آینه جم :با خبر شده ایم شرکت ملی گاز ایران در نظر دارد به منظور توانمندسازی و رشد دانش فنی و پرورش نیروی متخصص، از طریق احداث یک پارک علم و فناوری فرصت و بستر مناسبی را جهت نیل به اهداف عالیه خود ایجاد نماید. کاری که در خور ستایش و قدردانی است و قطعاً می تواند عواید بسیاری را متوجه صنعت گاز کشور نماید. اما سوال اساسی، محل احداث آن کجاست؟ شـــــیـــــراز ؟؟!!
هادی دوراهکی: استان محروم با ثروتی خدادادی و هنگفت، این ها واژگان متناقضی است که از دیرباز در گوش مردم نجیب استان غنی و نه محروم بوشهر زمزمه شده است.
واژگانی که تنها و تنها مدیریت سوء مدیران استانی را توجیه می کند. استان بوشهر با داشتن دومین منبع ذخیره گاز جهان، تولید بیش از ۸۵ درصد گاز کشور، صادرات بیش از ۹۰ درصد نفت، برخورداری از ۱۳ درصد ظرفیت تولید نفت در مناطق خشکی و ۷۰ درصد تولید نفت فلات قاره کشور ثروتمندترین استان کشور است.
متاسفانه در طول سال ها وجود این ثروت های خدادادی، نه تنها در زمینه های اشتغال، توسعه، پیشرفت، دانشافزایی و … سهمی برای استان در نظر گرفته نشده است، حتی در بسیاری موارد، مورد اجحاف نیز قرار گرفته است.
امروزه صنایع نفت، گاز و پتروشیمی در کشور، نقشی پر اهمیت را در زمینه های راهبردی اقتصاد کشور بازی می کند. بندهای ۱۳، ۱۴و ۱۵ سیاست های کلی اقتصاد مقاومتی به این حوزه راهبردی صنعت و اقتصاد اختصاص یافته است.
همه این سیاست ها بار فناوری بالایی دارند، از این رو با تدوین برنامه ای هدفمند جهت توسعه فناوری و نوآوری، می توان به اهداف و برنامه های ملی توسعه فناوری، نوآوری و اقتصاد دانش بنیان تحقق بخشید و در نتیجه در جهت سیاست های کلی اقتصاد مقاومتی گام نهاد.
صنعت، نیازمند وجود و پرورش تیمهای نوآور و متخصص با شناخت کافی از فرآیندها و تجهیزات است. رسیدن به این مرحله مستلزم پژوهش و توسعه است که امروزه می توان آن را در گروِ ایجاد واحدهای دانشگاهی با رشته های مرتبط، شرکت های دانش بنیان و پارک های علم و فناوری دانست.
بی شک فراهم ساختن فرصت تعامل نزدیک دانشگاه و موسسات دانشی با صنعت نفت و در پی آن حمایت صنعت، میتواند توفیقات بسیاری را چه از نظر اقتصادی و پیشرفت صنایع ملی، بلکه اشتغال و بالخص اشتغال بومی محور و متخصص، ایجاد نماید. تجربه های موثر و مفید که امروز میتوان نمونه ای از آن را، در تاسیس واحد پلی تکنیک امیرکبیر در بندر ماهشهر مشاهده نمود.
مجتمع گاز پارس جنوبی، با درآمد ارزی و ارزش‌افزوده محصولات خود، به طور میانگین سالانه بالغ بر ۵۵ میلیارد دلار ارزش‌افزوده از طریق محصولات خود به کشور می‌رساند.
مبالغی از این دست تنها بخش ناچیزی از درآمدهای شرکتهای موجود در استان است. شرکت های فراوانی که از جمله آن می توان به وجود مناطق یک و دو فلات قاره در بهرگان و جزیره خارگ، بزرگترین پایانه نفتی خاورمیانه در جزیره خارگ، پالایشگاه گاز جم، مجتمع گاز پارس جنوبی و شمالی و کنگان، منطقه پرترافیک انتقال گاز و پتروشیمی های متعدد در عسلویه و خارگ اشاره نمود.
حال سوال قابل طرح آن است که با وجود همه آمار و ارقام، سهم استان و مردم نجیب آن در کدام برنامه ریزی کلان کشوری در نظر گرفته شده است؟
با خبر شده ایم شرکت ملی گاز ایران در نظر دارد به منظور توانمندسازی و رشد دانش فنی و پرورش نیروی متخصص، از طریق احداث یک پارک علم و فناوری فرصت و بستر مناسبی را جهت نیل به اهداف عالیه خود ایجاد نماید. کاری که در خور ستایش و قدردانی است و قطعاً می تواند عواید بسیاری را متوجه صنعت گاز کشور نماید. اما سوال اساسی، محل احداث آن کجاست؟
شـــــیـــــراز ؟؟!!
با وجود اینکه استان بوشهر نیاز مبرم به آب در این شرایط بحراین دارد و این استان بیشتر آب شرب خود را از استان فارس تامین می کند اما بعضا شاهد کوتاهی هایی از جانب فارسی ها نسبت به این موضوع هستیم. درحالیکه فارسی ها برای دادن آب دائماً دبه و کارشکنی می کنند و بارها مانع انتقال آب برای مصرف شرب روزانه مردم بوشهر می شوند اما ما با وجود اینهمه جوان بیکار سخاوتمندانه از حق خود میگذریم.
استاندار بوشهر نیز در گزارش فیسبوکی اخبر خود درباره وضعت آب استان نوشته است: کل مصرف آب شرب استان، حدود ۳۲۰ هزار مترمکعب در روز است و بخشی که باید از شهرستان کازرون تأمین شود، غالباً بصورت کامل دریافت نمی شود و چون انتقال آب از کازرون به استان، مورد اعتراض کشاورزان آنجاست، بعضاً آب را به مزارع خود منحرف می کنند و ما در استان با مشکل مواجه می‌شویم.
جوابی که چند روز است ذهن نگارنده را مشغول و مشوش کرده است. مسئولین استان کجایند؟ نمایندگان استان ما که جهت ورود به کمیسیون انرژی مجلس و تصدی سمتی از سمتهای آن حتی باهم نزاع میکنند کجا هستند؟ آیا حق استان بوشهر با تولید بیش از ۸۵ درصد گاز کشور و تمرکز صنایع نفت، گاز و پتروشیمی در پایتخت انرژی کشور این است که مورد غفلت مسئولین قرار گیرد؟ آیا این غفلت و غفلتهای مشابه موجب اتصال پارس جنوبی به استان فارس نمی شود؟ آیا برنامه ریزی جهت ورود شرکت های تراز اول جهان نظیر توتال و شل در پارک علم و فناوری شرکت ملی گاز ایران، و حرکت آن در جهت انتقال و دستیابی به فناوریهای نوین جهانی در حوزه صنعت گاز، چیزی نیست که استانداری فارس را جهت تخصیص بیش از ۱۰۰ هکتار زمین به این مجموعه عظیم و رایزنیهای مکرر با وزارت نفت و شرکت ملی گاز ایران، ترغیب نماید؟
نگارنده از مسئولین استانی، نمایندگان، استانداری، دوستان رسانه ای و همه و همه خواستار آن است که موضوع و مطالبه حق استان بوشهر را پیگیری نمایند.
منبع:پارس خلیج
