آینه جم؛ سجادبهزادی- انتخابات ۱۴۰۰ تمام شد و قوه مجريه كشور، تمام وكمال بدست اصول گرايان افتاد. ديگر كانون‌هاي قدرت نیز، از مدت ها پيش در اختيار اصول گرايان قرار داشته است.

نهاد هاي همسو با اصول گرايان در کشور كم نيستند. از شوراي نگهبان گرفته تا صداوسيما بعنوان يار هميشگي اصول گرايان كه عملكرد خوب وبد آنها را يكسان وچونان گل و بلبل براي جامعه گزارش مي دهد و هميشه براي آنها سنگ تمام گذاشته است.

خلاصه كشور در ابتداي سال ۱۴۰۰ يك دست شده است و به لطف امدادهاي عيني وغيبي، اين همه خوشبختي يك جا در زمين اصولگرايان قرار گرفته است و كشور آماده است تا برخي ابرچالش هاي خود را كه به خاطر آنها در بحران قرار گرفته است نيز با كمي خردمندي و دوري از خشك سري برطرف كند.

بعنوان مثال آنگونه كه جهانگیری معاون اول دولت روحاني گفته است كشور "در روزهای پایانی جنگ یک طرفه اقتصادی" قرار دارد.او حتي گفت" باید بتوانیم طوری دولت را تحویل دهیم که هم مردم را واکسینه کرده باشیم هم تحریم‌ها رفع شده باشد."

روحاني هم يك روز بعد از انتخابات ۱۴۰۰ در جلسه ستاد ملی مقابله با کرونا گفت" در دولت دوازدهم در زمینه واکسن کار تامین و تولید را انجام داده است و فقط تزریق برای دولت بعد می ماند."

به هر حال اگر چه سعیدمحمد، يكي از نامزدان ردصلاحيت شده انتخابات ۱۴۰۰ مدعی بود" دولت سیزدهم فقیرترین دولت است!" اما با رفع احتمالی تحریم‌ها و اخذ مالیات‌های رنگارنگ از جامعه كه مجلس انقلابي تصويب كرده است، بنظر نمي رسد كه دولت سيزدهم دستش از منابع خالي باشد. حتي اگر دولت دوازدهم به قول برخي مخالفانش "زمين سوخته" اي را به دولت رئيسي تحويل داده باشد؛ اين زمين امروز در آستانه فرصت هاي جديدي براي رويش است.

برجام در آستانه تولدي دگر باره قرار دارد. اگر اصول گرايان قدرش را بدانند كه بنظر مي رسد راهي جزء آن نخواهند داشت، برجام ميلياردها دلار سرمايه ايران را آزاد خواهد کرد. فعلا آدم ديوانه اي مانند ترامپ هم نیست كه مزاحم اجراي آن باشد.

کرونا از سر مردم ايران رفع شود، تحریم ها هم برداشته شود، ارتباط با همسايه ها وبخصوص عربستان هم عادي شود؛ اصولگرايان ديگر چه مي خواهند؟

مقدمات رفع همه اين چالش ها در دولت دوازدهم انجام شده است وتنها براي اجرا نيازمند خردمندي و اراده دولت جديد است.

در اين ميان يك پرسش اساسي باقی است؛ آيا اين همه خوشبختي براي اصول گرايان، به حال جامعه ايران هم فرقي دارد؟

چه سهمي از خوشبختي اجزاء قدرت به جامعه مي رسد؟

من كه در بيچارگي دولت ها، كمبود منابع و فقر، قرباني نخست بودم؛ در خوشبختي آنها چه سهمي خواهم داشت؟

آيا حالا كه درنتیجه انتخابات ریاست‌جمهوری صورت بندي تازه‌ای از نیروهای سیاسی شكل گرفته و هر سه قوه و دیگر نهادهای کشور در اختیار یک جناح سیاسی است؛ نشانه خوبي براي خوشبخت كردن جامعه است يا بايد از اين يك‌دستی قدرت نگران بود و بحران دیگری در راه است؟

جامعه ايران بيش از هر زمان ديگر، از شرايط بد سياسي- اقتصادي آسيب ديده است. حالا كه خوشبختي به صورت تمام وكمال به اصولگرايان روي كرده، بعد از شور وشعف تان درطلوع پيروزي، دولتي عقل محور تشكيل دهيد، از فشار بيروني و كم كاري داخلي بكاهيد و به وعده هاي شيرين خود عمل كنيد تا مردم هم در خوشبختي شما سهيم باشند.

همه قدرت گواراي شما اما رنج هاي جامعه را كم كنيد. رنج كه نبايد مدام بر بيچارگي ما بيفزايد، يك جا هم بايد تلنگري براي قدرت باشد تا هوشيار تر شود.

به گفته کارل گوستاو یونگ "رنج نباید تو را غمگین کند. این همان جایی است که اغلب مردم اشتباه می کنند. رنج قرار است تو را هشیارتر کند به اینکه زندگی ات نیاز به تغییر دارد. انسان ها زمانی هوشیارتر می‌شوند که زخمی شوند، رنج نباید بیچارگی را بیشتر کند. رنجت را تحمل نکن، رنجت را درک کن! این فرصتی است برای بیداری، وقتی آگاه شوی، بیچارگی ات تمام می شود."

كساني كه امروز در قدرت هستند از رنج جامعه براي بيداري و آگاهي بيشتر وتغييرات بنيادين بهره ببرند و براي توسعه ايران طرحي نو دراندازند. اين رنج نبايد در جامعه عادي شود. اين گوي واين ميدان ؛ به قول آن شاعر خراساني:

گر به دولت برسی مست نگردی ، مَردی                گـــر به ذلت برسی پست نگردی ، مردی

اهل عــــــالم همه بازیچه دست هوسند                  گـــــر تو بازیچه این دست نگردی ، مردی...

عصر ایران

نوشتن دیدگاه