آینه جم؛ محمد جوهری:عصر ارتباطات است و يك دنيا پيشرفت، دريايي از تكنولوژي و رفاه و شاه بيت غزلش ايمني و جان انسانها. اما تو گويي در شهرو ديار ما نعل وارونه زده اند و حقيقت چيز ديگري است و واقعيت فريادي ديگر بلند كرده است و ندايش بس ناموزون و فعلش بس ناهمگون. سخن از راه است و جاده، مسير عبور و مرور، محل رفت و آمد راكب و مركوب آنهم در خطه اي كه به لحاظ موقعيت استراتژيكي و اقتصادي و راهبردي اگر نگوييم بي نظير كه بلاشك كم نظير است.
سخن از خطه جنوب استان و محورهاي مواصلاتي آن به ويژه و به طور خاص شهرستان جم مي باشد. شهرستاني كه از يك سو بيش از ٣ دهه است به طور مستقل با منابع عظيم گازي و پالايشگاه فجر جم موجب بركات فراوان و نعمات بي پايان براي كشور شده است و از ديگر سو بيش از ٢ دهه با حمايت و پشتيباني از عسلويه و پارس جنوبي( پايتخت بي چون و چراي انرژي كشور) به عنوان ستوني مستحكم حامي صنعت نفت و گاز و انرژي و اثرگذار عمده در اقتصاد كشور بوده است و كماكان اين نقش پررنگ ادامه خواهد داشت. اما چه شده است كه اين ميزبان متمول كه سفره رنگين دائمي براي همه ميهمانان در طول سال به صورت شبانه روزي فراهم نموده و همه از اين خوان گسترده متنعم ،ولي اهل منزل و فرزندان سردر گريبان براي لقمه اي نان؟داستان تلخ و دنباله داري است كه فعلا به آن ورود نميكنم و فقط به يك مشكل اساسي مي پردازم.
راه هاي ارتباطي اين شهرستان كه زيباتر است آنهارا كشتارگاه بناميم و واژه مسلخ زيبنده تر مي نمايد برايشان. يكي از اين محورهاي( قتلگاه هاي) بسيار مهم و حياتي و راهبردي و شريان اصلي اقتصادي كشور محور عسلويه- جم - فيروز آباد است كه شور بختانه از جم به فيروز آباد جز پرپر شدن مسافران، داغدار شدن مادران و اشكبار شدن چشم فرزندان، چيز ديگري نمي بينيم. با اين همه ثروت شرشار و درآمد كم شمار در پايتخت انرژي كشور، مايه دوصد حيف و افسوس است كه هرروز شاهد گرفتن قرباني از اين ضحاك ماردوش باشيم. باعث خراش دل و اندوه كامل است كه اين هبل به قرباني روزانه عادت كرده است و اصلا به روز و مناسبت خاص خودش نه تنها اكتفا نمي كند كه اصلا راضي هم نمي شود.
در اندك زماني دورتر شايد قرباني كردن روزانه دو جوان كفاف تغذيه مارهاي روييده بر شانه اين ضحاك را مي داد و لااقل مايه آرامش يك روزش ميشد ولي با اندوه فراوان و تاسف بي پايان چند صباحي است كه ديگر به دونفر هم بسنده نمي كند و حس سيري ناپذير خونخواريش طلب بيش از ٣ و ٤ ميكند.
شوربختانه همين ديروز چند نفر ديگر را قرباني گرفت و به كام مرگ كشاند. سالهاست كه علي رغم شعارهاي فراوان و تبليغات بي پايان و شروع كار،حتي مسير كوتاه( كمتر از ٢٠ كيلومتري)حد فاصل خروجي جم تا دارالميزان هم كه بخش مهمي از همين قتلگاه است، تكميل نكرده و به پايان نرسانده اند. بدون شك همه مسؤلان ذيربط بايد به جد پاي كار بيايند و وجدان خودرا قاضي نمايند. هيچ عذر و بهانه اي پذيرفتني نيست.
وزارات نفت( همه مجموعه نفت و گاز و پتروشمي، پارس جنوبي، منطقه ويژه) وزارت راه و شهرسازي، نماينده محترم مجلس، استاندار محترم، مسؤلان شهرستان و حتي خود رئيس محترم جمهور لازم است كه آستين را بالا بزنند(زيرا اين يك پروژه ملي كشوري است).نه كار سخت و دشواري است و نه عملي كه انجامش غير ممكن باشد اما قدري مديريت صحيح با چاشني تعهد و دلسوزي و افزودن اندكي شهامت و شجاعت در مردمداري و احترام به حقوق مردم با يك حركت انقلابي و جهادي، قطع به يقين اين معضل بزرگ را حل و اين بيماري مزمن را علاج خواهد كرد. وقت آن رسيده است كه با همت همه مسؤلان عزيز و مرتبط،جلو اين كشتار بي رحمانه گرفته شود. به اميد آنكه مسؤلان محترم بايك دست شمشير و با دست ديگر تبر بر گرفته و اول سر مارها را قطع نموده و بعد هم به شدت بر پيكر هبل ضربه وارد نموده و خرد و خميرش كنند. تحمل مادران، پدران، فرزندان، همسران و همه وهمه از اين همه قتل بي رحمانه دراين مسير به سر آمده است.
[کد خبر:AJ41839]
