آینه جم؛ مجله تصویری سلاح - جنگ سرد دورانی فوق العاده برای پیمانکاران دفاعی و معرفی سلاح های مختلف و عجیب بود. در شرایطی که آمریکایی ها روی پروژه هایی مانند سلاح های هسته ای در اندازه یک کوله پشتی و بمب افکن های هسته ای که قادر به پرواز همیشگی بودند، کار می کردند، اتحاد جماهیر شوروی بر سلاح هایی کاربردی‌تر متمرکز شده بود.

یکی از این سلاح ها تانکی مجهز به لیزر بود که در دهه 1970 معرفی شد.

اما همانند بسیاری دیگر از سلاح های معرفی شده توسط اتحاد جماهیر شوروی، این سلاح لیزری یک طرح مفهومی جالب توجه بود که در عمل چندان امیدوارکننده ظاهر نشد.

تانک لیزری 1K17 Szhatie با وزن 41 تن به پیشرانه دیزلی V-84A که توانایی تولید 840 اسب بخار نیرو را داشت مجهز بود. این تانک برای از بین بردن تجهیزات الکترونیکی و اپتیکال مورد استفاده توسط موشک ها، خودروها و هواپیماهای آمریکایی و ناتو طراحی شده بود، اما عنصر ضد موشکی از بیشترین اهمیت برخوردار بود.

اگرچه 1K17 Szhatie نتیجه نهایی پروژه تانک لیزری اتحاد جماهیر شوروی بود، اما به واقعیت تبدیل شدن این ایده حدود 20 سال طول کشیده بود. در دهه 1970، اتحاد جماهیر شوروی یک خودرو زرهی که لیزر روی سقف آن قرار گرفته بود را تولید کرد.

با گذشت زمان و پیشرفته‌تر و پیچیده‌تر شدن تانک لیزری و خود لیزر، گزارش شد که یک مدل از تانک لیزری شوروی قادر به غیرفعال کردن هواپیما در آسمان است و موارد دیگر حداقل قادر به از بین بردن تجهیزات اپتیکال آمریکایی ها مانند دوربین ها هستند.

در اواخر دهه 1980، اتحاد جماهیر شوروی یک مدل خودکششی مبتنی بر هویتزر خودکششی 2S19 Msta-S که خود یک تانک T-80 با پیشرانه T-72 بود را توسعه داد. به گفته موزه آنلاین تانک، توپ این تانک برداشته شده و با 13 ساطع کننده پرتو پر قدرت جایگزین شد که از استوانه های یاقوت قرمز به عنوان آینه های کانونی استفاده می کرد.

حداکثر برد ساطع کننده ها شش مایل (9.65 کیلومتر) ارزیابی شده بود، اگرچه اطلاعات دقیق درباره این محصول به واسطه فروپاشی اتحاد جماهیر شوروی در سال 1991 و مرگ سازنده آن یک سال پس از این اتفاق در دست نیست.

آزمایشات بعدی روی سرنگونی موشک های بالستیک قاره پیما با استفاده از انرژی لیزر که برابر با انفجار یک موشک ضد هوایی بود، پیش از تهدید خاک شوروی توسط این موشک ها متمرکز بود.

اگرچه اتحاد جماهیر شوروی تلاش کرد تا تانک لیزری و فناوری های مرتبط با آن را پنهان نگه دارد، اما جاسوسان و عوامل نفوذی اطلاعاتی را در مورد طراحی و توسعه این محصول جمع آوری کردند. سیا و پنتاگون تانک اصلی را Stiletto و برای طرح های بعدی اسم رمز Sanguine را انتخاب کردند.

در دهه 1980، اتحاد جماهیر شوروی توانست اهداف آزمایشی به اندازه یک سکه را از فاصله پنج مایلی (8 کیلومتر) هدف قرار داده و از بین ببرد. طرح نهایی شامل یک لیزر حالت جامد مبتنی بر ایتریوم آلومینیوم گارنت و یک سامانه هدف گیری ویژه با توانایی دید در روز و شب می شد.

تعداد کمی از نمونه های اولیه تانک لیزری روسیه ساخته شدند و پس از فروپاشی اتحاد جماهیر شوروی، کسی از سرنوشت تانک Sanguine اطلاعی ندارد.

یک تانک Stiletto در خارکوف، اکراین در یک مرکز تعمیرات تانک پیدا شد. تنها مدل عملیاتی باقی مانده از اواخر دهه 1980 نیز در حال حاضر در موزه نظامی-فنی در روستای ایوانوفسکوئه در روسیه قرار دارد.