به گزارش آینه جم ؛ گزارش با موضوع کوه پدری و روستای غربه در سایت خبری آینه جم بازتاب خوبی داشت حتی نظرات گوناگونی نیز در این زمینه منتشر شد.
سید علی موسوی نژاد پژوهشگر جم نیز در بخش نظرات سایت خبری آینه جم، دیدگاه های خود درباره این گزارش ها درج کرد؛ با توجه به اهمیت نقدهای وی، در این خبر، نظرات این پژوهشگر درج شده است:
دیدگاه موسوی نژاد درباره گزارش کوه پدری
( برای مطالعه گزارش در سایت آینه جم اینجا کلیک کنید)
در باره ی گذشته ی مناطقی چون جم - که بجز مطالعات و پژوهش های سه چهارماهه ی گروه باستان شناسی به مدیریّت جناب دکتر میر اسکندری در حدود سال های 1386 یا 1387 - اطلاعات موثّق و مدوّنی از دوره های تاریخی آن در دست نیست، نمی توان اظهار نظر جدّی کرد؛ امّا با مطالعه ی نوشته هایی که به نوعی در ارتباط با این منطقه می باشند و همچنین مطالعات میدانی، می توان تا حدّی مطالبی معقول و منطقی بیان نمود.
در این جا مجال بحث مستوفا نیست؛ بنا براین به اشاره ای اکتفا می شود.
الف. در باره پیشینه ی جم و ریز دو نوع اطلاعات گفتاری و نوشتاری ناقص و پراکنده وجود دارد: یکی؛ مطالب اسطوره ای و غیر علمی (غیر تجربی) است که با انتساب نام جم به جمشید و سلسله ی پیشدادیان، باورهای اسطوره ای را به عنوان واقعیّات تاریخی می پندارد و بیان می کند.
دیگری؛ مطالب اندک پژوهشی علمی و باستان شناسی است که بخش تاریخی آن را گروه یادشده ی دکتر میر اسکندری به عهده داشته و بخش دیرینه شناسی دوره ی سنگ را آقای دشتی زاده گناوه ای بررسی نموده اند.
ب. مختصر این که بخش اسطوره ای قدمت جم را به دوران پیش از تاریخ می رساند که می توان شواهدی برای زندگی انسان در این منطقه پیدا کرد؛ زیرا، بر اساس پژوهش های آقای دشتی زاده بر روی تراشه های سنگی درون و اطراف غارها، وجود و حضور انسان در جم، در دوره ی سنگ قطعی است.
بخش تاریخی جم نیز بر مبنای مطالعات باستان شناختی گروه مذکور، به دوره ی ساسانیان برمی گردد. بدین معنی که تا کنون، از دوره ی هخامنشیان، سلوکیان و اشکانیان، مورد تأیید شده ای یافت نگردیده است. البته؛ این، بدین معنا نیست که جم دارای آثاری از آن دوران نمی باشد؛ بلکه می توان گفت تا کنون، اثری یافت نشده است!. وجه غالب نام بردن از جم نیز، در ارتباط با نام سیراف و دوران رونق آن بندر می باشد؛ هر چند به باور برخی پژوهشگران، جم، شهری بوده که بر حسب اسطوره، توسّط شاه (جمشید) و دوره ی پیشدادیان بنیان نهاده شده و سیراف، شهری بندری و ساحلی بوده که منسوب به کیکاووس است و بنا به شرایط ویژه در دوره ی کیانیان به وجود آمده است!. بر این اساس؛ پیشینه ی جم، بیش از سیراف است. «مجال کم، سخن ناپخته مانَد/ بسی ناگفته ها ناگفته مانَد». با پوزش از تطویل کلام و درازی سخن!.
دیدگاه موسوی نژاد درباره روستای غربه
(برای مطالعه خبر در سایت آینه جم اینجا کلیک کنید)
غربه که شامل دو آبادی: غربه ی آب شیرین (او شیرینو) و غربه ی آب تلخ(او تحلو) می باشد، از دو جهت دارای اهمیّت است:
الف. از نظر تاریخی؛ دارای دیرینه ای از دوران غارنشینی تا دوره ی دامداری است. همچنین؛ از پیشینه ی حدود سیصد ساله زندگی پسین برخوردار می باشد که تا چند سال پس از انقلاب اسلامی نیز ساکنان آنجا به زندگی خوبی ادامه می دادند. آثار سنگ قبرهای قدیمی در قبرستان آنجا از جمله آرامگاه های یاراحمد و کایوسف نیاهای تیره های مشهدی و کایوسفی جم مؤیّد این قدمت تاریخی است.
ب.از نظر جغرافیایی؛ محیط و موقعیّت مناسب و استراتژیک این محلّ، بستری مساعد برای زندگی به ویژه در دوره ی دامداری و برهه های درگیری و ستیز بین اقوام و گروهها بوده است!. اگر چه تغییر ساختاری جامعه و دگرگونی شیوه ی زندگی از دامداری و کشاورزی به تجاری و صنعتی از یک سو و تأثیران منفی خشکسالی و فقدان امکانات اوّلیّه ی زندگی امروزی از سوی دیگر، موجب مهاجرت اهالی غربه و اسکان و استقرار آنها در سطح جلگه ی جم فراهم آورده است، امّا کماکان، شرایط مناسب یک زندگی مفید و آرام بخش روستایی در این جا، وجود دارد. تصویر باغ های سرسبز با درختان انبوه نخل، لیمو، نارنج، لیمو شیرین، بکرایی، انار و محصولات تابستانی(صیفی) و زمستانی(شتوی)، هنوز در اذهان زنده است!. تا همین اواخر، نارنج بی بذر(تخم) و خوش طعم غربه در جم منحصر، مشهور و موجود بود!. از سویی؛ شرایط ییلاقی این محلّ، در صورت بازسازی و تقویت امکاناتی، برای بازیافت روحی و جسمی ساکنان شهرستان، مفید و مؤثّر خواهد بود!. بافت زندگی نوین و خستگی و رخوت روحی ـ روانی ناشی از کار و فعّالیّت در مشاغل تجاری و صنعتی امروزی، ایجاد محیط های تفریحی در دسترس را برای بازیابی نیرو و توانمند سازی، ضروری می نماید!. بنا براین؛ لازم است که درّه های خوش آب و هوا و محیط های مفرّح مانند روستای غربه بازسازی و آباد گردد. درّه های ییلاقی جم و ریز که می توانند چنین نقشی را ایفا نمایند، کم نیستند.
غربه، پدری، بی بی بانو، گلی کلات، دایو، طاقو، دو گلی، میر معمّا، بید پیه، عربانه، مکّو، چم دره، بندانو، دره چاه، گولو، پیر بی راهه، تنگ ده ریز (درّه ریز)، ملورد (ماءالورد)، تنگ حنا، کوه چهر، حرمی ناری، حرمیک، بیدو، بنگو، دشتک، کمّه، گلی بردکان، آهنجت، سرچشمه و ... همگی محیط های طبیعی مناسب برای تفریح و رفع خستگی از کار روزانه برای اهالی منطقه و همچنین؛ جاذبه های گردشگری و توریسم برای مردمان دور و نزدیک است!. در این جاها بسیاری چیزها به صورت طبیعی آماده است و همّتی از سوی مسؤلان می طلبد که با اقداماتی مناسب، طرحی نو بیاندازند!. موقعیّت این مواضع در مفهوم، همان موقعیّت و شرایطی است که در گفتار منظوم سیّد جلال عضد آمده است:
چهار چیز است که در سنگ اگر جمع شود
لعل و یاقوت شود سنگ بدان خارایی
پاکی طینت و اصل گهر و استعداد
تربیت کردن مهر از فلک مینایی
در من این هر سه صفت هست کنون می باید
تربیت از تو که خورشید جهان آرایی
آری؛ گفتار استادسخن سعدی نیز مشعر بر این توصیه به کسانی است که توانایی و امکانات اثرگذاری دارند :
فراغ دلت هست و نیروی تن/ چو میدان فراخ است، گویی بزن!.
[کد خبر:AJ3530]
