آينه جم؛ عبدالحسين صفرپور:

یکم: مسیر مواصلاتی انارستان به ریز توسط مردم انارستان مسدود شد. این اتفاق در پی فوت یکی از جوانان شهر در حادثه ای جاده ای صورت گرفت. مردم دلیل حادثه را وضعیت نابسامان مسیر می دانند و در اقدامی خودجوش راه را می بندند و خواهان پاسخ گویی مسئولان می شوند.

دوم: عموما مردم انارستان را افرادی تحصیل کرده و سیاسی می دانند پس باید نتیجه بگیریم این حرکت خودجوش نیز سیاسی و مدنی بوده و از آگاهی مردم به حقوق خود برآمده است. ولی از نگاه نویسنده این نتیجه از آن جمله برنمیاید و فارغ از نقد و ستایش این عمل باید بگوییم هر دلیلی می تواند برای اقدام مردم برشمرد از جمله احساس، خشم و یا دنباله روی از فردی خاص.

سوم: این_اقدام_حرکتی_مدنی_نیست. چون به اقدام مستقیم و فارغ از چانه زنی و سیاست و قانون صورت گرفته است هرچند اگر اندکی با مظلومیت و محرومیت مردم_جنوب آشنا باشیم این حرکت را مزمت نخواهیم کرد و خشم فروخفته و ناعدالتی_تاریخی را دلیلی بر اقدام آنها خواهیم دید. نکته مهم بحث در این جا نهفته است که چرا مردم برای اعتراض، دست به آخرین چاره خود یعنی اقدام مستقیم می زنند؟

چهارم: ریشه تاریخی پیگیری منافع از دریچه قانون چگونه است؟ جواب واضح است. وقتی نتیجه گیری با جار و جنجال و عمل خشونت آمیز و حتی تحریک آمیز بدست بیاید، جامعه یاد می گیرد منافع خود را از این طریق دنبال کند. امر نهادینه شده در جامعه تغییر می کند و دیگر پیروی از قانون معنی نمی دهد و ارزش تلقی نمی شود. این امر احتمالا باعث می شود در مواردی که حتی قانون بخوبی عمل میکند بازهم دست به اقدام مستقیم و فراقانونی بزنیم. باید بدانیم قانون مدنی از آسمان نمی یاید و قبل از هر قانون نوشته شده و مجازات گری، نهادها و عرف های نانوشته رفتار ما را رقم میزند.

مردم انارستان به دستور جامعه عمل کردند، البته جامعه ای که جسارت دارد.

*منبع: شهرنامه