آینه جم/ محمد جعفری
منطقه ویژه اقتصادی انرژی پارس با وسعتی بالغ بر ۵۸ هزار هکتار و در قالب مناطق سه گانه پارس تعریف گردیده است.
سوای از مناطق دو و سه که پتانسیل های بالقوه توسعه در صورت اشباع منطقه یک محسوب می گردند، در بحث استقرار صنایع در همان منطقه پارس یک نیز هنوز از تمام ظرفیت تعریف شده و موجود و با زیرساخت های آماده استفاده کاملی صورت نگرفته است.
نمونه این مسئله منطقه تعریف شده با کاربری مشخص صنایع پایین دست جهت تولید ثروت و با ارزش افزوده سرشار می باشد که به تفصیل ارائه می گردد:
صنايع پايين دست
با توجه به فراهم بودن مواد اوليه توليد شده توسط صنايع پتروشيمى در منطقه و تأمين خوراك مورد نياز صنايع پايين دست پتروشيمى سايتى به وسعت يك هزار هكتار براى استقرار و توسعه صنايع پايين دست از قبيل پليمر (لاستيك و پلاستيك)، الياف مصنوعى و نساجى، روغن‌هاى صنعتى، رزين ها و چسب ها، رنگ ها و پوشش هاى حفاظتى، سموم دفع آفات، شوينده هاى بهداشتى و كودهاى شيميايى در نظر گرفته شده است.
صنايع مختلط
با توجه به موقعيت منطقه ویژه اقتصادى انرژى پارس، تسهيلات قانونى منطقه تأسيسات و زيرساخت هاى پيش بينى شده براى آن و درخواست سرمايه گذاران جهت احداث كارخانه‌هاى مختلف تحت عنوان صنايع مختلط، زمينى به وسعت 250 هكتار به منظور ساخت صنايع شيميايى، ماشين آلات و تجهيزات، برق و الكترونيك، غذايى و دارويى، نساجى و پوشاك، چوب و محصولات چوبى، كاغذ چاپ و سلولزى، کانی‌های غيرفلزى وصنايع فلزى و ريخته گرى اختصاص يافته است.
صنايع نيمه سنگين
به منظور ساخت و راه اندازى صنايع خودرو و نيرو محركه، صنايع فلزى، کانی‌های غيرفلزى و فلزات غيرآهنى، زمينى به وسعت 300 هكتار در شرق سايت صنايع مختلط و غرب سايت صنايع پايين دست پتروشيمى به سايت صنايع نيمه سنگين اختصاص داده شده است.
با وجود همه این زیرساخت ها و نیز امکان تامین خوراک از نزدیک ترین واحدهای تامین آن،(حداکثر یازده کیلومتر از لحاظ اقتصادی، زیست محیطی و حتی امنیتی، منطقی می باشد که در وهله نخست این مناطق منتفع گشته و در صورت کمبود زمین پهنه های دیگر مورد استفاده قرار گیرد.
مطلب بعد این که، استخراج، فراوری و تولید مواد اولیه باعث ایجاد آلودگی زیست محیطی گردیده و سزاوار نیست در مراحل بعد که پروسه تولید آلودگی به مراتب کمتر و ارزش افزوده و اشتغال بسیار بیشتری دارد، صنایع پایین دست در منطقه ای دوردست ایجاد شود. یکی از مواردی که طرفداران انتقال این صنایع مطرح می کنند، آلودگی شیمیایی و گرمایی ناشی از این صنایع می باشد که راهکار تقلیل آلودگی گرمایی، هدایت آب های سردساز به کانال های متعدد احداث شده درمنطقه و انتقال آب به دریا می باشد.درباره آلودگی شیمیایی نیز باید خاطرنشان کرد که با استفاده از تکنولوژی های جدید، محصولات متانول پایه کمترین میزان آلودگی را ایجاد می کنند و نگرانی از بابت آن وجود ندارد.
جذب سرمایه گذار در این زمانه که ایجاد واحدهای تولیدی مساوی با ایجاد رونق اقتصادی و اشتغال پایدار و سایر مولفه های توسعه یافتگی می باشد نباید ساده انگارانه مانند سایر فرصت ها از دست رفته و به رقبا واگذار گردد.
متاسفانه نگاه دلسوزانه ای در این زمینه تاکنون مشاهده نشده و در برخی مواقع وجود قوانین دست و پاگیر و نگاه سرمایه گذار گریز متولیان، باعث جذب که نشده حتی تسهیل گر دفع سرمایه گذار نیز بوده است.
در آخر این که مناطق همسایه در حال آماده سازی زیرساخت جهت استفاده از مواد پاک تولید شده در پارس جنوبی برای ارزش افزایی مالی و توسعه خود هستند. تا زمانی که ما همه زیر ساخت ها مانند راه، بندر، فرودگاه را داریم اولویت با خود ماست. در صورت اهمال، ما فقط آلودگی را به جان خریده ایم و سایرین میوه غفلت ما را.
خلیج فارس
[کد خبر:AJ38852]
