61703402.jpg

 

آینه جم؛  محمد جعفری

استان بوشهر از دیرباز میزبان نیروی کار از سایر نقاط کشور در صنایع خود بوده است. حتی در برهه ای مهمانان خارجی نیز بر این خوان پرتنعم نشسته اند و از مواهبش ارتزاق نموده اند.
از نیروگاه اتمی آلمانی گرفته تا نوع روسی آن، از صدرای ایرانی کشتی ساز تا صدرای بین المللی سکوساز.

این وضعیت در نفت، گاز و پتروشیمی نیز مانند سایر صنایع حاکم بوده و ملیت های گوناگونی در ساخت و توسعه پروژه های استانی و ملی در استان نقش داشته اند.

همانند زمان رونق کسب و کار در کنار پالایشگاه آبادان که سمت و سوی مهاجرت از بوشهر به آن سو بوده است. این مهاجرت ها با توجه به دوران طلایی نفت در خوزستان از همه جای ایران بوده است. البته وضعیت آن دوران از نظر نیروی کار و همچنین تکنولوژی قابل قیاس با زمان حاضر نبوده است.

در حال حاضر، استان بوشهر سردرگریبان مشکلاتی مانند: بیکاری نیروی کار جوان، آلودگی های زیست محیطی ناشی از تکنولوژی قدیمی، تعارضات فرهنگی میزبانان با جامعه مهاجر و حتی در قیاس محدودتر، با محیط پیرامونی درون استان است.

اگر با نگاهی موشکافانه به مناطق صنعتی استان نگریسته شود عدم برنامه ریزی دقیق و کالبدی استان برای توسعه متوازن همگون و نه همپای سایر مناطق مشهود است.

در استان بوشهر متولی مشخص برای ساماندهی و مدیریت وضعیت مناطق صنعتی در مقوله هایی مانند اشتغال، توسعه اقتصادی، مسئولیت های مدنی و تعاملات اجتماعی وجود ندارد.

در این مناطق صنعتی، استان های همجوار مهمانان مطالبه گر سیری ناپذیری بوده اند که حتی خواهان سهم میزبان نیز شده و در بسیاری موارد نیز پیروز این هماوردی بوده اند.

پارس جنوبی به ظاهر متعلق به استان است ولی فراوانی پلاک خودروها از منطقه ای خاص حقیقت باطن را بازگو می کند.

میادین و محدوده های نفتی نرگسی و بهرگان نیز هرکدام قصه ای پرغصه مختص خود دارند.

در آن مناطق حتی حفظ ظاهر نیز محلی از اعراب ندارد و مقدرات پایین ترین رده های شغلی نیز. در جایی دیگر تعریف می شود.

خوزستان سالها در پیچ و خم های اولیه این مسیر بود تا بالاخره راه خود را پیدا کرد، آیا بهتر نیست از تجربیات آن ها در این مسیر بهره ببریم، تا نخواهیم همه راه های رفته و نرفته‌شان را دوباره طی کنیم؟

آیا مسئولین استان تاکنون از خود پرسیده اند:چرا همیشه ما باید امتیازدهنده باشیم؟

آیا تاکنون مطالباتی از صنایع همجوار در سایر استان ها (به خصوص جنوب استان) داشته ایم؟

تا زمانی که نوک پیکان مطالبات یک سویه و همیشه فقط به سمت استان باشد، انتفاع مردمان استان فدای اما و اگرهای بی شمار خواهد شد و آمارهای منفی رشد کرده و استان از حق و حقوق داخلی خود نیز محروم خواهد ماند.

مهمانداری دراز مدت و شاید همیشگی باعث فرسایش و خمودگی میزبان و عدم پاسخ درخور و شایسته از سوی مهمان، نتیجه ای به جز دلسردی ندارد.

آیا زمان آن فرا نرسیده که حداقل مهمانان دیواربه دیوارمان برای یک بار هم که شده رعایت انصاف نموده و دمی میزبانی کنند تا تن خسته نهنگ پیر نیز اندکی بیاساید؟

 

 

 

* خلیج فارس

[کد خبر:AJ34825]
پايگاه خبري تحليلي آينه ي جم

کانال تلگرامی پايگاه خبري تحليلي آينه ي جم