آینه جم: رضا موزونی / اولویت ها ودغدغه ی یک کشور را باید در رده بندی نظام اداری آن جستجو کرد. ساختارهای اداری یک کشور می تواند به ما بگوید که کفه ترازوی خط مشی های آن، به کدام سمت متمایل است. در نظام اداری کشورمان ، استانداری ها نماینده ی دولت و یا می توان گفت دولتی در ابعاد کوچکتر در استان ها هستند که هدایت و هماهنگی مجموعه های اقتصادی ، سیاسی ، اجتماعی و فرهنگی استان را به عهده دارند . در چارت سازمانی و اداری براساس اولویت های کشور، معاونت هایی برای استانداری ها پیش بینی شده اند که در حقیقت گرانیگاه مشی فکری وتصمیم گیری برنامه ریزان در سطح کلان کشور هستند .

برای استانداری ها سه معاونت : امنیتی سیاسی ، اقتصادی، عمرانی، در نظر گرفته شده اند امنیت و سیاست ، اقتصاد و عمران سه مولفه مهم در ساختار یک کشور واستان هستند و از ارکان توسعه ی کشور می باشند. اما در نظامی که شعارش همیشه فرهنگ بوده و از انقلابش هم به عنوان یک انقلاب_فرهنگی یاد می شود این پرسش مطرح می شود که چرا برای ساختار سازمانی استانداری ها معاون فرهنگی تعریف نشده است !؟

معاون فرهنگی استانداری می تواند هماهنگ کننده نهادهای فرهنگی در استان ها باشد که گاه فعالیتهای شان موازی وگاه کاملا در تضاد با هم انجام می شود و هر کس بر طبل خود می زند و راه خود را می رود . بی شک مهندسی_فرهنگی در کشور می تواند بسترساز امنیتی پایدار ، اقتصادی شکوفا وعمرانی متوازن باشد . کدام اقتصاد ! کدام سیاست وامنیت و کدام عمران وآبادانی می تواند بی نیاز از فرهنگ باشد ؟! اقتصاد ِ سالم ، امنیت ِ پایدار ، سیاست ِ منطقی ، عمران و آبادانی زیبا و موزون در بستر یک فرهنگ شکوفا و پویا شکل می گیرد .

شگفتی بیشتر آن جاست که استانداران ، نه تنها معاون فرهنگی که حتی مشاور_فرهنگی هم ندارند و این نشان ِمظلومیت ِ فرهنگ در این کشور است .کوتاه سخن آنکه ، هرگاه رییس جمهور عزیز توانست در ساختار سازمانی دولت در کنار معاونان پارلمانی ، حقوقی ، سیاسی و دیگر معاونان ، معاون فرهنگی را برای خود تعریف کند(که البته نیازمند تجدید نظر در ساختار سازمانی دولت است ) و به تبع آن این معاونت گم شده ، دراستانداری ها شکل بگیرد ، شاید بتوان امیدوار بود که شعار_فرهنگ ، به شعور_فرهنگی نزدیک شده است .

نوشتن دیدگاه