آینه جم: گرچه امروزه ملاک توسعه را نیروی انسانی کارآمد اجتماع تعریف می کنند و این بهترین شاخص برای تعیین سطح توسعه یافتگی جوامع مدرن است اما در اجتماع در حال گذار پتانسیلهای طبیعی توسعه را نباید از نظر دور داشت.

وقتی نیروی انسانی کارآمد نمی تواند تولید فکر و اندیشه و علوم کاربردی کند که در نهایت به رونق اقتصادی، اجتماعی، فرهنگی و سیاسی برسد جوامعی همچون ما دست به دامان طبیعت و بهره کشی از ظرفیت های طبیعی پیرامون می شود.

دشتی از یک سو به دریا و از سویی به کوهستانهای زیبای بالادست دسترسی دارد و این جغرافیای طبیعی منحصر یکی از عالی ترین شرایط محیطی را برای توسعه این حدود میسر کرده است.

با این وجود عدم دخالت نیروی انسانی عالم در اداره ی این حدود در طول سالیان متمادی باعث عقب ماندگی این شهرستان شده است. در بیشتر شاخصهای توسعه دشتی دچار ضعف و ناکارامدی نیروی انسانی تصمیم گیر و اداره کننده خود بوده است.

از هنگامی که سود مستقیم توسعه متوجه والیان مناطق نیست، جدیت و کارآمدی آنان در ایجاد زیر ساختهای توسعه فروکش کرده است.

عدم شناخت و اشراف بر کلیت موضوع ما را انسانهای محدود و یک سو نگر ساخته است که در اوج کارآمدی فقط می توانیم متخصص در یک علم باشیم در حالی که جامعیت در والیان یکی از مشخصه های واجب آنان بوده و هست.

با این وجود گذاشتن تمام تقصیر بر دوش والیان پیشین و رفع تقصیر از جامعه نیز دردی را از ما دوا نمی کند.

شاید اجتماع چند پاره و ناهمگون و در گیر در سنتهای بازنگری نشده نیز مزید بر علت شده است و هرگز کلیتی از نخبگان دشتی برای همفکری در توسعه ی این جغرافیا گرد هم نیامده اند.

بنابراین هیچگاه انجمنهای فراگیر علمی، فرهنگی، سیاسی و اجتماعی در دشتی در سالیان اخیر نضج نگرفته و عملا در این شهرستان بخش غیر دولتی یا سازمان های مردم نهاد ورود مشخص و قابل عرضه ای در موضوعات گوناگون شهرستان نداشته اند.

جامعه ی در حال گذار و فرهنگ سنتی و مخصوص اجتماع آن دوره ی تاریخی نمی تواند تضمینی برای رسیدن سالم جامعه به سرحد مطلوب و منظور فعلی و آتی باشد.

یکی از مهمترین ظرفیتهای مغفول مانده ی توسعه در دشتی در بخش طبیعی عدم پردازش صحیح به چشم انداز زیبای این حدود از هر چهار سوی مرزهای قراردادی است.

هم آثار باستانی به جای مانده، هم سواحل و کوهستان و چشمه سارها و هم دقایق زیبای فرهنگی این حدود و هم صنایع و دست ساخته های بشر ساکن در این  گنجینه ی عظیمی برای عرضه به گردشگر پرسشگر امروز است که تقریبا در دشتی گامهای ابتدایی برای برخورداری از آن نیز برداشته نشده است.

نه در بخش گردشگری و نه محیط زیست تقریبا دشتی حتی از داشتن یک تشکل مردم نهاد غیر دولتی نیز بی بهره است.

گرچه بخش اندکی از زیر بناهای گردشگری در شهرستان مهیا شده است اما حتی در زیرساخت نیز دشتی راه درازی تا رسیدن به نرم مطلوب در پیش روی دارد.

اکنون که زمزمه های استقبال کشور از گردشگری شنیده می شود و چراغهای سبز برای این موضوع در حال تکثیر می باشد لزوم برنامه ریزی جدی در شهرستان و پرداختن به این مهم ضروری است.

اگر حتی کتابچه ای از سرفصل های  دارایی های میراث طبیعی، فرهنگی و باستانی دشتی به صورت یک مجموعه ی منسجم تهیه شود، شاید بتوانیم به تصوری از آنچه هست و آنچه باید بر روی ایجاد آن تمرکز کنیم برسیم.

منبع:مند

نوشتن دیدگاه