000006666.jpg

 

یوسف صفری

شهر جدید سیراف بعنوان یکی از شهرهای جدید مصوب وزارت راه و شهرسازی به منظور استقرار کارکنان پارس جنوبی از حدود یک دهه پیش در 24 کیلومتری عسلویه با افق اسکان 150 هزار نفر طراحی گردیده است.

شهری که در ابتدا از آن بعنوان شهرک یاد می شد اما اخیراً و پس از سال ها مسکوت ماندن قضیه به یکباره عنوان شهر به خود گرفته و تغییراتی در محدوده آن نیز ایجاد شده است.

در این راستا و به منظور شروع عملیات اجرایی، طی یکسال گذشته گروهی از مدیران و کارشناسان شرکت عمران شهرهای جدید و اساتید دانشگاه علامه طباطبایی به منظور همسویی مردم با این پروژه، نشست هایی با شوراهای اسلامی و معتمدین روستاهای همجوار داشته اند.

طبق قوانین و شیوه های مرسوم شهرک سازی در کشور، شهرک و شهرهای جدید در حاشیه شهر یا روستا با حفظ حریم آنها طراحی و احداث می شوند اما شهر جدید سیراف برخلاف سایر شهرهای جدید که پیرامون شهر یا روستاها ساخته می شوند، در بر گیرنده شهر چاه مبارک و روستاهای بستانو، مروع، سواحل و سهمو شمالی خواهد بود و عملاً بنابه گفته مسئولین؛ شهر و روستاهای فوق را تحت مدیریت واحد در خواهد آورد و به نوعی طرحی نوین در احداث شهرهای جدید به شمار می رود.

 اخیراً نیز گروهی از متخصصین دانشگاه علامه طباطبایی با حضور در بین اقشار مختلف مردم و گفتگوی چهره به چهره جویای نظرات آنها بوده اند. اما اینکه نظرات مردم با توجه به تجارب گذشته تا چه حد در سیاست های دولت و مجریان شهرهای جدید تأثیر گذار خواهد بود، دور نمای روشنی برای آن متصور نیست!

آنچه در حال حاضر در این خصوص پیش نمایی می کند؛ مخالفت اکثریت مردم روستاهای هدف با این طرح می باشد و چنانچه به نظرات مردم توجه نشود و شرکت عمران شهرهای جدید و شرکت مجری (عمران عالیشهر) نتوانند نظر مردم را جلب نمایند، چشم انداز روشنی برای شهر جدید سیراف متصور نمی باشد.

مردم معتقدند زمانی که اشتغال بعنوان یکی از حقوق حقه و بدیهی فرزندانشان در پایتخت اقتصادی کشور محقق نشده است، با ساخت شهر جدید تضمینی برای بهتر شدن وضعیت رفاهی و معیشتی آنها نیست و بدتر شدن اوضاع را با توجه به تجربه ناموفق (بُعد اجتماعی) پارس جنوبی محتمل می دانند. همین امر سبب شده تا مردمی که سال ها پیش با آغوش باز از توسعه ی صنعتی استقبال کرده اند، اینبار متأثر از تجربه ی قبلی، با ساخت چنین پروژه ای مخالفت نمایند.

تجربه پارس جنوبی نشان می دهد حضور افراد و گروه های مختلف در پروژه ها صرفاً با نگاه اقتصادی بوده و هیچگونه تعلق اجتماعی در بین آنها مشاهده نمی شود. لذا تسری پیدا کردن چنین نگاهی در سطح جامعه (که جمعیت غالب شهر جدید سیراف را تشکیل خواهند داد) کمکی به پیشرفت آن منطقه نخواهد کرد. چرا که یکی از راههای پیشرفت یک منطقه احساس تعلق خاطر افراد به آن منطقه و تلاش برای بهتر شدن وضعیت است.

لذا چنانچه افراد چنین حسی نسبت به محل زندگی خود نداشته باشند، طبیعتاً تلاشی برای ارتقاء و بهبود وضعیت منطقه نخواهند داشت. وجود فرصت های شغلی خاص برای آنان موجب افزایش سطح نابرابری می شود و با شکل گیری فرآیند احساس محرومیت نسبی، باعث کاهش وفاق اجتماعی و در نتیجه تشدید انحرافات اجتماعی خواهد شد امری که در توسعه طرح های پارس جنوبی مشهود می باشد. بنابه گفته جامعه شناسان؛ شکاف طبقاتی ناشی از احساس نابرابری در ثروت سبب تشدید انحرافات اجتماعی، تضاد سیاسی و شورش های اجتماعی می گردد.

تجربه ثابت کرده است عدم توجه به ابعاد اجتماعی و مفاهیم اثربخشی همچون سرمایه های اجتماعی اثرات سوء جبران ناپذیری به همراه دارد.

طبق گفته کارشناسان علوم اجتماعی؛ هدف اصلی سرمایه اجتماعی ایجاد تعامل، انسجام و تعلق اجتماعی بوده و در واقع هر چه میزان بازده و نتایج سرمایه اجتماعی در برنامه ریزی شهرهای جدید مورد نظر باشد، امکان توسعه به شکلی مطلوب محقق خواهد شد.

علاوه بر آنچه گفته شد؛ پژوهش ها نشان می دهد مهم ترین نقاط تهدید در شهرهای جدید، (هشتگرد کرج، پردیس تهران، پرند تهران، صدرای شیراز) عدم انسجام سازمان فضایی، کیفیت نامطلوب سکونتی و از همه مهم تر عدم رضایت ساکنین می باشد. امری که در شهر جدید سیراف محتمل می باشد با این تفاوت که زندگی مردم بومی روستاهای هدف را نیز به شدت تحت الشعاع قرار خواهد داد.

بنابراین با توجه به آنچه گفته شد به نظر می رسد متولیان امر می بایست با مد نظر قرار دادن نظرات مردم نسبت به محل ساختگاه و نحوه ی اجرای این طرح تجدید نظر نمایند./ خلیج فارس

[کد خبر:AJ24194]
پايگاه خبري تحليلي آينه ي جم

کانال تلگرامی پايگاه خبري تحليلي آينه ي جم