به گزارش آینه جم:، به دلیل وجود تصاویر آزار دهنده خواندن این مطلب توصیه نمی شود.  مباحث پیرامون نحوه مجازات مجرمین هم چنان به عنوان یکی از مباحث داغ محافل بین المللی و حقوق بشری است. در این میان کشورهای مختلف در رابطه با مجازات اعدام نظرهای مختلفی دارند و در حالی که برخی کشورها این مجازات را بی فایده دانسته و آن را قدغن نموده اند، هستند کشورهایی چه در غرب و چه در شرق جامعه جهانی که هم چنان از اعدام به عنوان یک راه مناسب جهت پیشگیری از جرائم نام می برند.

اعدام از طریق بریدن سر در گذشته های دور یکی از شیوه های مرسوم میان جوامع بشری بوده است.

فارغ از استدلال های موافقین اعدام که برخی دلایل انسانی برای آن ذکر کرده و برخی کشورهای اسلامی نظیر جمهوری اسلامی ایران با استناد به شریعت، حیات را در قصاص جستجو نموده و مباحث مطرح شده از سوی مخالفین اعدام، همه ی طرف ها در یک امر اتفاق نظر دارند و آن این که نحوه ی اجرای اعدام به گونه ای صورت پذیرد که ضمن کمترین زجر و درد ممکن برای فرد خاطی به گونه ای غیر خشونت آمیز اعمال شود.

در تعریف اعدام کارشناسان امر آن را نوعی کیفر و مجازات و به عبارتی دیگر اشد مجازات برای محکوم می دانند. این کیفر یکی از موارد پیش بینی شده در قانون برخی کشورهاست که در آن به حکم قانون و بر اساس حکم دادگاه اعم از عمومی، جنایی، نظامی و غیره زندگی یک انسان سلب می‌شود.

کشورهایی که با رنگ آبی نشان داده شده اند اعدام در آن ها برچیده شده است. در کشورهای قرمز رنگ اعدام هم چنان قانونی می باشد. در کشورهای سبز رنگ اعدام در شرایط بسیار استثنائی اعمال شده و در کشورهای نارنجی با وجود بودن قانون اعدام، عملا این مجازات اجرا نمی گردد.

اعدام که در تاریخ حقوق کیفری سنگین‌ترین مجازات بشری به شمار می‌رود از دیرباز در جوامع و ملت‌ها جهت برخورد با ناقضان قانون خود وجود داشته است. اولین سند تدوین‌شده رسمی به جا مانده به ۱۸ قرن قبل از میلاد مسیح و حکومت حمورابی شاه بابل  بازمی‌گردد که در آن مجازات ۲۵ جنایت، اعدام پیش‌بینی شده است. در یونان باستان نیز از مجازات اعدام جهت مجازات جرائمی چون قتل، خیانت و تجاوز و تحت قوانین دراکو به طور گسترده استفاده می‌شد اگر چه افلاطون معتقد بود اعدام تنها باید در مواردی اعمال شود که مجرم اصلاح‌ناپذیر است.

سبکی از صلیب کشیدن در گذشته های خیلی دور. تصویر متعلق به میجی ها و در شهر یوکوهاما ژاپن می باشد.

برآورد تاریخ معاصر جامعه بین المللی نشان می دهد که جز اندک مواردی، هیچ گاه هیچ گروه، سازمان و جریان غالبی به گونه ای زجر آور و غیر قابل تصور مبادرت به حذف فیزیکی طرف مقابلش ننموده است. به واقع و تا پیش از انتشار اخبار، تصاویر و فیلم هایی از سوی جریان های تکفیری که در آن به سخیف ترین شکل ممکن انسان ها مجازات و اعدام می شوند، سقف برخورد خشونت آمیز جریان های غالب و حتی تروریستی مبادرت به اعدام دسته جمعی ( نظیر کشتار سربرنیتسا) بوده است.

تروریست های تکفیری داعش مستقر در سوریه و عراق در طول دو سال گذشته و جهت ایجاد رعب و وحشت در میان ساکنین این دو کشور اقدام به انتشار تصاویری دهشناک نموده اند، تصاویری که حکایت از احیای سبک مجازات هایی دارد که بشر در طول سده های اخیر به ندرت شاهد آن بوده است.

با این حال جامعه بین المللی در طول دو سال اخیر با پدیده ی نوینی روبرو بوده است، پدیده ای که در آن جریانی به نام داعش با توسل به شیوه های متعدد غیر قابل تصور اقدام به ایجاد رعب و وحشت نموده و به غیرقابل تصور ترین شیوه های ممکن عناصر عموما بی گناه و غیر نظامی را به قتل می رساند. آتش زدن، غرق نمودن، سر بریدن، به صلیب بستن، منفجر کردن، مثله کردن و... از جمله شیوه های وحشیانه تروریست های داعش بوده که حتی در سیره اسلاف شان هم چون القاعده، طالبان و النصره مشاهده نشده است.

سعودی مادر تکفیری ها

به واقع و با تحقیقی علمی می توان اذعان نمود که بخش عمده ای از شیوه های غیر انسانی و وحشیانه تکفیری های داعش ریشه در فقه وهابیت دارد، فقهی که یک سده از اعمال آن در جامعه عربستان می گذرد و هم چنان و با وجود نهادینه شدن بسیاری از مباحث حقوق بشری در جامعه بین المللی، رژیم سعودی بر اجرای این اقدامات غیر انسانی اش پافشاری می نماید. فقه حاکم بر رژیم سعودی عمدتا بر گرفته از اندیشه های محمد بن عبدالوهاب و کمی پیشتر ابن تیمیه می باشد.

از زمان تاسیس سلطنت پادشاهی سعودی، گردن زدن به عنوان شیوه ای از اعدام مجرمین تبدیل شده است.

بریدن سر و به صلیب کشیدن دو عنصر رایج از اعدام مخالفین در جامعه تحت تصرف تکفیری های داعش می باشد، دو شیوه ای که هم چنان و با وجود عدم پوشش اخبار آن از سوی رسانه های بین المللی در عربستان سعودی جریان دارد.

علی النمر در 17 سالگی بازداشت شده و به اعدام از طریق گردن زدن و به صلیب کشیدن محکوم شده است.

انتشار خبر اعدام از طریق گردن زدن و سپس مصلوب نمودن علی النمر برادر زاده شیخ نمر الباقر النمر رهبر شیعیان عربستان در روزهای آتی موجی از نفرت و انزجار را در جوامع انسانی و مجامع حقوق بشری در بر داشته و تمامی فعالین این عرصه را مجاب ساخته تا از طرق مختلف بر پادشاهی سعودی فشار آورده و مانع از اجرای این حکم ضد انسانی گردند.

نمونه ای از به صلیب کشیده شدن در عربستان سعودی.

علی النمر، پس از شرکت در یک تظاهرات ضد سلطنتی در عربستان مجرم شناخته وی که در آن مقطع (سال 2012) تنها 17 سال داشته، به اعدام محکوم شده است. او در اتهام ایجاد آشوب و فتنه، استفاده از بمب آتش‌زا و دزدی (اتهامی واهی) در استان شرقی قطیف مجرم شناخته شده است. استانی که بخش عمده ای از سکنه آن را شیعیان اثنی عشری تشکیل می دهند. شیعیان این استان علیه آن چه که آن را بی عدالتی، نابرابری و سرکوب و تبعیض رژیم آل سعود علیه خود می نامند معترض هستند.

5 یمنی که در جیزان عربستان اعدام شده و سپس به صلیب کشیده می شوند.

فعالان، صدور چنین حکم مجازات برای علی، برادرزاده شیخ نمر یکی از رهبران شیعیان عربستان را سیاسی می دانند، مجازاتی به گفته فعالان، سعودی ها می خواهند تا درس عبرتی برای دیگر معترضان شود. با انتشار حکم ضد انسانی فوق امیدهای خانواده  محمد النمر برای خلاصی پسرشان علی از بند و آزاد شدنش از سوی دیوان عالی عربستان از بین رفت. گفتنی است که پیشتر حکم اعدام شخص شیخ النمر نیز توسط دستگاه قضایی سعودی منتشر شده بود.

علی النمر برادرزاده شیخ نمر الباقر النمر رهبر شیعیان عربستان می باشد.

باقر النمر برادر علی النمر در گفت و گو با روزنامه الاخبار از صدور این حکم ابراز تعجب کرد، علی رغم این که پیش بینی می نمود که این حکم صادر شود. باقر چندی پیش قبل از صدور حکم در وبلاگش درباره اتفاقاتی که سه ماه پس از بازداشت علی افتاد، نوشته بود: «مادرم، علی را در کانون بازپروری در الدمام درحالی دید که بر روی صورت وی، آثار ضربه های بسیاری مشهود بود و دندان هایش شکسته شده بود و بینی اش نیز دچار شکستگی بود. پس از آن علی را به جلسات محاکمه غیرعلنی بردند که حتی پدرش محمد و نیز وکیل علی در آن حضور نداشتند و مطبوعات وابسته به رژیم سعودی، در روز بعد تحولات جلسه و صدور حکم اولیه برای علی النمر را اعلام کردند.»

تکفیری های داعش در مناطق تحت تصرف به صلیب کشیدن مخالفین را به اجرا می گذارند.

فعالان حقوق بشر و سازمان ملل متحد بلافاصله پس از انتشارحکم از ریاض خواسته اند تا از اجرای حکم اعدام علی نمر، جوانی که در جریان تظاهرات دموکراسی خواهی سال ۲۰۱۲ میلادی عربستان سعودی دستگیر شد صرف نظر شود.

به صلیب کشیدن یک کودک!

بنا بر آن چه که رسانه های سعودی منتشر نموده اند، گزارش شده است که علی النمر به اعدام از طریق گردن زدن و مصلوب‌شدن محکوم شده است. در عربستان سعودی این حکم بدان معنی است که پس از زدن گردن، جسد بی‌سر علی النمر به نمایش گذاشته می‌شود.

رائف بدوی وبلاگ نویس عربستانی به دلیل آن چه جرائم اینترنتی و توهین به وهابیت عنوان شده به هزار ضربه شلاق و ده سال حبس محکوم شده است. تصویر فوق حامیان او در لاهه هلند را نشان می دهد که در برابر سقارت سعودی تجمع نموده اند.

بر اساس قوانین بین‌المللی، (کنوانسیون سازمان ملل متحد در امور کودکان)، صدور حکم اعدام برای افرادی که قبل از رسیدن به ۱۸ سالگی مرتکب جرم شده‌اند، ممنوع است. اما بر اساس قوانین عربستان سعودی، هر فردی در زیر سن ۱۸ سالگی که نشانه‌هایی از بلوغ را داشته باشد، می‌تواند محاکمه و به اعدام محکوم شود.

نهادهای حقوق بشری از گردن زدن هشتاد تن تا آگوست 2015 خبر داده اند، این در حالی است که در سال 2014 تنها 88 تن گردن زده شده اند و این امر نشان از افزایش این شیوه اعدام در سعودی دارد.

گردن زدن یا سر بریدن روشی برای اعدام است. در این روش سر فرد از ناحیه گلو و گردن با آلات برنده همانند چاقو بریده می‌شود، یا اینکه با شمشیر، قداره، تبر یا اشیاء برنده سنگین از پشت سر قربانی ضربه محکمی بر گردنش وارد می‌شود. در مراسم اعدام رسمی مجرم معمولا با قاپوق ثابت نگه داشته می‌شود. برای انجام گردن زدن محکومان و مجرمان از گیوتین نیز استفاده می‌کنند.

بنابر قوانین حاکم بر عربستان مراسم گردن زنی عموما توسط شمشیر صورت گرفته و از پشت سر قربانی ضربه ی محکمی بر گردنش وارد می شود.

به صلیب کشیده شدن در انتظار علی النمر است. مجامع بشر دوستانه تلاش دارند تا حکام سعودی را جهت منع این اقدام شنیع متقاعد نمایند.

روند قطع سر نیاز به نیروی قابل توجه و متداومی از سوی جلاد برای قطع سریع مهره‌های ستون فقرات دارد. فرد قربانی که سرش بریده می‌شود، تا زمانی که همه بافت‌های عصبی‌اش قطع نشده باشند، دچار واکنش شدید عصبی شده و همراه با شکنجه جان می سپارد.

به صلیب کشیدن فرد خاطی اقدام غیر قابل بخشودنی دیگری است که حکام سعودی پس از مراسم گردن زنی گاها به اجرای آن مبادرت می ورزند، امری که گویا صرفا جهت تحقیر بیش از پیش فرد ظاهرا مجرم صورت می پذیرد.

نمونه ای از جنایت تکفیری ها در حوالی دیرالزور سوریه. جنایت هایی که ریشه در فقه وهابی حاکم بر سعودی دارد.

چارمیخ یا به صلیب کشیدن یکی از شیوه‌های شکنجه و اعدام است. مصلوب‌کردن در امپراتوری روم روشی مرسوم برای مجازات و تحقیر محکومان بوده است. کنستانتین امپراتور مسیحی روم، مصلوب‌کردن را در سده چهار پس از میلادی ممنوع اعلام کرد. هرچند در طول سده‌های متعدد از این شیوه مجازات به عنوان روشی برای اعدام استفاده شده است.

ایالات متحده به عنوان مدعی حقوق بشر به عنوان مهم ترین متحد عربستان سعودی در جامعه بین المللی محسوب می شود.

در طول تاریخ قدیم مصلوب کردن در تمام ناحیه مدیترانه به عنوان وسیله اعدام کاملاً شناخته شده بود. شاید دلیلش این واقعیت بود که مصلوب کردن روش بسیار تحقیرآمیز اعدام محسوب می‌شد و بیشتر برای اعدام بردگان، راهزنان و گلادیاتورهای بی نام و نشان و مجرمانی به کار گرفته می‌شد که شهروند رم نبودند. سیسرون نویسنده و خطیب رومی می‌نویسد: «در شان یک رومی نیست که در مراسم به صلیب کشیدن شرکت کند.» اسکندر در سال ۳۳۲ قبل از میلاد بعد از تصرف بندر صور که متعلق به فنیقی‌ها بود، دستور داد دو هزارتن از مدافعان شهر را مصلوب کنند.

به صلیب کشیدن مخالفین توسط تکفیری ها.

در این نوع اعدام، مجرم را به وسیله طناب و سه میخ بزرگ در دست ها و پاها (دو میخ در مچ دو دست و یک میخ برای رو هر دو پا) به صلیب هایی با ارتفاع عمومی ۵-۶ متر از سطح زمین می‌بستند. سپس صلیب را بر پا کرده در زمین محکم می‌نمودند. قربانی سپس در همان حال رها می‌شد و در نهایت به خاطر خونریزی شدید، گرسنگی و تشنگی، حمله پرندگان و سایر عوامل جان می‌سپرد. سپس مأموران اعدام، ساق پاهای جسد را با وسایلی می‌شکستند و آن را از صلیب جدا کرده پایین می‌آوردند. جسد در نهایت به دست خانواده یا مأموران دولتی به خاک سپرده می‌شد.

با این حال ماموران سعودی در رابطه با علی النمر ابتدا او را گردن زده و سپس جسد بی سر او را به صلیب آویزان می کنند تا اوج شقاوت خویش را به جهانیان نشان دهند.

ریزانا نافیک اهل سریلانکاست. او به اتهام قتل گردن زده شد، اقدامی که با واکنش شدید گروه های بشر دوست مواجه شد.

عربستان سعودی اکنون تنها کشور در جهان است که قوانین سر بریدن و به صلیب کشیدن در آن وجود داشته و مرسوم می باشد. کشوری که به دلیل داشتن روابط حسنه با دنیای غرب عموما زیر تیغ انتقادات محافل ظاهرا بشر دوستانه قرار نگرفته و با خیال آسوده به اقدامات شنیع خویش ادامه می دهد. نکته جالب تر در این باره تقدیرهای صورت گرفته از حکومت سعودی در باب مسائل بشری می باشد. در تاریخ 26 شهریور و در آخرین اقدام از رویه ی فوق، فیصل بن حسن طراد، نماینده ی عربستان سعودی در دفتر سازمان ملل در ژنو، رسما برای بار دوم به عنوان رئیس گروه مشاورۀ حقوق بشر که پنج عضور دارد، منصوب شد. وی پیشتر در ماه ژوئن برای این پست انتخاب شده بود. این گروه مشورتی که یونان، الجزایر، شیلی و لیتوانی از دیگر اعضای آن هستند، وظیفه دارد مقامات 77 پست را در سراسر جهان برای رسیدگی به پرونده‌های حقوق بشر انتخاب کند!

هم اکنون و به گونه ی متداولی بر میزان جنایت هایی هم چون قطع سر، مثله نمودن و به صلیب کشیدن در منطقه خاورمیانه و شمال آفریقا افزوده شده است. اقدامات شنیع و جنایت کارانه ای که عموما از سوی گروه های مورد حمایت جریان های سلفی و با پشتیبانی مالی و تسلیحاتی رژیم مرتجع سعودی صورت می گیرد. فیلم ها و تصاویر منتشر شده از سوی این گروه های تروریستی روزانه حکایت از شیوه های غیر قابل تصوری است که در حذف مخالفین به کار برده می شود، اقداماتی که با بی توجهی قدرت های بین المللی اکنون به شکلی عادی برای شهروندان گیتی تبدیل شده است.

گردن زدن در عربستان هم چنان به شکل سابق ادامه دارد. این حکم شنیع در رابطه با کارگران خارجی مستقر در عربستان بسیار رایج تر می باشد. بریدن سر یک زن فیلیپینی و یک زن اندونزیایی نمونه هایی در این باره محسوب می شوند که تا تیرو شدن روابط سعودی با برخی دولت ها پیش رفته است.