آینه جم - همزمان با آغاز رسمی تبلیغات انتخابات مجلس شورای اسلامی از شب گذشته، فضای مجازی استان بوشهر در اتفاقی قابل پیش بینی به کانون تبلیغات انتخاباتی داوطلبان تبدیل شده است.

آینه جم-یوسف خاکیان

نمی‌دانم این بانکها یا موسسات اعتباری پیش خودشان درباره ما چه فکر می‌کنند؟ حالا دیگر نمی‌توان آدمی را پیدا کرد که حسابی در یک بانک نداشته و بابت آن حساب، یک کارت عابر بانک در اختیارش نباشد، بعضی‌ها که ده تا ده تایش را دارند، ما فقیر بیچاره‌ها اما یکی دو تا بیشتر نداریم که سر هر ماه شارژکی می‌شود و شوربختانه تا پلک به هم می‌زنیم تمامش تمام می‌شود، زندگی ما هم این شکلی است دیگر، چه می‌شود کرد؟

اما حرف این نوشتار کمیِ حقوق و زندگی در شرایط سخت و با ماشین شخصی کار کردن برای گذران امور نیست، ما در این متن می‌خواهیم درباره پیامک‌هایی بحث کنیم که از سوی همین بانک‌های محترم برای ما ارسال می‌شود، حتما می‌دانید که در هنگام افتتاح حساب، وقتی دارید فرم پر می‌کنید گزینه‌ای وجود دارد که می‌گوید اگر مایل هستید می‌توانید با زدن تیک روی این گزینه، از امکان ارسال پیامک‌های بانکی در هنگام واریز یا خرج شدن پول کارت اعتباری تان مطلع شوید، چقدر هم خوب، چقدر هم عالی.

اما این مسئله خیلی هم ذوق کردن ندارد، چون بانک محترمی که شما در داخلش حساب دارید عاشق چشم و ابروی شما نیست که بخواهد مجانی برای شما پیامک بفرستد، بانک به این خاطر به شما پیامک می‌فرستد که از این راه منفعتی برای خود دست و پا کند، این را زمانی متوجه می‌شوید که شش ماه از زمان افتتاح حسابتان گذشته و ناگهان پیامکی از بانکتان دریافت می‌کنید، این پیامک خیلی محترمانه و شیک می‌گوید: «به خاطر ارسال این پیامک‌ها در شش ماهه دوم مبلغ پانزده یا بیست هزار تومان از حساب شما کسر می‌گردد، اگر تمایلی به دریافت پیامک ندارید شماره یک را به فلان شماره ارسال کنید.»

جالب بود نه؟ جالب‌تر هم می‌شود، آدمهای نگون بختی مثل من که تکلیفشان روشن است، دارایی و سرمایه آنچنانی ندارند که بخواهند مدام خرید و فروش انجام دهند، ما مسکین صفتان حقوق بگیریم و حقوقمان هم آنقدرها زیاد نیست که بخواهیم بابتش حساب و کتاب راه بیندازیم، اما از آنجایی که خیال می‌کنیم زدن تیک ارسال پیامک نوعی «پرستیژ» محسوب می‌شود، تیک این مورد را می‌زنیم، جالب اینجاست که در طی شش ماهی که از افتتاح حساب ما گذشته و در طی شش ماهی که در پیش رویمان است، هیچ پیامکی از سوی بانک به ما ارسال نمی‌شود، جز یکی دو مورد که اعلام می‌کند حقوقت واریز شد یا یارانه ات واریز شد، غیر از این دو مورد یک مورد دیگر هم هست، بانک لطف می‌کند در سالروز تولدت به تو پیامک تبریک تولد می‌گوید.

اخیرا هم که مد شده از طریق همین پیامک‌ها اعلام کرده‌اند که برای تراکنش‌های زیر پانزده هزار تومان و بیست هزار تومان پیامکی ارسال نمی‌شود، این یعنی شما در طول سال بابت دریافت تعداد محدودی پیامک (کمتر از بیست عدد، گاه بیش از سی هزار تومان و گاه بیش از ۴۰ هزار تومان پول می‌دهید، این مبلغ در کنار هزینه کارمزدی که برای انجام کارهای بانکی (چه اینترنتی و چه حضوری) پرداخت می‌کنید چیزی نزدیک به پنجاه تا صدهزار تومان می‌شود.

اینها همه در حالی ست که بانک‌ها در واقع با پول مردم (من و شما و دیگران) کار می‌کنند، اما بابت اینکه پول ما در اختیار آنهاست هیچ خدمت رایگانی را به ما ارائه نمی‌کنند و برای کوچکترینش هم پول دریافت می‌کنند. حال که به اینجا رسیدیم اجازه دهید یک ماجرای جالب را برایتان تعریف کنم، من سالها پیش در یکی از این بانکها حسابی داشتم و سالها هم با آن حساب کار می‌کردم، اما بنا به دلایلی روزی تصمیم گرفتم پولم را از آن بانک بگیرم وحسابم را ببندم، خلاصه پولم را گرفتم، اما دفترچه قرض الحسنه‌ام همچنان باز ماند ومبلغی هم داخلش باقی ماند، بانک برای اینکه این مبلغ را نزد خود نگه دارد، گفته بود شاید روزی باز هم خواستید با بانک ما کار
کنید، من هم قبول کردم و دفترچه را باز نگه داشتم، در طول این چند سالی که هیچ کاری
با آن بانک نداشتم، هر سال در روز تولدم از بانک مورد نظر پیامک تبریک دریافت می‌کردم، ضمن آنکه این بانک پیامکهای تبلیغاتی‌اش را هم به شماره موبایل من ارسال می‌کرد، همیشه با خودم می‌گفتم: «چه بانک بامعرفتی، درسته که من اونا رو فراموش کردم، اما اونا منو فراموش نکردن، دَمِ غیرتشون گرم، به این میگن رفیق.»

باور کنید یا نه، من به این رفاقت می‌بالیدم چون فکر می‌کردم پیامک‌ها همچنان برای من ارسال می‌شوند درحالیکه من اصلا با آن بانک کاری ندارم. خلاصه سرخوشانه به زندگی ادامه می‌دادم تا اینکه چند روز پیش یک پیامک خیلی جالب از همان بانک دریافت کردم، پیامکی که مانند یک بمب منفجر شد و تمام خیال پردازی‌های مرا با خاک یکسان کرد، متن پیامک از این قرار بود: «مشتری گرامی بانک….، موجودی حساب شما برای فعالسازی تراکنش‌های بانکی، کافی نیست، لطفا مبلغ ۲۰۰۰۰۰ ریال در یکی از حساب‌های خود واریز نمایید تا جریان دریافت پیامک‌های شما متوقف نشود.»

می دانید «تراکنش»ش خیلی قشنگ بود، بانک مربوطه حتی برای پیامک‌های تبلیغاتی که برای من ارسال می‌کرد از حسابم پول کم می‌کرد، من در طول این چند سال حتی یک تراکنش دو ریالی با این حساب و کارت انجام نداده بودم، اما بانک مورد نظر هم بابت ارسال پیامک‌های تبریک تولد و هم بابت ارسال پیامک تبلیغاتی‌اش از حساب من پول کم می‌کرده (همان پولی که فرموده بودند نبندید بلکه شاید باز هم مشتری ما شوید) اما حالا که چند سال گذشته و آن پول بابت ارسال پیام‌های تولد و تبلیغات ته کشیده، آن بانک محترم برای من پیامک ارسال کرده که: «بیست هزار تومان به حسابت واریز کن تا جریان دریافت پیامک هات متوقف نشه.» یعنی من در طول این سالها در توهم به سر می‌بردم که یک رفیق خوب دارم که هرسال تولد مرا تبریک می‌گوید، نگو هزینه این تبریک‌ها را پیش پیش پرداخته‌ام و خودم خبر ندارم، حالا هم که پول مورد نظر در حساب من تمام شده، بانک برای اینکه باز هم تولد مرا تبریک بگوید از من خواسته هزینه پرداخت پیامک هایش را برایش واریز کنم. خیلی قشنگ است نه؟ چه می‌شود کرد؟ بعضی‌ها اینطوری‌اند دیگر.

* خلیج فارس