بسته گزارش تحلیلی روزانه فارس به تحلیل و بررسی برخی اخبار و مطالب کمتر دیده شده در لابه‌لای رسانه‌های کشور می‌پردازد. در این بسته گزارشی _ تحلیلی علاوه بر خوانش اخبار؛ سوابق و برخی تحلیل‌های موجود پیرامون این مطالب نیز آورده شده است.
***
دلواپسان و ناهیان از منکر بر سر دوراهی هاشمی
آقای هاشمی رفسنجانی، در همایش بانوی انقلاب طی سخنانی و با کنایه به دغدغه‌مندان حجاب و عفاف در جامعه گفته است: امروز همه مصیبت این است که چند زن بدحجاب در خیابان باشد! بله این مصیبت است و این زن‌ها باید حداقل حجاب اسلامی را داشته باشند اما مسئله این است که بقیه مسائل مانند زندان‌ها، ظلم‌ها، سرکوب‌ها و حق‌هایی که از مردم ضایع می‌شود، چه می‌شود؟
به گزارش فارس، وی همچنین در بخش دیگری از صحبت‌های خود گفته است: اگر می‌بینید برخی از خشک‌مقدس‌ها و دلواپسان اذیت می‌کنند، همان‌هایی هستند که قبلاً امام را هم اذیت می‌کردند.
*راجع به این بخش از سخنان آقای هاشمی رفسنجانی دو نکته جدی محل تأمل است.
یکم: ایشان در بخش نخست اشاره شده از سخنان خود اشاره نکرده‌اند که چه مسائلی در بحث زندان‌های جمهوری اسلامی وجود دارد و یا مثلاً کدام سرکوب‌ها توسط نظام اسلامی انجام شده است که آقای هاشمی خودشان را ملزم به پیگیری آنها می‌دانند؟!
بدیهیست که حتی در حکومت امیرالمؤمنین(ع) نیز برخی فسادهای موردی و حتی امور خلاف اسلام و قانون، توسط برخی کارگزاران حکومت انجام می‌شده است.
اما آیا جز این است که شخص مولا علی(ع)، اول فریادکننده در این زمینه بود و آیا جز این است که هیچکس شکّی در فسادستیز بودن حکومت علی(ع) ندارد؟!
همین قضیه را می‌توان درباره نظام جمهوری اسلامی ایران نیز به اثبات رساند و بیان کرد که اگرچه ممکن است در مواردی و یا در امری، یک اجحاف و یا حتی یک ظلم از جانب یک مسئول و یک نهاد در حق کسی صورت گرفته باشد؛ اما اولاً این مسئله دستمالی نیست که عده‌ای بخواهند به بهانه‌ی آن قیصریه را به آتش بکشند و ثانیاً هیچکس نمی‌تواند مدعی باشد که در جمهوری اسلامی ایران، ظلم و سرکوب و هرآنچه که آقای هاشمی گفته است؛ جملگی یک «رویه»! هستند.
جدای از این مقولات، مواضع مقام معظم رهبری در بحث مبارزه با ظلم و فساد از هر نوعی و ظاهر و باطن قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران نیز بیانگر عزم نظام مقدس جمهوری اسلامی ایران برای مبارزه با فساد است.
در عین حال اما باید تأکید کرد که فساد، فساد است. خواه یک بدحجابی عمدی باشد و خواه بیت‌المال خواری و یا اعمال فشار و جو سازی علیه یک انتخابات قانونی... و تمام این مقولات در زمره مواردی قرار دارند که باید نسبت به آنها نهی از منکر کرد نه اینکه انفکاک قائل شد و قسمتی از فساد را از قسمتی دیگر جدا شده دانست.
مجدداً تأکید می‌شود که آقای هاشمی بهتر بود برای مبارزه‌ی بهتر با فساد، توضیح می‌دادند که در کدام قسمت از تاریخ جمهوری اسلامی ایران، سرکوب رخ داده و یا کدامین رویه ظالمانه غلط در زندان‌های جمهوری اسلامی وجود دارد که آقای هاشمی نسبت به آنها احساس خطر کرده‌اند؟!
دوم: آقای هاشمی از طرفی بصورت تلویحی، پدیده منکر و نهی از منکر را بزرگتر از حدّ مواردی همچون بدحجابی عنوان کرده‌اند و از طرفی در همین سخنان، دلواپسان و منتقدان توافق به هر قیمتی را نیز در کنار صفت «خشک مقدس» نهاده و آنها را کسانی لقب داده‌اند که امام راحل را هم اذیت می‌کردند!
اکنون مشخص نیست که اگر شهروندی در نظام جمهوری اسلامی ایران، منکری را تشخیص داد؛ با قاعده‌ی آقای هاشمی باید چه کند؟!
اگر به بدحجابی عده‌ای تذکر دهد؛ کار بی‌اهمیت کرده و مسئله اهمّ را وانهاده است است و اگر به مسئله‌ای مثل توافقات هسته‌ای اشاره و انتقاد کند در زمره کسانی تلقی خواهد شد که امام راحل را اذیت کرده‌اند؟!
پر واضح آنکه منکر، منکر است و شامل نهی. و یک نظام اسلامی همان‌اندازه که بر یک توافق خوب و عدم کرنش ذلیلانه‌ی کارگزاران دولتش در مقابل دشمن تأکید دارد؛ بر رعایت حجاب هم تأکید دارد و لذا انفکاف قائل شدن میان این مقولات صرفاً به بسته شدن راه نقد اصولی و به محاق کشیده شدن فریضه‌ی امر به معروف و نهی از منکر می‌شود.
***
کشف دو علت تفاوت در قرائت تفاهم هسته‌ای و پیاده‌روی ظریف با وزیر خارجه آمریکا!
داوود هرمیداس باوند، از دیپلمات‌های رژیم شاهنشاهی، عضو جبهه ملی! و تحلیلگر نزدیک به جریان سیاسی خاص، در بخشی از گفت‌وگوی خود با روزنامه آرمان امروز پیرامون مذاکرات هسته‌ای گفته است:
ما مشاهده کردیم که وزرای خارجه ایران و آمریکا در حین مذاکرات، گفت‌وگوی‌های طولانی و بی‌سابقه‌ای با هم داشتند. آقای کری و آقای ظریف حتی با یکدیگر از محل مذاکرات خارج شدند و قدم زدند. قدم زدن دو وزیر در محوطه بیرونی مذاکرات به معنای تلاش برای عدم «استراق سمع» توسط سرویس‌های اطلاعاتی قوی اسراییلی بوده است!
او همچنین تصریح کرده است: این مساله‌‌ای طبیعی است که تحریم‌ها پس از اینکه آژانس بین‌المللی اتمی صحت اقدامات ایران در راستای راستی‌آزمایی را تائید کرد برداشته شود.
باوند در بخش دیگری از گفته‌های خود نیز ادعا اینطور ادعا می‌کند که:
«آقای ظریف هم برای اینکه برخی از منتقدان توافق هسته‌ای را راضی نگه دارد به شکلی سخن می‌گوید که باعث تحریک بیشتر «دلواپسان» نشود. در نتیجه تفاوت در قرائت از تفاهم هسته‌ای که از سوی دو طرف ابراز می‌شود بیشتر برای راضی نگه داشتن مخالفان داخلی این توافق در آمریکا و ایران است»
*اینکه باوند مدعی شده است علت پیاده‌روی ظریف با کری، تلاش برای عدم استراق سمع از سوی سرویس‌های جاسوسی اسرائیل بوده است؛ حرف درستی نیست و نشانگر عدم اطلاعات دقیق گوینده پیرامون مسائل مختلف است.
به نظر می‌رسد چرایی غلط بودن ادعای باوند در نزد تمام مخاطبان مشخص باشد و نیازی به توضیحات بیشتر درباره علل یک عمل مورد مناقشه نیست. زیرا همه می‌دانند اساساً وزیر خارجه آمریکا یعنی همان سرویس جاسوسی اسرائیل!
درباره طبیعی بودن لغو تمام تحریم‌ها پس از فرایند راستی‌آزمایی! نیز باید گفت که اتفاقا به هیچ وجه این مسئله طبیعی نیست و لغو تحریم‌ها همانطور که توسط نظام اسلامی هم بعنوان یک خط قرمز، تصریح شده است باید جزو متن مذاکرات باشد نه نتیجه آنها.
فی‌الواقع باید دانست که اساساً کلمه راستی‌آزمایی نیز به معنی وعده نسیه، رفع تدریجی (و نه یکجا) و نادیده‌انگاری تجربه تاریخی ملت ایرانی مبنی بر بدبینی عقلاینسبت به آمریکاست.
ادعای باوند درباره انگیزه قرائت‌های مختلف از توافقات هسته‌ای نیز مسئله‌ای است که به اقتراح مخاطبان گذاشته می‌شود...
***
انقلاب اسلامی اول سیاسی نبود، معرفتی بود!
یکی از شخصیت‌های بلندپایه حاضر در مراسم گرامیداشت همسر امام خمینی(ره) طی سخنرانی خود گفته است: انقلابی که امام راهبری کرد از انقلاب سیاسی شروع نشد، از انقلاب معرفتی شروع شد!
به گزارش ایلنا، او همچنین تصریح کرده است: امام انقلاب را در معرفت و رویکرد جامعه ایجاد کرد.
*تفکیک رویکرد و خیزش امام خمینی(ره) به دو قسم معرفتی و سیاسی نکته دقیق و صحیحی نیست.
چه اینکه در اسلام ناب، معرفت و سیاست هرگز از هم جدا نیستند و لازم و ملزوم به شمار می‌روند.
همچنین باید اشاره کرد که در صورت قائل بودن به تقسیم حرکت انقلابی امام راحل به دو قسمت معرفتی و سیاسی! این سؤال ایجاد می‌شود که مگر قبل از امام راحل، حرکت معرفتی مورد اشاره، توسط مراجع وقت هم انجام نمی‌شد؟! پس چرا سلسله‌جنبانی انقلاب اسلامی به دست امام امت رسید؟!
پاسخ آنست که معنای حرکت امام راحل از روز نخستی که حضرتش در سند مبارزاتی برجای مانده از تقریراتش، کلمه «مبارزه» را مطرح می‌کند تا روز آخر حیات؛ یک جمله بیشتر نبود و آن اینکه «تا مبارزه هست، ما هستیم» و مردم هم به کُنه همین معنا پی برده بودند که دست یاری به حضرتش دادند و اوامر و نواهی‌اش را پیروی کردند تا اینکه به سرمنزل مقصود یعنی براندازی حکومت جور و تشکیل نظام اسلامی نائل شدند.
همچنین است که باید پرسید مُقسّمین نهضت امام روح‌الله به دو قسمت سیاسی و معرفتی؛ رخدادها و مقولاتی همچون قیام سال 42، تئوری ولایت فقیه حضرت امام(ره)، حمایت‌های آن یار سفر کرده از نواب صفوی و یارانش، واگویه‌های مختلف امام(ره) پیرامون مشروطه، مبارزات دامنه‌دار امام با حرکات شاه اعم از کاپیتولاسیون و غیره را اقداماتی معرفتی می‌دانند یا اقدام سیاسی و یا هر دو؟!
گفتنیست که پیش از تقسیم ناصحیح نهضت امام خمینی(ره) به دو قسم معرفتی و سیاسی! موسوی تبریزی، از چهره‌های اصلاح‌طلب نیز مدعی شده بود که حرکت امام خمینی(ره) در ابتدای نهضت به قصد اصلاح شاه بوده است اما کج‌تابی‌های شاه خائن منجر به براندازی وی توسط انقلاب اسلامی شد!
انتهای پیام/
[کد خبر:AJ486]
