حیدر مجدنیا:
به نام خداوند لوح و قلم حقیقت نگار وجود وعدم
اگر انسان ها را از زوایای چند جانبه بررسی کنیم ضمن پذیرش حکمت الهی و بدور از قضاوت افراد جامعه، بدرستی متوجه خواهیم شد که علاوه بر علائم ظاهری، محیط پیرامونی و شرایط اقلیمی افراداز منظر استعداد ،تعقل، فکر و یادگیری ،علاقمندی وسایر توانمندی ها نیز با همدیگر کاملا متفاوت وغیرهم ترازند.
بنابراین عوامل مورد اشاره در خصوص همه گروه های سنی بویژه نوجوانان و جوانان صادق و تمام رفتارهای وی را تحت تاثیر قرار میدهد. شناخت و درک هرکدام از تفاوت های رفتاری را میتوان تشخیص و به تفکیک اندازه گیری نمود که این مهم فقط و فقط در تخصص وحیطه وظیفه مربیان وتعلیم دهندگان می باشد. امروزه مربی وتعلیم دهنده یاآموزش دیدگان وتجربه آموختگان وتعلیم دیدگان آموزش ده و تعلیم ده ناظروشاخص همین معلمان و دبیران واساتید مدارس و دانشگاه می باشند.
معلمان و مربیان بعداز والدین اولین کسانی هستندکه آموختن، یادگیری مهارت ها، آشنایی و شناخت فرهنگ و آداب وسنن، پیداکردن نقش خویش درجامعه، دست یافتن به جایگاه واقعی رابه افراد حامعه آموزش میدهند ارزش این آموزش بر هیچ انسان آزاده ای پوشیده نیست و به همین علت شناخت و پیشرفت جوامع بشری را باید از نقش غیر قابل انکارآنان دانست.
به تناسب تفاوت های زیاد، درحافظه یادگیری، درک و گیرایی مفاهیم و استعدادافراد مختلف قاعدتا دبیران و مربیان هم به همان نسبت رفتارهای متمایزی دارند، دراین حالت انتظاراتشان ازهمه دانش آموزان در انجام تکالیف وپاسخگویی به سئوالات به یک اندازه هست و در این وضعیت دو روی سکه را پیش رو خواهد داشت یا دانش آموزان در برآورده نمودن انتظارات معلم کوتاهی خواهند نمود که سرزنش و بی انگیزگی معلم را در پی خواهد داشت و یا اینکه منجربه عقب نشینی دانش آموزان در رشد و پیشرفت میگردد که دراین میان حلقه مفقوده ای برای تعادل و نظم، تفهیم ساده تر مفاهیم بین معلمان و مربیان با دانش آموزان وجود دارد و این مهم چیزی نیست جز رابطه رفاقت و صمیمیت بین طرفین که ورود معلمین از منظر این حلقه مفقوده (گرچه مهربانی و تعلق خاطر فیمابین به خصوص از سوی دبیران وجود دارد ولی هنوز هم احساس نیاز میشود) می تواند دنیای یک دانش آموز را متغیر و سرنوشت آینده وی رابه سمت روشنی و ترقی ترسیم نماید که عکس قضیه نیز صادق و متصور خواهد بود.
وقتی در مهربانی و صمیمیت تقابل رفتار مهربانانه جای تفاوت را گرفت رابطه کاملا دوستانه و رفاقتی خواهدشد و انتظارات طرفین بخوبی به سرانجام میرسد و این ااثر خوشایند هیچ موقع حلاوتش کم نمیشود و بی نتیجه نمی ماند بلکه تمام عوامل بازدارنده را به محرک های انگیزشی مبدل خواهندنمود .
در آیین و باورمان هست که معلمی شغل انبیاء است آیا براستی چنین هست؟
یک معلم چون الگو و سرمشق دانش آموزانش خواهد بود نبایستی فقط به وظیفه ذاتی تعلیم و آموزش عین مطالب کتاب و جزوات بسنده کندو ساعات موظفی خود را پاس نماید بلکه مهمترین وظیفه وی باصرف اندکی زمان بیشتر، دوستی ملموس تر، ایجاد انگیزه و روشن نمودن چراغ امید در دلهای بالقوه ای هست وتنها با یک تشویق کلامی و کاملا بدون هزینه به بهترین ها تبدیل نمایند.
معلم می بایست در لباس معلمی خود برای دستیابی به اهداف مقدسی که برای شغلش مد نظر هست از هیچ تلاشی دریغ نورزد اما نکته مهم این است که بجای سخت گیری و سخت کوشی و پر نمودن تابلوی کلاس از مطالب حجیم و غیر کاربردی با هوشیاری در تشخیص روحیات بچه ها و هوشمندانه عمل کردن دست در دستان فرزندان خود در اوج شادمانی به قله رفیع هدف خویش نائل گردند.
یادمان باشد از شغل مقدس معلمی برای خودمان یک سمبل باتمام عیار خوبی ها و بهترین ها را بسازیم و مسئولیت داریم اگر این هدیه ارزشمند را با رفتارهای ناشایست در ذهن دانش آموزان به یک ضد ارزش وسپس انزجار تبدیل کنیم تنها ره آورد خدمت مان خیانت و بی تعهدی چیزی دیگر نخواهد بود پس طوری عمل شود که شما را همیشه به عنوان قدرت اول و سمبل اول در امر تربیتی و آموزشی واجب تکریم و احترام بدانند. بر همین اساس ضرورت دارد تا از این قشر کم تجربه و ناپخته مراقبت نمود و آنها را با رفتارها و منش های نیک خودتان به عنوان مدیران، رهبران اصلی آینده جامعه پرورش وتعلیم دهید.
حیدر مجدنیا- سوك
