آینه جم: سجادبهزادی
در همین ابتدا یک نکته مهم را بازگو میکنم.بسیاری از مسئولان ما و یا افراد جامعه که از انتقاد برآشفته میشوند مدعی پذیرش انتقاد هستند.منتها در عین حال انتقادهای منتسب به خود را اصولا انتقاد نمی دانند و در پی تخریب شخصیتی انتقاد کننده می افتند.اما در عین حال از منظر جامعه شناختی انسان ها به چند دلیل از انتقاد به خود ناراحت میشوند و منتقد را به هزار انگ و توهین متهم میکنند.این رفتار یکی از مهم ترین علل توسعه نیافتگی جامعه ما محسوب میشود.
یک: جزم اندیشی: فرد جزم اندیش نمی تواند ذهنیت و عقایدش را عوض کند و هر منتقدی مخالف عقاید وی سخن بگوید مورد اتهام قرار میگیرد.
دو: انکار اندیشی:فرد چشم خود را به روی واقعیت ها بسته و هرآنچه که با عقایدش سازگار نباشد را انکار می کند.در این شرایط فرد منتقد هر چقدر هم بخواهد منطقی بنویسد و یا برخورد کند آن فرد از محیطش بازخورد نمی گیرد و به حرف منتقدانش گوش نمی دهد.
سه: عدم تحمل و مدارا، از ویژگی های جدایی ناپذیر این افراد است.جامعه ما ،جامعه ای است با تحمل پایین در اقشار مختلف.بسیاری از مسولان و حتی قشرهای متوسط به دلایل مختلف اهل مدارا و تحمل منتقد خود نیستند.
چهار: از خود راضی بودن؛ بسیاری از افراد در جامعه ما از خودراضی هستندو خود را عاری از خطا می داند زیرا نه به انتقادهای دیگران گوش می دهد و نه دست به خود انتقادی می زند. اگر میخواهیم به توسعه برسیم نباید از انتقاد ناراحت شویم، از هیچ کس هم به خاطر عقیده اش متنفر نباشیم و در هر جایگاه و یا شغلی که هستیم قدرت مدارا و تحمل خود را بالا ببریم و حتی نسبت به مخالفان نیز، خود انتقادی را فراموش نکنیم.بپذیریم که انتقاد شتاب دهنده توسعه است و مسیر توسعه را هموار تر میکند.
*** کانال توسعه و جامعه جم
[کد خبر:AJ32475]
