آینه جم ؛ کامبیز وطنخواه: سال هاست شهرستان جم علی رغم موقعیت استراتژیک خود با این همه توان و پتانسیل بالقوه اش نتوانسته است زندگی ای از جنس رفاه وخوشبختی را به مردمانش هدیه دهد امروز که در بهاران سال جدید و در آستانه انتخابات پارلمان های محلی هستیم زمان مناسبی است که از خود بپرسیم: آیا برای شهری که درثروت شناور است شایسته است بخش اعظم مردمانش قربانیان بی گناه نابرابری و بی عدالتی باشند؟

موقعیت مناسبی است تا بازنگری کنیم که چه علت هایی منجر به، به وجود آمدن معلول های مشکل آفرینی همچون 1-بی تفاوتی نفت به تعهدات خود نسبت به محیط پیرامونش و 2- از بین رفتن فرصت های توسعه پایدار شهرستان وتبدیل شدن به یک تهدید شود ؟

معتقدم برای ریشه یابی درد ها باید از خود آغاز کرد و سپس با شناخت نقاط ضعف به سراغ درمان رفت . آری باید به سراغ نخبگان ونمایندگان پارلمان های محلی شهرستان رفت همان شوراهای شهرستان بخصوص شوراهای شهر ومجموعه مردم نهاد شهرداری که عملکردشان بیشترین تاثیر را بر زندگی توده های مردم ما داشته است با محوریت 2 اصل کرامت انسانی و اقتصاد

الف-کرامت انسانی:

نیک می دانیم که توسعه بر دوش تکریم سرمایه های انسانی استوار می باشد عنصر گرانبهایی که گمشده این روزهای شهرستان جم می باشد و این رسالت مهم تنها با دستان توانمند نمایندگان یا شوراهای شهرستان و شهرداران دیارمان قابل حل می باشد اما متاسفانه باید با تاسف گفت که ما خرد جمعی را فراموش کرده ایم و بجای رجوع به دغدغه های دلسوزان و متخصصان این آب وخاک و ترسیم سند چشم انداز توسعه و برنامه ریزی شهری محدوده تصمیم گیری هایمان را تنگ کرده ایم و بجای همدلی از خط کش ها استفاده کرده ایم در چنین بستر و محیطی روح مطالبه گری ، انتقاد واعتراض ازبین میرود وخودستایی وتملق درکالبد شهر میگنجد ونتیجه این میشود که مشارکت شهروندانمان و تعهد و همبستگی را درمیان آنان قربانی کنیم و روح آرمان خواهی و غرور فرزندانمان را به گوشه نشینی و انزواطلبی بکشانیم با تاسی از این موضوع به سراغ اقتصاد و وضع معیشتی مردم شهرستان برویم

ب- اقتصاد

واژه ای است که حیات جامعه بشری وسرنوشت انسان ها برای زندگی با شرافت با آن عجین شده است اما در بحث توسعه اقتصادی شهرستان جم علی رغم بودن درکنار قطب انرژی خاورمیانه وداشتن جاذبه های گردشگری و کشاورزی بخاطر تصمیمات کارشناسی نشده ی نمایندگانمان نتوانسته ایم درجهت درآمدزایی پایدار ، ایجاد فرصت های شغلی و توزیع عادلانه ثروت گام برداریم یکی از این تصمیمات کارشناسی نشده تنگ کردن محدوده ی شهر و سپس ورود به بازی خطرناک نفت نشینانی که با مشاوران آگاهشان به خوبی می دانند تنها را ه کاهش هزینه هایشان و ندادن امتیاز به مردم جم ایجاد انبوه سازی و واحد سازی برای کارکنانشان درمحدوده شهر می باشد اگر کمی تامل کنیم می بینیم خواسته یا ناخواسته وارد بازی سراسر باختی شده ایم که نفت با گرفتن بیشترین بهره و حفظ منافع خود پیروز این ماراتن بوده است...

اما باید از خود بپرسیم که : دستاورد ما چه بوده است؟

1-تحمیل بی رحمانه گرانی مسکن برجوانان شهرستان

2-ایجاد تورمی که حاصلش فقط شرمندگی پدران ومادران این دیار درمقابل فرزندانشان بوده است

3-کمبود فضاهای آموزشی وفرهنگی به خاطر افزایش جمعیت شهر که فرزندانمان را اسیر افت تحصیلی نموده است

4-ترافیک شهری حاصل از نبود آینده نگری ومبلمان شهری مناسب

5-تغییر سبک زندگی مردم محلی به سوی آپارتمان نشینی

6- وازهمه مهمتر ترغیب سرمایه گذاران به ورود در عرصه دلالی که خود منشا نابرابری ها بوده است وشکاف طبقاتی حاصل از ورود این سرمایه به شهر نیز نتایجی همچون فقر وسپس سرخوردگی وتحقیر را دراین شهر گسترش داده است وانچه درد را دوچندان می کند به نظاره نشستن جوانانی میباشد که درباتلاق بیکاری، مظلومانه درحال غرق شدن می باشند و درانتظاریاری بزرگان منطقه می باشند عمق فاجعه انجایست که طلاق هر روز بیشتر از دیروز خانواده های این دیار را به فروپاشی می کشاند واعتیاد دربین نوجوانان ما درحال گسترش می باشد

به راستی که شهر جم به امید فردایی بهتر اما خسته از نابرابری ها میسوزد

"سرمایه گذاری در بخش گردشگری وتشویق وترغیب سرمایه گذاران برای ورود به عرصه تولید ،حمایت بانک های شهرستان درجهت مشارکت در امر تولید وکار آفرینی اجتماعی

ج- راه اندازی پژوهشکده ها واندیشکده ها

***کامبیز وطن خواه دبیر علوم اجتماعی شهرستان جم

نوشتن دیدگاه