صد چندان می کند،باخبر شدیم آقای حسین زارعی موفق به قبولی در مقطع دکتری شده اند و به همین مناسبت ترتیب مصاحبه ای را را با ایشان دادیم که به شرح ذیل در اختیار کاربران گرامی قرار می گیرد.
ضمن تبریک و تشکر از اینکه دعوت ما را پذیرفتید، لطفاً خودتان را معرفی نمایید.
به نام خدا. قبل از هر سخنی، سپاس بیقیاس خویش را به درگاه خداوند یکتا عرضه می دارم که توفیق عنایت فرمود تا به این درجه علمی نایل آیم .
حسین زارعی هستم متولد سال 1355 در شهر جم.
مراحل تحصیلات خود را در کجاها گذرانده اید؟
دوره های ابتدایی و راهنمایی و متوسطه را به ترتیب در مدارس ولیعصر(عج)، فاضل و دبیرستان دکتر شریعتی جم گذراندم . سپس در سال 1375 در رشته ی تاریخ دانشگاه شیراز پذیرفته شدم و در سال 1379 با معدل 20/17 فارغ التحصیل و در همین سال به استخدام وزارت آموزش و پروش درآمدم. و از آن زمان تاکنون به عنوان دبیر تاریخ و سرگروه آموزشی درس تاریخ مدیریت اموزش و پرورش شهرستان افتخار خدمت به همشهریان عزیزم دارم.در سال 1378 در رشته ی حقوق دانشگاه پیام نور جم مشغول تحصیل و در سال 1391 با معدل 21/17 فارغ التحصیل شدم. در سال 1391 در رشته ی تاریخ و گرایش ایران دوره اسلامی با درجه ی فوق لیسانس از دانشگاه سیستان و بلوچستان با معدل 66/18 فارغ التحصیل شدم . و در امسال در دکترای تخصصی تاریخ ایران دوره اسلامی دانشگاه خلیج فارس پذیرفته شدم.
پایان نامه کارشناسی ارشد شما درباره چه بود؟
موضوع پایان نامه من « بررسی مدرنیسم(تجدّد) در دورهی محمدّ شاه قاجار» بود که در آن به بررسی دوران چهارده ساله این پادشاه قاجاری پرداخته و کوشیده ام روند برخورد و رویارویی ایران با جهان غرب و اثرات مثبت و منفی ان را در این دوره نشان دهم.
علت ادامه تحصیل خود را بیان کنید.
با توجه به شغل بنده که ارتباط مستقیم و اساسی با آموزش دارد هدف اصلی بنده ارتقای سطح علمی خود بوده و اینکه بتوانم با افزودن بر دانش و توان علمی، خدمت بهتر و با کیفیت تری به دانش اموزان و دانشجویان این خطه از ایران عزیزمان ارائه کنم.
چرا رشته تاریخ را انتخاب کرده اید؟
سؤال خوبی مطرح کردید بنده در سال 75 که انتخاب رشته نمودم به دلیل علاقه شدیدی که به درس تاریخ داشتم اولویت اول خود را تاریخ دانشگاه شیراز انتخاب کردم با عنایت به اینکه با رتبه ای که داشتم شانس قبول شدن در رشته های دیگر را هم داشتم.
در اینجا اگر خوانندکان عزیز بر بنده خرده نگیرند خالی از لطف نخواهد بود که چند کلامی در خصوص تاریخ صحبت نمایم؛
آنان که از علم تاریخ و اصول و قاعده ها و فایده های آن به درستی اطّلاع ندارند، در بیانی عوامانه، همواره این طعنه و کنایه را نسبت این علم شریف و مفید دارند که تاریخ به مردهها می پردازد . تصور چنین اشخاصی آن است که بدین ترتیب تاریخ فاقد پویایی و کارایی است. هر چند چنین اظهار نظری حاکی از افق بسته و نگرش محدود گوینده است و نزد هیچ یک از عقلای عالم و صاحبان اندیشه و نظر چنبن قضاوتی دیده نشده است، و لذا اعتبار ندارد.
اگر این سخن کروچه، مورخ ایتالیایی را بپذیریم که می گوید هرکس از کرسی معرفتی روزگار خود به تاریخ می نگرد و لذا، تمامی تاریخ در واقع تاریخ زمان حال است ، در می یابیم که تا چه اندازه فعلیت یافتن دانش تاریخی مستلزم پدیده ای به نام انسان ، ان هم انسان اندیشمند و به خصوص انسان مورخ است.
در پاسخ به این پرسش که ما نیازمند گذشته هستیم با گذشته به ما نیاز دارد، بدون شک این ما هستیم که به گذشته نیازمندیم. اگر گذشته پدیده ای پشت سر گذاشته شده است و به تعبیری فضای فرهنگی مرده به شمار می آید دیگر نه سخنی دارد و نه موجودیتی و نه خواستی. پس چرا به آن توجه می کنیم ؟ به راستی چه ضرورتی برای توجه به تاریخ وجود دارد؟چرا یا چنین نگاهی به گذشته یاد و خاطره و آثار و نتایج پدیده های گذشته را زنده می کنیم حتی می کوشیم آن را جاودان سازیم؟
شکی نمی توان داشت که هر نسلی در هر عصری در رجوع به گذشته ها پاسخ به پرسشی و رفع نیازی و ضرورتی را جستجو می کند . نگاهی کوتاه به رقابت دولت ها و ملت ها برای تصاحب خاطره تاریخی یکدیگر و نیز تلاش مجدانه برای حفظ میراث فرهنگی نشان می دهد همان گونه که یک انسان از فراموشی در هراس است و گم کردن خویش موجب عدم تعادل او می گردد یک جامعه نیز با از دست دادن گذشته خویش به واقع هویت خود را از دست می دهد.برای گریز از این وضع خطرناک همواره خاطره تاریخی ملی عزیز و گرامی داشته می شود، به همگان تعلیم داده می شود و بر پاسداری از ان تأکید می گردد. درک ضرورت اهمیت و حساسیت تاریخ برای جامعه و فرهنگ آن واقعیتی اجتناب پذیر است.
تاریخ مرده نیست ؛ زنده است و هر زمان می توان از آن پیامی دریافت کرد، تجربه ای از آن آموخت ، و از آن به عنوان کان گوهر سرمایه ها برداشت؛ اما این خود مستلزم شنوایی از تاریخ است. تجهیز به دانش روز و درک ضرورت ها و نیازها را طلب می کند.
پله های موفقیت از دیدگاه شما چیست؟
نکته اول توکل به خدا و نکته دوم پشتکار. رسول گرامی اسلام در تشویق به پی گیری و تلاش می فرمایند:
مَنْ یُدِمْ قَرْعَ الْبابِ یُوشکَ أَنْ یُفْتَحَ لَهُ.
هر کس به کوفتن در ادامه دهد، در را به سوی او بگشایند.
هر کسی تعبیری از موفقیت در ذهن خود دارد که زندگی وی بر اساس همان تعبیر شکل میگیرد. بسیاری از افراد میپندارند که موفقیت فقط به معنی رسیدن به اوج و نوک قله، در هر رشته ای که هستند است. مثلا در رشتۀ کفاشی کسی موفق است که یک کارخانۀ بزرگ تولید کفش در کشور داشته باشد و یا در رشتۀ سوپرمارکت، کسی موفق است که بزرگترین سوپرمارکت محله را داشته و بصورت شبانه روزی کار کند.
مثالهایی که در بالا اشاره نمودم، نوعی طرز فکر است که متاسفانه در بعضی افراد باعث کاهش سرعت رشد و گاهی باعث یاس و ناامیدی می شود.
در کل از موفقیت تعابیر متفاوتی ارائه شده است و نیز هر کسی تعریفی از این واژه در ذهن خود دارد. اما تعریفی که من خدمتتان معرفی می کنم بدین شرح است : “زندگی نردبانی است بی پایان که هر پلۀ این نردبان نوعی از موفقیت است و هر کدام امتیاز مخصوص خود را دارند.”
شاید گاهی امتیاز پلۀ سوم از امتیاز پلۀ هفتم بیشتر باشد و نیز برعکس. هر رویدادی که در زندگی ما باعث پیشروی و جلو رفتن، حتی به اندازۀ یک قدم نیز شود، نوعی موفقیت است. هر حادثه ای که باعث تحول ما، حتی به اندازۀ یک دست شستن شود، موفقیت است. موفقیت چیزی نیست که بتوان برای آن معیار تعیین کرد.
موفقیت ها اگر به صورت زنجیروار به یکدیگر متصل شوند، موفقیتی بزرگ را رقم می زنند. اصلا بگذارید واضح بگویم: از قدیم می گفتند “پول، پول می آورد” اما بهتر است که امروز به جای این عبارت بگوییم “موفقیت، موفقیت می زاید”. زیرا وقتی شما پیشرفت خود را، هرچند کوچک، به عنوان یک موفقیت قلمداد کنید، آنگاه از عملکرد خود راضی شده و بنابر اصول فکری، این موفقیت نوعی تجربۀ مفید را برای شما رقم می زند. این تجربۀ مفید خود بخود باعث می شود که شما بخواهید این تجربه را دوباره تکرار کنید و این چنین زنجیرۀ موفقیت ها رقم می خورد.
تأثیر برنامه‌ریزی در موفقیت شما چقدر بوده است؟
برنامه‌ریزی خیلی خیلی موثر است، برای اینکه در رشته ما حجم مطالب بالا و برنامه‌ریزی دقیق و اصولی همراه با خلاصه‌برداری بسیار ضروری است. من با استفاده از یک برنامه‌ریزی منظم توانستم تمام دروسم را در زمان تعیین شده مطالعه کنم و حتی دروسی را که از نظر ضریب اهمیت بیشتری در آزمون داشتند را دوره کردم و باید اضافه کنم که برنامه‌ریزی دقیقی که داشتم باعث بالا رفتن اعتماد به نفسم شده بود و بدون هیچ اضطرابی به مطالعه‌ام می‌پرداختم.
به نظر شما روش افراد برای رسیدن به موفقیت کدام است؟
پاسخ به این پرسش ساده تر از آن است که تصور می کنید. در واقع دلیل موفقیت در انجام برخی کارها این است که روش متفاوتی برای انجامشان در پیش گرفته می شود، نه اینکه آدم های متفاوتی بخواهند کار را انجام دهند.
در این جا از کارهایی برای شما صحبت می کنم که افراد موفق برای رسیدن به موفقیت، آنها را با روشی متفاوت به انجام می رسانند:
1 - جزئی نگری
افراد موفق اصولا از کلی گویی بیزارند و برای هر هدف خود ریزترین چهارچوب های ممکن را ترسیم می کنند. به عبارت دیگر موفق ها، جزئیات را در میابند. به عنوان نمونه هدف گذاری برای کم کردن 5 کیلو از وزن بسیار موثرتر از گفتن این است که می خوام مقداری از وزنم را کم کنم.
این نوع هدف گذاری، دید روشنتری را برای رسیدن به هدف به شما می بخشد و بر انگیزه تان برای نیل به هدف نیز می افزاید.
2 - قدرشناسی از لحظه ها
شبانه روز افراد موفق هم مثل سایرین، 24 ساعت است، نه بیشتر! پس آنچه بیش از هر چیز به آنها در موفق شدن کمک می کند این است که لحظه ها را در می یابند.
قدرشناسی لحظه ها، کاری که موفق ها به خوبی از پس آن برمی آیند، در واقع به چنگ آوردن و قاپیدن لحظه ها با تمام قدرت است، پیش از آنکه از دست ما در بروند.
3 - خود ارزیابی
موفق ها با نهایت صداقت و راستی با خود برخورد می کنند یا به زبان دیگر با خودشان رو راست می باشند. آنها تلاش می کنند خود را بطور منظم مانیتور و نظارت می کنند.
این ارزیابی ها به این خاطر است که مسیر آینده تا رسیدن به هدف با ناهمواری ها و کژی های کمتری همراه باشد.
4 - خوشبینی واقع گرایانه
خوشبینی و واقع گرایی دو اصل مهم در راه رسیدن به هدف هستند که وقتی در کنار هم قرار گیرند، یک ایده آل فکری می سازند.
موفق ها به توانایی خود در راه رسیدن به هدف ایمان دارند و از کاه، کوه نمی سازند. موانع را مثل دیو نمی بینند و از خوشی ها هم بی اندازه سرمست نمی شوند.
5 - بهتر بودن به جای خوب بودن
موفق ها هرچند واقع بین هستند، اما به کم هم قانع نمی شوند. به سخن دیگر تا وقتی فرصتی برای بهتر شدن دارند، خوب بودن را بر نمی تابند.
برای افراد موفق استفاده حداکثری از توانایی ها برای بهتر شدن، آرمانی است که به عمل تبدیل می شود، هر چند واقع گرایی فدای آرمانگرایی نمی شود.
در رسیدن شما به این موفقیت چه کسانی سهیم هستند؟
یکی از بزرگان (توماس دوار)جمله جالبی دارد به این عنوان که: شاهراه موفقیت پر از زن هایی است که شوهران خویش را به پیش می برند.
بعد ازهمسرم ، خانواده و دوستان ارجمندم ـ که اسم بردن از آنها خارج از حوصله این مصاحبه است ـ هرکدام به سهم خود نقش مهمی در موفقیتم داشته اند. در اینجا لازم است از فرصت استفاده کنم از زحمات تمامی معلمان دورههای مختلف تحصیلی خود، هم چنین اساتید بزرگوار دورهی کارشناسی به ویژه آقایان دکتر خیراندیش، دکتر فروزانی و اساتید دوره کارشناسی ارشد(آقایان دکتر صالحی ، دکتر مرادی، دکتر شه بخش، دکتر پیری، دکتر آذرنیوشه و مرحوم فراهانی) تقدیر و تشکر کنم و بر دستان آنها بوسه می زنم.
دیدگاه شما در خصوص پیشینه تاریخی جم و لزوم پرداختن به ان چیست؟
تاریخ هر منطقه ای بخشی مهم از هویت و موجودیت آن منطقه به شمار میآید؛ بخشی حساس و سرنوشت ساز، آن چنان که انکار آن به هیچ وجه امکان پذیر نیست. این فقط به این معنا نیست که تاریخ هر منطقه به منزله شناسنامه آن است و سند افتخاراتش، بلکه اساساً اثبات موجودیت هر مردمی تا حدود زیادی به اثبات « تاریخ داشتن » آن بستگی دارد. تاریخ و تاریخنگاری دارای سه بعد محلی، ملّی و جهانی است.به طور مشخص تاریخنگاری محلی به ثبت و ضبط وقایع تاریخی در محدودهی یک محل(شهرـ ایالت ـ ناحیه) اطلاق می گردد آن چنان که ذیل تاریخ ملی(کشور) قرار گیرد. بدون شک وجه اصلی و مشخصه تاریخ محلی ، پیوند آن با یک عرصه جغرافیایی محدود و مشخص است. عناصر سیاسی ، فرهنگی، سیاسی و اجتماعی یا اقتصادی در تعیین و تشخیص آن دارای تقدم نیستند و همگی مؤخر بر عامل جغرافیایی واقع می شوند. این در حالی است که در تواریخ ملی عناصر غیر جغرافیایی گاه با آن موازی و گاه مقدم بر آن می گردند. پس از عامل تعیین کننده واحد جغرافیایی، آن چه تاریخ محلی را داری موجودیت می سازد نسبت آن با تاریخ ملی است.تاریخ محلی به عنوان جزیی از تاریخ ملی اساساً به مانند امر جزئی معنا و مفهوم و موقعیت خود را از امر کلی می گیرد.
با عنایت به مطالب فوق جم از جمله مناطقی است که دارای پیشینه تاریخی قوی است که برای پرداختن به ان نیاز به تشکیل یک تیم قوی تحقیقاتی شامل مورخ، جامعه شناس، باستان شناس، زمین شناس، زیست شناس و حتی روان شناس است که از زاویه و دیدگاه های مختلف این پیشینه را بررسی و کاری شایسته و در خور شأن ارائه شود. بد نیست همین جا ضمن تشکر دوباره از جناب آقای نوبخت اشاره ایی به کار سترگ ایشان کنم که اولین اثر مکتوب در جامعه شناسی تاریخی جم تألیف نمودند و مطالعه ان را به همه توصیه می نمایم که با دید انتقادی این کتاب را مطالعه و زمینه ساز تحقیقات بعدی شوند.
در پایان اگر صحبت خاصی دارید بفرمایید؟
ضمن تقدیر و تشکر از شما ، از کلیه اساتید دانشگاه‌ها، همکاران فرهنگی فرهیخته ام، دانشجویان ، دانش آموزان ، روابط عمومی شورای اسلامی و شهرداری جم و کلیه همشهریان عزیزم که با تماس تلفنی و ارسال پیامک و پست الکترونیک و نصب بنر، با تبریک به اینجانب بنده را شرمنده محبت خویش نمودند سپاس گزاری می نمایم و برای همه ی آن ها آرزوی موفقیت و سربلندی و شادکامی دارم.
تصویری از کتابخانه شخصی حسین زارعی
