آینه جم – عبدالحسین اکسیر؛هر مسافری که طی دو سال متوالی به جم سفر می کند،متعجب از تغییرات و رشد چشمگیر حوزه عمرانی و ساخت و ساز به عنوان یک برجستگی می شود.واین حقیقتی غیر قابل کتمان است.
شهر جم از معدود شهرهای ایران است که حداقل از دهه هشتاد،وقفه ای در حوزه ساخت مسکن اتفاق نیفتاده است و هر روز شتاب و سرعت آن نیز مضاعف می شود.وحاصل این ساخت و ساز قطعاً رونق اقتصادی را در پی داشته و نرخ بیکاری نیز به حداقل خود رسانده است.و این توفیق در جایگاه خود بسی ارزنده و بجاست.
علت ساخت و ساز بالا در شهر جم نیز یقیناً بازار تقاضایی است که مجموعه نفت و گاز ایجاد نموده و چه هوشمندانه،متولیان امر صنایع نفت و گاز،پرسنل تحت پوشش خود را ساکن می سازند بدون کمترین هزینه در حوزه شهری و یا ایجاد شهرک های مسکونی.
تجربه ساخت شهرک مستقل با هزینه های سرسام آور و هزینه های نگهداری و ایجاد فضاهای عمومی از قبیل فضای آموزشی تا فضای سبز،آموزش عالی،بهداشت و درمان،فضاهای فرهنگی و ورزشی و... به راحتی از دوش مدیران صنعت نفت و گاز برداشته شده و بدون اندکی زحمت این تیزهوشی هزینه های سنگینی از دوش صنعت نفت و گاز برداشته و مبدل به کلاهی نموده که تا بناگوش بر سر مردم و مسئولین شهر جم گذاشته شده است.
پر واضح است که شهرک سازی با هزینه های جانبی ساخت هر مترمربع فضای مسکونی بیش از ده میلیون تومان برای شرکت های نفت و گاز آب می خورد و این غیر از هرینه های نگهداری بعدی است.چه بهتر این که حداکثر یک و نیم تا نهایت دو میلیون تومان صرف خرید یک متر مربع واحد مسکونی در بازار ارزان مسکن جم نمایند و ما بقی هزینه های کوتاه مدت و بلند مدت پرسنل خود را به دوش دستگاه های دیگر شهرستان بیندازند.
با یک حساب سرانگشتی رشد ماهیانه بازار مسکن کاملا قابل درک است و طبیعی است که این رشد ساخت و ساز نتیجه نیاز بومیان منطقه نیست.بلکه بیش از هشتاد درصد غیر بومیانی است که مستقیم یا غیر مستقیم ،وابستگان حوزه نفت،گاز و پتروشیمی هستند و این رونق در جایگاه خود قابل تقدیر و ستایش است و قطعا اگر صنعت نفت و گاز نبود چنین رونقی نبود.
نگرانی این است که عدم برنامه ریزی دراز مدت،معضلاتی برای این شهر ایجاد خواهد کرد که همه ساکنین،اعم از بومی و غیر بومی به کام خود فرو خواهد برد.
در ده سال آینده مرکز شهر جم حداقل جمعیتی بیش از یکصد هزار نفر در خود خواهد دید،آیا فضاهای عمومی موجود و ساخت فضاهای جدید با این آهنگ بسیار کند می تواند پاسخگوی کل جمعیت باشد؟ حتما جواب منفی است چرا که چنین جمعیتی حداقل سی هزار دانش آموز خواهد داشت بدون در نظر گرفتن رشد،برای تامین حداقل فضای آموزشی این جمعیت چه پیش بینی هایی متولیان امر دارند.
آیا برای این جمعیت که خود نعمتی بزرگ برای شهرستان است،درخصوص رفع نیازهای عمومی آن از قبیل فضای ورزشی،آموزشی،فرهنگی،آموزش عالی،خدمات شهری،فضای سبز و تفریحی و مهمتر از همه آب و فاضلاب، فکری به ذهن مدیران منطقه ای و مدیران صنعت نفت و گاز خطور کرده است؟
مشکلاتی که در آینده نزدیک،گریبانگیر ساکنین این شهر خواهد شد مربوط به همه مردم و مسئولین محلی و صنعت نفت و گاز است واین مشکل مشترک اگر با تعامل و باور، در پی رفع آن نباشند،مبدل به انفجاری خواهد شد که تا شعاع آخرین نقطه جغرافیایی این شهرستان را خواهد سوزاند.
بنابراین برای جلوگیری از چنین بحرانی تا دیر نشده مدیران ارشد شهرستان اعم از نمایندگان صاحب اختیار مردم در شهر و شهرستان و نماینده عالی دولت و نماینده مردم و مدیران شرکت های پتروشیمی و نفت و گاز و دستگاه های اجرایی باید چاره اساسی بیاندیشند و قطعاً اگر باور خطر پیش رو برای مدیران پالایشگاه ها ایجاد شود، مطمئناً برای جلوگیری از این بحران، خود پیش قدم خواهند شد.
توقع این است که حداقل 50 درصد از هزینه های پروژه های مورد نیاز جمعیت مشترک آینده که همگی را باید بومی نامید،مدیران صنایع نفت گاز و پتروشیمی بجای ایجاد فضاهای اختصاصی که از دوششان برداشته شده است متقبل شوند.
اولویت هایی که باید مورد توجه قرار داد عبارتند از 1- رفع مشکل آب مورد نیاز شرب و فضای سبز از طریق انتقال آب 2- توسعه جدی فضای آموزشی اعم از ابتدایی،متوسطه و آموزش عالی 3- توسعه و احداث فضاهای عمومی شهری ،ایجاد فضاهای تفریحی ،ورزشی،فرهنگی و... 4- ایجاد سیستم تصفیه فاضلاب برای جلوگیری از آلودگی آبهای زیر زمینی و سطحی به عنوان یک تهدید در صورت عدم اجرای آن.
در پایان برای اثبات این فرضیه و یا پیش بینی، چنانچه شهرداری محترم جم آمار ساخت و سازهای بالاتر از سه واحد در سال برای تنویر افکار عمومی اعلام فرمایند،خطر ملموس تر خواهد شد.
رسانه ها و شبکه های اجتماعی نیز باید با پیگیری و پیشنهادات سازنده،به مدد مدیران و نمایندگان مردم و حتی مدیران حوزه نفت و گاز بروند.
بی شک،آینده درخشان در پناه تفکر بلند و تعامل هوشمندانه قابل دسترسی است.
**آوای جم
[کد خبر:AJ15641]
دیدگاه‌ها
قطعا در زمینه مدیریت امور شهری، آنچه ایشان می فرمایند قابل اتکا و شایسته اعتنا است و امثال بنده روی حرف ایشان به راحتی نمی توانیم حرفی بزنیم. آنچه مورد یادآوری است، پیش بینی هایی است که تقریبا 15-16 سال پیش در زمان پیدایش پارس جنوبی در مورد رشد مناطق عسلویه و جم می شد که خیلی از آنها درست درنیامد. برای مثال چند برابر شدن جمعیت، ترافیک بسیار شدید محور عسلویه به جم، احداث شهرهای جدید در مجاورت عسلویه از آن پیش بینی هایی بود که مثل بعضی هواشناسی ها پیش بینی شد.
به نظر این حقیر مشکلاتی که به خاطر استقرار شرکت ها در منطقه حادث شده، بیشتر به خاطر کم کاری ها و بی توجهی های مسئولان محلی و بی محلی محض این شرکت ها به مسئولیت های اجتماعی نسبت به مناطق اطراف بوده است. اگر اینها نبود، بعید بود که کسی نگران عوارض جانبی این شرکت ها بر اوضاع منطقه می شد.
1) فقر، بیکاری و عقب‌افتادگی اقتصادی
2) جرایم اجتماعی
3) کمبود مسکن
4) تغییر ساختار جمعیت
5) مهاجرت و شهرنشینی
6) پایین بودن سطح بهداشت جسم و روان و سوءتغذیه
7) عوارض زیست‌محیطی
9) تنش اجتماعی و اغتشاشات سیاسی
خوراک‌خوان (آراس‌اس) دیدگاه‌های این محتوا