آینه جم: سید مصطفی هاشمی نژاد؛ استان بوشهر در سه دهه گذشته میزبان میهمانی ناخوانده یا ناخواسته شده که تا قبل از آن کمتر آشنایی با آن داشته است.
مهمانی که روح خشن و چهره کریه دارد.
صنعت نفت، گاز و‌پتروشیمی به میهمانی خاکی آمده است که خوان نعمتش اگر چه یک رنگ (گاز) دارد اما آنقدر مزه اش لذیذ است که آب از لب و‌لوچه ها بر می اندازد. به میهمانی‌خاکی‌آمده است که نجابت مردمانش زبانزد عام و‌خاص است.
نگاه میزبان به میهمان در همان سطر اول یادداشتم خلاصه شده است. بررسی دلیل نگاه فوق در مجال این یادداشت نمی گنجد.
اما چه کسی باید این نگاه را ترمیم کند؟
اگر نخواهم گزاف بگویم، قطعا رسانه می تواند نگاه های عجین شده با درد و بغض بومیان نسبت به صنعت نفت را ترمیم کند. 
اما چه شده که همین رسانه های استان بوشهر تا کنون نتوانسته اند نگاه ها را نسبت به صنعت برگرداند؟
رسانه های محلی توسط جوانان و پیر سال هایی فعالیت می کند که خودشان نیز زخم خورده همین صنعت هستند. رسانه هایی که بالقوه می توانند کمک شایانی داشته باشند اما وقتی هنوز چالش رسانه های محلی و روابط عمومی های صنعت نفت حل نشده است چگونه می شود نگاه ها را مرمت کرد؟!
اینجاست که نقش روابط عمومی ها در صنعت نفت و‌گاز مهم و اساسی برشمرده می شود. آنچه اکنون با آن‌مواجه هستیم عدم ارتباط موثر با رسانه هاست.
به نظر می رسد عدم آشنایی مدیران روابط عمومی صنعت نفت و‌گاز با بافت تاریخی، فرهنگی، جغرافیایی و... این استان باعث شده تا گاها تصمیمات اشتباه گرفته شود و یا هرگز شوق حل این مشکل نداشته باشند.
اگر چه رسانه های محلی استان بوشهر نیز نتوانسته اند برخی نیازهای صنعت نفت را برطرف کنند. کمتر رسانه محلی است که به بحث مباحث فنی و‌تولیدی شرکت های مستقر در منطقه ورود کرده اند. اگر برای ما رسانه های محلی این مباحث مهم نیست اما قطعا برای آنها بسیار مهم است که اخبار فنی و‌تولیدی شان بر خروجی‌رسانه ها قرار بگیرند.
اینجاست که باید گفت ما کجا هستیم و آنها چرا ارتباط نمی گیرند.
اگر چه نیاز به رسانه های محلی توسط روابط عمومی ها روز به روز محسوس می شود و در چند مدت اخیر نشست‌های تعاملی بیشتری توسط روابط عمومی های پتروشیمی های منطقه گرفته شده است. هرچند هنوز اعتماد کامل و دوسویه شکل نگرفته اما‌به عقیده نگارنده دیرزمانی نخواهد پایید که قطعا وضعیت بهتر خواهد شد.
[کد خبر:AJ29170]
