000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000not55ojavanha.jpg

 

 

 

 

گالیا حق‎پرست:

 

«سیراف» شهری ست که در همه فصول میزبان مشتاقان و علاقمندان به تاریخ و فرهنگ است و کم تر می توان فرد علاقمند به تاریخ و تمدن ایران زمین را یافت که حداقل یک بار از دل این شهر موزه عبور نکرده باشد؛شهر ساحلی زیبایی که از یک سو به دریای بیکران خلیج فارس و از سوی دیگر به دره ی پیر و با شکوه «لیر» کشیده شده است.

دره ی شگف انگیز لیر با حفظ تاریخی در سینه یکی از زیباترین و عجیب ترین بخش این شهر موزه است.از دور که به این دره بنگری گویا سنگ های آن دهان باز کرده و گذشته را نجوا می کنند.وجود بیش از 100 حلقه چاه آب دست کنده،حوضچه های مستطیل شکل که در ابتدا محل ذخیره و تصفیه آب باران و سپس به قبور سنگی تغییر کاربری داده اند و آب انبارهای متعدد،همه خود گواهی بر وجود فرهاد وار مردمانی ست که روزگاری در این دیار می زیسته اند و خلاقیت های فرا بشری خود را با قلم و چکش واقعیت بخشیده اند.

سازه های آبی این دره،قبور اسلامی،گور دخمه ها و بعضاً لوله های سفالی مورد استفاده در سیستم فاضلاب خود بخش عظیمی ست از شهر موزه ی سیراف که همه گویای تمدن این منطقه در گذشته ی بسیار دور است.

با گشتی در این شهر دلیل شهرت سیراف به عنوان " شهر گفت و گوی تمدن ها" را به خوبی می توان درک کرد. وجود دیواره ها و ته ستون های مسجد جامع و آثار به جامانده از آتشکده ای در بالای تپه نشان از آن دارد که افرادی با هر دین و مذهب و اعتقاد با هر پیشه و حرفه ای هم زیستی مسالمت آمیز داشته اند.همچنین محراب و خرابه های مسجدی که به نام امام حسن بصری معروف است و علاوه بر جنبه ی مذهبی به صورت مدرسه استفاده می شده،یادآورد اهمیت و قداست علم و دیانت در این خطه است.

گام نهادن در شهری که بدون نیاز  به وارد شدن در موزه ی ساختگی آن می توان فرهنگ و تمدن منطقه را در کوچه و خیابانش دید،دکتر "دیوید وایت هاوس" را بر آن داشت تا با گروه تخصصی خویش در سال های 1966 تا 1973 و در 6 فصل به کنکاش و کاوش پرداخته و حاصل کار حفاری و خاک برداری ها را اکنون می توان در این شهر به خوبی مشاهده نمود.

دکتر وایت هاوس که به دنبال کشف برهه ای از تاریخ سیراف بود در ابتدا میهمان شیخ ناصر نصوری در قلعه ی 200 ساله ی وی شد و پس از چندی با خرید قطعه ای زمین از خانم «مریم افروخ » به ساخت مجموعه ای 11 اتاقه که شامل خوابگاه و اتاق کار بود پرداخت.

بزرگترین بخش از اشیای به دست آمده در کنکاش های دکتر وایت هاوس که بیش تر شامل قطعات سفالی،سکه و سنگ قبر بود به موزه ی بریتانیا انتقال و بخش دیگر توسط 10 موسسه به 3 قاره ی مختلف برده شده است.

در سال 2007 بخشی از دپارتمان خاورمیانه ی موزه ی بریتانیا به شهر سیراف اختصاص داده شد و بیش از 20000 قطعه از یافته های آن با اختصاص شماره شناسه و کد مخصوص و اطلاعات کامل برای استفاده ی پژوهش گران حول تاریخ و گذشته ی این شهر باستانی در موزه ای به نام " موزه ی سیراف" قرار داده شد.

پر واضح است که هدف اصلی از ایجاد موزه، حفاظت و معرفی هویت فرهنگی و همچنین ارزیابی و قیاس میان پدیده های تاریخی، فنی، صنعتی و هنری گذشته و حال می باشد.هم از این رو در شهر سیراف نیز در محل زندگی وایت هاوس موزه ای تأسیس گردید تا علاوه بر حفاظت از آثار میراث فرهنگی و تقویت صنعت گردشگری، سدی باشد در برابر زوال فرهنگ بومی این شهر تاریخی.

و در پایان گفته ی شاعر خطه ی جنوب؛ منوچهر آتشی؛که چنین سرود برای دیرینگی سیراف:

در کوچه های سیراف می گردم،

بر سنگفرش های غبار آلود،

و تکه های کهنه ی تاریخ را

از دخمه ها

و لای جرز بر می دارم

و فوت می کنم غبار قرون را از آن ها

 

 

* خلیج فارس 

[کد خبر:AJ33328]
پايگاه خبري تحليلي آينه ي جم

کانال تلگرامی پايگاه خبري تحليلي آينه ي جم