آینه جم: در روزهای اخیر دو شکایت از خبرنگاران جم، فضای عمومی جامعه را به تکاپو انداخت:
اولین مورد مربوط به اداره اوقاف و امور خیریه شهرستان جم بود که از عضو شورای شهرستان جم به دلیل انتشار مطلبی انتقادی در مورد شیوه مدیریت اوقاف شکایت شده بود و واکنش های تند فعالان سیاسی و اجتماعی را به دنبال داشت.
دومین مورد هم مربوط به شکایت شرکت عملیات غیر صنعتی پازارگاد از سردبیر سایت آوای بوشهر بابت افشاگری تبعیض پتروشیمی ها در ارتباط با مناطق پیرامون و بی توجهی به مسئولیت اجتماعی بود.
اما ذکر چند نکته در مورد شکایت از خبرنگاران توسط مدیران دستگاه های دولتی و غیر دولتی:
اول: شکایت مدیران از فعالان سیاسی اجتماعی در دنیای امروز به هیچ عنوان با استقبال افکار عمومی مواجه نمی شود و بیشتر از اینکه خبرنگاران و منقدان را به چالش بکشد جایگاه مدیر مربوطه را در جامعه و حتی مجموعه مدیریتی با تنزل مواجه می کند همچنان که در مورد این دو شکایت شاهد بودیم.
طبیعی است که وقتی شکایت از یک فعال اجتماعی یا خبرنگار منتشر می شود این سوال در ذهن متبادر می شود که "به چه جرمی؟! مگر پاسخ نقد، داغ و درفش و زندان است؟!"
دوم: رهبر کبیر انقلاب فرمودند: "نقد، نه، بلکه تخطئه از برکات خفیه الهی است." این جمله، تکلیف مسئولان را با ناقد و منتقدی که تنها سلاحش قلم و زبان است مشخص می کند.
اصلا قابل پذیرش نیست که سازمان اوقاف و امور خیریه به عنوان یک نهاد دینی و مدیر عامل شرکت عملیات غیر صنعتی پازارگاد به عنوان یک جانباز، به توصیه های معمار کبیر انقلاب در برخورد با منتقدان توجهی نکنند و از ابزاری استفاده کنند که نه برای مصلحان اجتماعی که برای خلافکاران به کار گرفته می شود.
سوم: هر شرکت، نهاد و دستگاهی در جامعه امروز، از ظرفیتی به نام روابط عمومی بهره می برد تا هم صدای ذی نفعان را به گوش مسئولان برساند و هم صدای مسئولان را به ذی نفعان منتقل کند.
در شرکت های نفت و گاز و پتروشیمی که روابط عمومی ها دستگاه هایی عریض و طویل اند که هم حقوق های آنچنانی می گیرند هم اختیارات وسیعی برای ارتباط با بیرون دارند واقعا پاسخ دادن به مطالب انتقادی منتشره در یک رسانه استانی، کار سختی است که روابط عمومی های متمول شرکت پازارگاد و اوقاف از عهده آن بر نیایند.
به هر حال مطلبی منتشر شده که ممکن است درست باشد یا خطا! آنکه باید خطا را اصلاح کند و روشنگری کند دستگاهی است که مورد نقد واقع شده است اما در هر دو مورد ذکر شده، هیچ پاسخی داده نشد و البته در مورد پازارگاد، مدیر عامل با تماس های مختلف سعی در فشار بر رسانه داشته است!
چهارم: آنچه مشخص است اینکه روابط عمومی دستگاه ها زینت الادارات نیستند که بر سردر اداره و شرکت آویزان شان کنیم و پز داشتن شان را به رخ بکشیم. اگر مدیری اعتقاد به روابط عمومی و پاسخگویی ندارد که باید واقعا برای تفکر خطرناکش نگران بود و اگر اعتقاد به روابط عمومی دارد اما روابط عمومی اش پاسخگو نیست که باید مسئول بی لیاقت را عزل کرد تا مسیر ساده روشنگری به راهرو های دادگاه نرسد.
