آینه جم:مصاحبه با آندره ژيد، روزنامه ديلي تلگرام، سال ١٩٢٥: انسانهای احمق نه از کتاب خوششان می آید نه از فیلم های مفهومی و نه هر چیز که آنها را وادار به تفکر کند. انسان های کمی احمق تا حدودی کتاب خوانده اند، البته به دلیل اینکه بتوانند مدارک تحصیلی خود را تکمیل کنند. انسانهای رمانتیک هم شعر می خوانند، رمان های عاشقانه را دنبال می کنند. انسان های باهوش با معادلات سر و کار دارند، ریاضیات و فیزیک و از این دست... اما انسانهای پیشرو درگیر فلسفه می شوند، همیشه در ذهنشان پر از سوالات بی پاسخ تجمع کرده است، آنها را از نوجوانی شان می توانی بشناسی، گاه سوالاتی می پرسند که شما را به چالش می کشند و پرده هایی را کنار می زنند که وحشت زده می شوید، اگر تویی که این را خواندی نخست وزیر یا رییس جمهور کشورت هستی فرهنگسراها را به انسان های احساساتی، سیاست را به باهوش ها و آینده ی میهنت را به فیلسوفانت بسپار.
امروز بعد از مدت ها بود كه حرف دلم را از زبان ديگري شنيدم، اينجاست كه جا دارد بگويم «جانا سخن از زبان ما مي گويي» ولي نگفتند اگر روزگاري كسي را يافتيم كه هم انساني رمانتيك، باهوش و پيشرو بود چه كنيم؟ او شايسته ي چه منصبي است؟
ديگر وقت آن رسيده كه جامعه ما انسان هاي پيشرو را بشناسد و منصبي شايسته و درخور را به او واگذار كند؛ اما هنوز مانده! انسان هايي كه ژيد هم از واقعيت شان دم نزد؛ انسان هايي كه تعدادشان ميان مردم انگشت شمار است يعني آنها از هر سه ويژگي ذهني برخوردارند و من در اينجا در توصيف آن ها از اصطلاح فراپيشرو استفاده مي كنم.
جامعه ما آنها را بايد به مقام و منصب حقيقي شان برساند و دغدغه ها متفاوت شان را درك كند (بصورت نمونه اي كوچك از مدينه فاضله فارابي) او (انسان پيشرو) در همه زمينه ها اعم از رياضي، هنر، ادبيات،زبان،فلسفه،تكنولوژي روز،عرفان، علوم ديني و... استعدادي بي نظير و علاقه فراوان دارد؛ در سرعت و كيفيت بالاي تفسير و پردازش آموخته ها بي رقيب است؛ انسان فراپيشرو يك شخصيت آرماني و اسطوره اي نيست، بلكه واقعي است. او مودب، متين،دلير، موقعيت شناس، نوع دوست و بطور كلي عقل محور است و در كنار تمام اين ويژگي ها بعد معنوي را با جان و دل دنبال مي كند...
تنها منصب و شايسته ترين و عالي ترين مقام براي او مقام «حكمت» است؛ مانند حكيم ابوالقاسم فردوسي، حكيم پورسينا یا حكيم ابونصر فارابي.
فرد فراپيشرو هم حقيقتي آرماني و هم حقيقتي واقعي دارد و مقام حكمت را هرچند كه نامي از آن نشنيده باشد ولي براي او معلوم به ذات است و آن را في ذاته مي شناسد.
یاسمن امیری؛خلیج فارس
