آینه جم: در سالروز دانشجو که هرساله به پاس آن مراسماتی نیز برگزار می گردد به سراغ یکی از دانشجویان سال های نه چندان دور شهرمان رفتم که با ایشان گفت و گویی انجام داده و تقدیم شما خوانندگان عزیز می شود .

- لطفا" خودتان را برای خوانندگان ما معرفی بفرمائید.

طالب موذنی هستم، فرزند شهرستان جم، چند سالی است که در خارج از کشور مشغول به تحصیل بوده که پس از اخذ مدرک دکترای مهندسی مخابرات چندسالی هم به صورت محقق در دانشگاه نوادال لاس وگاس مشغول فعالیت بوده ام و در زمینه های پردازش سیگنال و مخابرات، پروژه ها و اختراعاتی داشته که موفق به ثبت آنها در اداره ثبت ملی اختراعات آمریکا شده ام و اکنون بعد از هشت سال دوری از وطن به منطقه برگشته ام.

- شما از چه مقطع تحصیلی از جم رفتید؟

بنده بعد از مقطع کارشناسی ارشد اتوماسیون که از دانشگاه صنعت نفت موفق به اخذ آن در سال 1384 شدم، جهت ادامه تحصیل به آمریکا مهاجرت کردم.

- از شیوه رفتن خودتان توضیح دهید.

با توجه به اینکه علاقه خاصی به ادامه تحصیل در کانادا و آمریکا داشتم در همان سال فارغ التحصیلی یک مقاله علمی داشتم که در یکی از کنفرانس های مهندسی مخابرات از موسسه مهندسین برق و الکترونیک آمریکا پذیرفته شد که بر اساس دعوت نامه ارسالی از طرف این موسسه ویزای دیدار گرفتم که با علاقه مندی یکی از اساتید دانشگاه لاس وگاس به کارهای من، پیشنهاد ادامه تحصیل و کار را در این دانشگاه پذیرفتم.

- برای رفتن سد راهی هم داشتید؟

نه اتفاقا تمام مسئولین حمایت خوبی از این سفر علمی کرده و حتی به بنده جایزه هم دادند و حتی در آمریکا نیز با اینکه سن کمی داشتم و بر اساس قوانین که افراد کم سن و سال کمتر میتوانند پذیرش بگیرند، برای این موضوع حساس نشدند و به بنده ویزا دادند.

- تفاوت اخذ مدرک دکترا در ایران و آمریکا در چیست؟ چرا اخذ مدرک دکتری شما هشت سال به طول انجامید؟

اتفاقا" سوال خوبی است. اول اینکه کل سفر ده سال است که دو سال اول به صورت پژوهشی با استاد خودم موفق به پذیرش شدم و بعد از گذراندن این دو سال که در واقع دو ترم محسوب می شود جهت امر ازدواج به وطن برگشتم و در سال 1387 به اتفاق خانواده به مدت دو سال ادامه دکترا دادم که در مجموع من فقط سه سال برای دکترا وقت گذاشتم. بعد از مدرک دکترا نیز تا الان به مدت پنج سال بصورت تمام یا پاره وقت ادامه تحقیقات پژوهشی را طی کردم که در واقع مربوط به گذراندن دوره فوق دکتری است.

- پژوهش های صورت داده به خواست خودتان بود یا دانشگاه؟

این همکاری دو طرفه است. در آمریکا اگر کسی بخواهد جذب هیئت علمی دانشگاه شود مجبور به گذراندن این پژوهش هاست که وضعیت بنده نیز تلفیقی از این دو رویه بود تا بتوانم ضمن پژوهش در جایی هم جذب شوم که متاسفانه با توجه به شرایط بد کار، نتوانستم خارج از دانشگاه مشغول کار شوم و به پیشنهاد استادم در دانشگاه مشغول به ادامه پژوهش های خودم شدم و نظر به اینکه استاد بنده خودش مسئول بخش برق آن دانشگاه هست به صورت ویژه ای از بنده حمایت کرد.

- چقدر حمایت آنها با مقوله فرار مغزها در ایران مرتبط است؟

بنده خودم را به عنوان یک نخبه قبول ندارم. بلکه خودم را یک دانشجوی عادی می دانم. ولی اگر از زاویه دیگر این موضوع را بررسی کنیم، استادی که چند سال با دانشجو کار کرده و از عملکرد وی راضی باشد، طبیعی است که از وی و حتی خانواده اش حمایت کند که من هم از این حمایت بی بهره نبودم.

- حمایت به صورت مادی است یا معنوی؟

حمایت معنوی بدون حمایت مادی امکان ماندن را فراهم نمی کند . اگر کسی از جایی تامین مالی نشود نمی تواند دوام بیاورد و باید پروژه ای باشد که از طرف دانشگاه یا دولت تامین مالی شود و به آن بودجه ای اختصاص داده شود تا دانشجو یا دانشجویانی روی آن کار کنند که این کار به نوعی حمایت مادی است. اما از لحاظ معنوی نیز استاد بنده امورات مربوط به ویزا و اداری سفر و حتی مباحث مربوط به مسکن، غذا و ضروریات بنده را تا لحظه آخر پیگیر بود.

- نوع اعطا مدرک در دانشگاه های داخلی با آنها متفاوت است؟

بنده با توجه به اینکه در دانشگاه متوسطی در آمریکا درس خوانده ام این سوال را خوب می توانم جواب دهم. نحوه پذیرش دانشگاه های دولتی ایران تقریبا" شبیه به آنجاست. بدین صورت که یک آزمون استاندارد فراگیر برگزار می شود که همه دیپلمه ها در آن شرکت می کنند و بر اساس نمره به دست آمده از طرف دانشگاه های مختلف برای آنها پذیرش صادر می شود. اما در داخل دانشگاه قدری متفاوت با ما هستند و این تفاوت به مقدار کار و تکلیفی است که به دانشجو محول می کنند برمی گردد. بطوری که اگر دانشجو بخواهد درسی را بگذراند شاید دو یا سه برابر آن میزانی که در ایران نیاز باشد باید درس بخواند یا مطالعه و تحقیق کند.

- با توجه به اینکه شما فردی فعال هستید، از سه مقوله علم، دین و سیاست کدام یک را بیشتر دنبال می کنید؟

نظر به اینکه در خانواده ای مذهبی رشد کرده ام و علاقه خاصی به نظریه ها، تئوری و اندیشه های دینی و مذهبی دارم، ایدئولوژی های اسلامی را از کتب مختلف روشنفکران و روحانیون مطالعه می کنم. در سیاست هم، نظر به اینکه در ایران دین و سیاست با هم در ارتباط است، ناگزیر به مطالعه اخبار سیاسی بوده و تا جایی که وقت داشته باشم پیگیر تحولات سیاسی هستم. در نهایت هم هدف و علاقه بنده گرایش به علم و رشته مخابرات است.

- به نطر شما چرایی پایین بودن فرهنگ مطالعه در ایران چیست؟

البته تا جایی که بنده اطلاع دارم این نقطه ضعف در ایران از دیر باز بوده و فکر کنم از ده سال پیش نیز این نگرانی بود و ریشه های سیاسی و اجتماعی و بعضا" اقتصادی دارد و فکر کنم گران بودن کتاب و نبود کتابخانه بهانه باشد، چرا که در مقایسه با دیگر کشورها که کتاب در آنجا گران و دسترسی به کتابخانه به راحتی ایران نیست متاسفانه سرانه پائین تری داریم و باید فرهنگی را ایجاد کنیم که مطالعه را زیاد کند.

- چرا موذنی در شهر خودش غریب است؟

حقیقتا" خودم احساس غریبی نمی کنم، شاید عده ای این احساس را داشته باشند که این احساس خودشان است ولی دوستان و بستگان چه از نظر مادی و چه بعد معنوی همواره حامی بنده هستند.

- بگذارید این طور بپرسم که بعد از سال ها دکتری از جنس همین دیار از فرنگ برگشته و برای این دیار سرمایه ای محسوب می شود ولی هیچ خبری از استقبال و خوشامد گویی نیست، چرا؟

این چرایی را باید از خودشان بپرسید. جوابش پیش آنهاست. این را هم بگویم که اتفاق خاصی نیفتاده و این طور بگویم که فردی عادی به آمریکا رفته و حال بعد از اتمام تحصیلاتش به منزل برگشته و بستگانش از ایشان استقبال کرده اند.

- برای جم چه دغدغه ای در دل دارید؟

اول برگشت اعتبار و احیای آبروی گذشته جم. جم یکی از شهرهایی بوده که در کشور شهرتی جهانی داشته و آثاری که در این منطقه هست موید این مدعاست که امیدوارم آوازه تاریخی جم احیا گردد و امروزه افرادی امثال پرفسور اسدی بتوانند جم را به جایگاه اصلی خود برسانند.

- خاطره ای از پرفسور اسدی در لاس وگاس.

-

مطالبی را در یادداشتی با عنوان دو دیدار منتشر کردم که جزئیات خوبی دارد و پیشنهاد می دهم آن را بخوانید، اما نکته بارز این دیدار جالب بودن بی حصاری دانشگاه برای پرفسور بود که می دیدند همه می توانند از محیط دانشگاه حتی محیط های آموزشی، کتابخانه و حتی آزمایشگاه ها دیدن کنند و به راحتی ارتباط تنگاتنگ بین عموم و محیط دانشگاه قابل برقراری است.

- در مدتی که در آمریکا مشغول تحصیل و تحقیق بوده اید آیا کار علمی برجسته ای کرده اید که فکر کنید در زمینه پژوهشی تان تاثیری جهانی داشته باشد. اگر داشته اید، مختصری در مورد آن توضیح دهید.

سوال بسیار خوبی است. از همان هفته های اولی که به آنجا رسیدم تکنیکی ابداعی در مورد مالتی پلکس کردن سیگنال های مخابراتی به ذهنم آمد طوریکه بتوان با پهنای باندی مشخص تعداد سیگنال بیشتری تبادل کرد. روی این ایده و مشکلات آن به مدت 8 سال در کنار تحصیلات و دیگر تحقیقات جانبی ام مثل پایان نامه دکتری و پروژه های مربوط به ابزار دقیق کار کردم. یک ثبت اختراع (پتنت) در آمریکا از آن بیرون آوردم و یکی دیگر هم که تکامل یافته آن تکنیک است در حال ثبت دارم. بر اساس این تکنیک، با یک پهنای باند مشخص می توان سرعت تبادل داده را دو برابر کرد. تاکنون این یافته را با تئوری اثبات کرده ام و با شبیه سازی کامپیوتری نشان داده ام که می شود تکنیک مورد استفاده در نسل کنونی مخابرات (موسوم به 4G) را اصلاح کرد و تبدیل گسسته فوریه استفاده شده در آن را طور دیگری اعمال کرد که 50 درصد از پهنای باند مورد نیاز صرفه جویی شود. قصد دارم به محض برگشتن به آمریکا، ضمن ثبت آن در اداره ثبت اختراعات علمی و مالکیت معنوی آمریکا، آن را در عمل بسازم و با تبدیل آن به تکنولوژی، آن را انشاءالله به کشورمان جهت استفاده منتقل کنم.

_ با توجه به تاکیدات مقام معظم رهبری در خصوص اسلامی بودن دانشگاه ها، از نظر شما مسئول برآورده کردن این دغدغه رهبری کدام نهاد است؟ خانواده، محیط های آموزشی یا جامعه؟

معتقدم که دانشگاه نهادی از یک جامعه است که فرهنگ درون آن متاثر از فرهنگ آن جامعه است. اگر جامعه اسلامی باشد، به تبع آن دانشگاه هم اسلامی می شود. فکر می کنم که نمی توان فرهنگ خاصی را مستقل از فرهنگ غالب جامعه، در دانشگاه ایجاد کرد.

_ جایگاه روزدانشجودربین دانشجویان چقدرقابل اهمیت است؟

روز دانشجو در کشور ما به خاطر مناسبتی سیاسی است و لذا روزی سیاسی است و اهمیت آن هم از همین زاویه قابل اهمیت است.اما ای کاش روز دانشجویی داشتیم که بهانه و مناسبتی علمی داشت، چونکه با روح و روحیه دانشگاه و دانشجو سازگارتر بود.

_ روحیه مطالبه گری در بین نسل امروز دانشجو بانسل دهه های قبل راچگونه ارزیابی می کنید

با توجه به اینکه یک دهه است که از فضای دانشگاه و محیط های دانشجویی کشورمان به دور بوده ام، در مورد ده سال اخیر نظری نمی دهم. ولی در دوره ای که خودم در آن حضور داشتم و از نزدیک حس می کردم، روحیه مطالبه گری نسبتا جوشان و شاداب بود. دانشجویان در میتینگ های سیاسی مرتب آزادی بیان و جامعه مدنی و دموکراسی صدا می زدند. مرتب مناظره برگزار می کردند، خودشان تریبون آزاد برگزار می کردند و آزادانه نظراتشان را بیان می کردند.

_ فضای دانشگاه را برای این روحیه مطالبه گری چگونه است؟

همانطور که اشاره کردم، فکر می کنم که فضای فعلی دانشگاه به مطلوبیت و آزادی 10-20 سال پیش نیست.

_ خواسته دانشجو از این روز چیست؟

زمانی که خودم دانشجو بودم احساس می کردم که اکثریت دانشجویان در این روز سیاسی، مطالبات سیاسی خود را ابراز می کنند. مثلاً می خواهند که حاکمیت به خواسته های مردم بیشتر رسیدگی کرده و در چارچوب قانون عمل کند.

_ جدی ترین مطالبه دانشجویان ازمسئولین درشهرستان جم ازنظرشماچیست؟

مثل هر جای دیگری، اولین مطالبه عمومی دانشجویان، حمایت و پیگیری مسئولان جهت اشتغال آنها پس از فارغ التحصیلی است.

_از دیدگاه شما واحدهای دانشگاهی و دانشکده های جم درچه حد ازاستانداردهای دانشگاهی قراردارند ؟

اجازه بدهید که تنها در مورد دانشکده فنی مهندسی جم نظر بدهم. این دانشکده به نظرم تنها واحد دانشگاهی شهرستان است که در حد استانداردهای دیگر دانشگاه های کشور است. موفقیت های متعددی که تاکنون دانشجویان این دانشکده در مسابقات علمی مختلف و آزمون های ارشد کسب کرده اند تائیدی بر این ادعا است. هر چند که به لحاظ رفاهی و امکانات جانبی و فضای آموزشی در شرایط مناسبی نیستند که امیدوارم مسئولان خصوصاً وزارت نفتی ها که در دولت قبل قول مساعدت داده بودند کمک کنند که این دانشکده از این وضعیت بیرون بیاید.

_ چرا در ارزیابی های شما نگاه ویژه ای به دانشکده فنی مهندسی جم وجود دارد؟

واقعیتش این است که ما در جنوب استان بوشهر، در منطقه ای راهبردی زندگی می کنیم که هم به لحاظ انرژی و هم اقتصادی برای کل کشور نقشی استراتژیک دارد. در این منطقه سرمایه گذاری های میلیارد دلاری می شود و جایی است که بزرگترین صنایع گاز و پتروشیمی جهان را در خود جای داده است که حقیقتاً فراتر از ظرفیت این منطقه است. به لحاظ علمی و فنی، متاسفانه بستری مناسب برای هضم این صنایع و مدیریت آن فراهم نشده است. واقعا جا داشت که همانند آبادان و بسیاری از شهرهای نفتی جهان حداقل یک دانشگاه ملی در آن احداث می شد تا پا به پای صنعت، به نیازهای علمی و فنی آن هم پاسخ داده می شد. تلاش های زیادی در این راستا شد و حمایت هایی در حد وعده هم به عمل آمد اما نهایتاً به تأسیس همین دانشکده بسنده شد. اکنون بنده و تمام تلاشگران عرصه توسعه علم که به اهمیت و حیثیت علمی این منطقه ملی فکر می کنیم، به این دانشکده به عنوان یک نقطه شروع برای رسیدن به آن هدف بزرگ و بنایی برای ساخت دانشگاهی بزرگ نگاه می کنیم.

- نکته ای یا ناگفته ای اگر هست بفرمائید.

ضمن سپاس از شما بابت ترتیب این گفت و گو و آرزوی پر بار بودن نشریه نه ممنونم. آنچه گفتم از دل بود امیدوارم به دل هم نشیند.

مصاحبه گر: سیف الله حسنی پور

منبع: نشریه نسیم جم

نوشتن دیدگاه