علت مهاجرت بازیگران زن ایرانی

به گزارش آینه جم:ماجرای مهاجرت بازیگران به دنیای هالیوود شاید از نظر معیارهای جهانی رسیدن به شهرت، عجیب و غریب نباشد. چون بازیگران خارجی که برای رسیدن به پیشرفت از کشور خود دست کشیده اند و وارد آمریکا و ایالت لس آنجلس و آن استودیوهای معروف واقع شده در تپه های هالیوود شده اند، کم نیستند و اتفاقا برخی از آن ها بسیار هم موفق بوده اند، مثل سلما هایک مکزیکی، پنه لوپه کروز اسپانیایی، شارلیز ترون آفریقایی، کریستین بیل یا هیو هری که متولد بریتانیا هستند. میلا کونیس اکراینی، ناتالی پورتمن یهودی و کیفر ساسرلند کانادایی هم بازیگران دیگری هستند که از کشورهای دیگر وارد صنعت هالیوود شده اند. اما از آن جایی که معمولا ایران همیشه متفاوت ترین راه ها را تجربه کرده است، این ماجرا در این سرزمین شکل و شمایل دیگری به خود گرفته است.

مهاجرت بازیگران

بازیگران ایرانی بالاخص زنان از کشور می روند تا به ظن خود با برداشتن حجاب بتوانند راهی متفاوت در مسیر بازیگری شان طی کنند و بتوانند تشنگی دیده شدنشان را فراموش کنند. آن ها در اولین قدم کشور ترکیه را برای بازیگری انتخاب کرده اند تا در بهترین حالت همچون بازیگران ترک در سریال هایی ضعیف و آب بندی شده بازی کنند.

صنعت سینما در ترکیه هرگز مثل ایران یا حتی هند و چین نتوانسته مقبولیت های جهانی داشته باشد و به غیر از نمونه های انگشت شماری مثل نوری بیگله جیلان و فاتح آکین کمتر کسی در دنیا آن ها را می شناسد. حالا بازیگران ایرانی با وجود این که شبکه های خارجی فارسی زبان با خیل مخاطبان رو به رو هستند، قید همه چیز را می زنند و برای رقم های ناچیز در مقابل تغییر سرنوشتشان تن به این کار می دهند.

مهاجرت بازیگران به خارج از کشور

بسیاری از آن ها در اولین قدم بدون داشتن پشتوانه، مثل کسی که صاعقه ای به سرش خورده باشد، با حرکات عجیب و غریب، متفاوت عمل می کنند! این اتفاق هم باعث می شود تا یک شبه تبدیل شوند به شخصیت شناخته شده که یا مورد غیظ و غضب کاربران دنیای مجازی و مخاطبان قرار می گیرند، یا این که تحسین های بی پایانی برایشان ردیف می شود.

آن هایی که پیش از این در میان اهالی سینمای فرهیخته شاید محلی از اعراب نداشتند. چیزی شبیه به همان اتفاقی که با سال ها پیش برای خیلی از بازیگرانی افتاد که هرگز شایسته تحسین در مهارت بازیگری نبودند و تنها جایگاه خود را در میان هواداران خاص خود داشتند؛ مثل منوچهر وثوق، بیک ایمانوردی، شهناز تهرانی، یدالله شیراندامی، مرتضی عقیلی یا بهمن مفید، همایون بهادر و میری که اتفاقا بعضی از آن ها از ایران رفتند و در سرای دیگر هم بازیگری کردند و هرگز به آن چه خود و مردم طرفدارشان می پنداشتند، نرسیدند مثل تئاترها و فیلم هایی که برخی از آنان بازی کردند و نتیجه فاجعه بود.

 چون ذائقه ها تغییر کرده بود و مخاطبان می دانستند که با آن ها مثل سابق نیستند، یا این که هیچ وقت آن چه آن ها تصور می کردند نبوده اند و برخی هم به دولت جدید روی کار آمده خرده می گرفتند که اجازه بازی کردن از آن ها را سلب کرده بود. ولی آن چه مشخص بود، این است که به هر حال چیزی می لنگید!

مهاجرت بازیگران به شبکه های ماهواره ای

بدون هیچ جهت گیری آن چه برای این بازیگران قدیمی و جدید و به تازگی کارگردانان اتفاق افتاده است، مسیر روشنی را پیش روی آن ها قرار نداده و نخواهد داد. این بازیگران ایرانی تنها تبدیل می شوند به نام داران و اسطوره هایی پوشالی که چند صباحی در آمار بالای جدول بورس قرار می گیرند و بعد از آن تاریخ آن ها را کم کم فراموش می کند. آن ها مسیری غلط را بر می گزینند و برای رسیدن به شهرتی که نتوانسته اند در ایران به دستش بیاورند، دست به دامن شبکه های رنگارنگ و درجه چندم تازه تاسیس شده، در خارج از کشور می شوند.

در بهترین حالت، کمتر کسی مخاطب پی گیر و دقیق کارهای آن ها می شود. مثلا چه کسی مشتاقانه پای برنامه های محمد حسینی می نشیند و با مزه پرانی های او می خندد و تحسینش می کند؟! یا فرشید منافی چند درصد شنونده دارد؟ چکامه چمن ماه و رابعه اسکویی کجای سینمای ایران ایستاده بودند و مانی کسرائیان چند سال غایب بود؟ کسی اصلا نام صدف طاهریان را پیش از این شنیده بود؟! و جدیدا هم بازیگر دیگری به نام بهارک صالح نیا به این جمع اضافه شده است که تا به حال نامش هم شنیده نشده بود.

فضای مجازی و دست به دست چرخیدن اخبار کشف حجاب آن ها و لایک های چندین هزار نفره در زیر عکس هایشان آن ها را قربانی لذت شهرت و محبوبیت می کند، غافل از این که این توجه ها در هنر نمی تواند ماندگار باشد و داغی خبر روزی سرد می شود. این ها درست برعکس راهی را که حتی یک ستاره آمریکایی یا دقیق تر، هالیوودی انتخاب می کند، رفتند.

اکثر بازیگران بین المللی با انتخاب یک مدیر برنامه خوب و کاربلد با تسلط به بازیگری و مهارت های غیر از آن مثل زبان و فن بیان، مسیر مشخصی را در نظر می گیرند تا بتوانند گام های محکم و از پیش تعیین شده بردارند. اما متاسفانه یا خوشبختانه چکامه چمن ماه در تبلیغات پخش شده در این شبکه ها، به دلیل بازی ضعیف و فن بین سست تماشایی نیست.

در کنار آن ها هستند کسانی مثل همایون ارشادی یا پیمان معادی و حتی فاطمه معتمدآریا، مهناز افشار و بهرام رادان که مناسب موازین فرهنگی کشور برای بازی در فیلم های هالیوودی یا خارجی قدم برداشته اند و در فیلم هایی غیر ایرانی بازی کرده اند و مورد تحسین هم قرار گرفته اند.

بازیگرانی که مهاجرت نکردند و مورد تحسین واقع شدند

در دوره ای که فاطمه معتمدآریا ممنوع التصویر بود، می توانست با مهارت در بازیگری و تا حدی هم تسلط به زبان انگلیسی ایران را برای ادامه مسیر کاری اش ترک کند، ضمن این که او بیشتر از خیلی از کسانی که کشف حجاب کرده اند، در عرصه بین المللی شناخته شده است و حتما کارهای بهتری را می توانست انتخاب کند، اما با تمام سختی ها ایران را برای ادامه بازیگری انتخاب می کند.

 یا کارگردانی مثل عباس کیارستمی می داند که هویت کاری و فرهنگی اش به واسطه حضور در کشورش شکل گرفته است خود را به جهان معرفی کند، پس شاید ترک کردن اقلیمی که روزی در آن قدم به قدم برای شهره شدن زحمت کشیده است، کار عاقلانه ای به نظر نرسد.

به جز یکی از بازیگران زن، سایر کسانی که از ایران رفته اند، هنرپیشه های رده چندمی بوده اند که هرگز در حرفه شان نتوانستند به سودایی که در سر داشته اند، برسند. نه تنها نمی توان نقش ماندگاری از آن ها را نام برد که متاسفانه حضور آن ها تاثیر کوچکی بر سینما و تلویزیون ایران نگذاشته است.

عکس بهارک صالح نیا

این از هم گسیختگی ناگهانی و فرار پنهانی آنان در طولانی مدت نمی تواند موثر و قدمی رو به جلو محسوب شود که حتی بیشتر باعث دردسر همکارانشان در ایران می شود. با انتخاب این مسیر در میان بازیگرانی که تا قبل از مهاجرت، کمتر کسی حتی آن ها را به چهره می شناخته است، کار برای همکاران و دوستانشان در ایران سخت تر می شود و انگشت اتهام گروه های تندرو خیلی راحت به سمت آن ها نشانه می رود تا از هر حرکتی از کاهی کوه بسازند.

بازیگری که در این مسیر قدم بر می دارد، باید این را بداند که نه تنها در مقابل خودش متعهد است، که حتی در مقابل سینمای مریض احوال و لاجون ایران هم که روزی همین خرده شهرتش را به واسطه آن به دست آورده، مسئول است و با هر قدم می تواند زخمی عمیق تر بزند به بدنه آن.

درآمد بازیگران مهاجرت کرده به «GEM TV»

 مهاجرت برخی از بازیگران زن و مرد کمتر شناخته شده و البته تعدادی از کارگردانان به خارج از کشور و عمدتا ترکیه و فعالیت برای سریال ها و تله فیلم هایی محصول شبکه فارسی زبان ماهواره ای «ج» از یک طرف سبب ساز فخرفروشی برخی از این چهره ها به همتایان داخلی خود شده است و از طرف دیگر موجب شکل گیری فانتزی هایی شده که برخی از چهره های درجه چندم بازیگری کشور درباره این شبکه می پرورانند.

تازه ترین فانتزی از سوی یکی از بازیگران فرعی یک سریال تاریخی پرحاشیه رقم خورده است. این بازیگر که در داخل کشور هم کمتر کسی او را می شناسد در گفتگویی ادعا کرده، مدیران شبکه جم به او پیشنهاد حقوق ماهیانه ای بیشتر از 80 میلیون تومان برای همکاری ارائه داده اند.

از آنجا که شنیده ها درباره هزینه تعیین شده برای تولید یک تله فیلم در این شبکه کمتر از این رقم است، شنیدن چنین ادعایی کاملا خیلی و بیشتر برای جلب توجه به نظر می رسید. برای بیشتر دانستن از اوضاع و احوال قراردادهای مالی بازیگران و کارگردانانی که به این شبکه رفته اند به سراغ یکی از بازیگران زن سینما و تلویزیون که از این شبکه پیشنهاد داشته رفتیم.

مهاجرت صدف طاهریان به خارج از کشور

این بازیگر به شرط اینکه نامی از وی در این گفتگو برده نشود، اطلاعات جالبی را درباره وضعیت قراردادهای مالی بازیگران مهاجر و امکانات رفاهی آنان بیان کرد. این خانم بازیگر با اشاره به اینکه پیشنهاد حضور در این شبکه از سوی یکی از دست اندرکاران میانی این شبکه و به واسطه یکی از بازیگران زن درجه دومی بوده که این روزها در این شبکه حاضر است، گفت: «در تماسی که با من گرفته شد از من خواستند که برای بازی در یک تله فیلم با آنها همکاری داشته باشم.

 طبیعی بود که من از همان ابتدا هم علاقه ای به همکاری نداشتم اما برای اینکه درباره آنها بیشتر بدانم سوالاتی را درباره میزان دستمزد و اوضاع رفاهی همکاران پرسیدم. آنها پیشنهاد بازی در نقش اصلی یک تله فیلم را به من ارائه دادند و گفتند برای این ایفای نقش نهایتا تا شش میلیون تومان می توانند به من بدهند و وقتی به آنها گفتم این رقم یک بازیگر مکمل سینمایی هم نیست، آنها از محدودیت بودجه هایشان گفتند و اینکه نهایتا هر تله فیلم نمی بایست بیشتر از 50 تا 60 میلیون برایشان هزینه داشته باشد.»

مهاجرت بهارک صالح نیا

این بازیگر ایرانی در نهایت توضیح داده که درباره امکانات رفاهی هم فقط روزی یک وعده غذایی که آن هم ناهار است را متقبل می شوند و دو وعده دیگر با عوامل است، ضمن اینکه امکانات اقامتی هم برای هیچ کس وجود ندارد و طبق گفته این رابط، بازیگران زنی که تاکنون مهاجرت کرده اند به صورت اشتراکی سوئیت اجاره کرده اند.

سونامی GEM TV ادامه دارد

 این روزها مهاجرت برخی هنرمندان و بازیگران عرصه سینما و تلویزیون به خارج از کشور برای بازی در فیلمها و سریالهای شبکه «جم» نقل بسیاری از مجالس و رسانه های گروهی شده است؛ چهره هایی چون مهدی مظلومی، چکامه چمن ماه، مانی کسرائیان، رابعه اسکویی و... که نامشان پیش از این در تیتراژ بسیاری از آثار تصویری و نمایشی کشور در جایگاه بازیگر و کارگردان قرار داشته و مخاطبان وطنی با فعالیت آنان آشنایی داشته اند.

مهاجرت رابعه اسکویی

با وجود واکنش های متعدد و اظهار نظرهای گوناگون در قبال این حرکت هنرمندان و فارغ از سوابق شبکه های فارسی زبان ماهواره ای، اطلاعات حاصله از یک منبع موثق، از ابعاد بیشتری از این اتفاق ناگوار حکایت دارد.

بنا بر این گزارش یک تهیه کننده مطرح سینما که نخواست نامش فاش شود ادعا کرد که سعید کریمیان مدیر گروه جم تی وی که از مدتی پیش به صراحت از ساخت سه سریال تلویزیونی با زبان فارسی و عوامل صد در صد ایرانی!؟ در شبکه های تحت مدیریت خود طی چند ماه آینده سخن گفته است، موفق به جذب بیش از ۱۰۰ فعال سینمایی و تلویزیونی و افراد مرتبط با این دو حوزه در رشته های مختلف فنی و تکنیکی شده و به تدریج برای اقامت و مهاجرت قطعی آنان در کشور ترکیه در حال اقدام است.

همچنین بنا بر اظهارات این سینماگر و بنا بر برخی شواهد موجود و نقل قولها، برای این دسته از افراد که حتی شامل نیروهای خدماتی و پشتبانی نیز می شود حقوقی ثابت و ماهیانه معادل ۳۰۰۰ لیره ترک معادل حدود ۳ میلیون و ۸۰۰ هزار تومان در نظر گرفته شده است که با احتساب رقم اجاره یک واحد آپارتمان متوسط در منطقه اقامت این افراد آنهم در یکی از شهرهای درجه دو ترکیه، رقمی حدود ۳ میلیون تومان برای مهاجرین هنرمند ایرانی باقی می ماند که این رقم در صورت عقد قرارداد برای هر گونه فعالیت در یکی از تولیدات شبکه جم به رقم ۱۰ هزار لیر در ماه نیز قابل افزایش است.

مهاجرت مانی کسراییان

با وجود این اوصاف، در صورت صحت این آمار اگرچه رکود عمومی کشور دامن اصحاب فرهنگ و هنر را نیز در بر گرفته است، لیکن باید بطور جدی این موضوع در دستور کار مدیران فرهنگی از جمله مسئولان بخش های هنری کشور قرار گیرد تا هم نسبت به تأمین مسائل مالی و معیشتی هنرمندان و سینماگران اهتمام عملی ورزند و هم تدابیری اتخاذ نمایند تا این اقدام تلخ و ناخوشایند به رویه ای جاری و معمولی تبدیل نگردد.

نکته نگران کننده اینکه اینگونه مهاجرت ها به هر دلیل، در حالی صورت گرفته و در حال توسعه است که با تگاهی به سوابق مدیر این گروه تلویزیونی ماهواره ای و ارتباط وی و خانواده اش با سازمان منافقین از زمان حضور در پادگان اشرف عراق نا حال حاضر، به سهولت میتوان متوجه هدف شوم و منفعت طلبانه گردانندگان این رسانه خزنده و البته پرمخاطب داخلی گردید.

مهاجرت مهدی مظلومی

سینماپرس در عین حال معتقد است با وجود انفعال در بسیاری از عرصه های مختلف در کشور از زمان استقرار دولت تدبیر و امید و تعطیلی بسیاری از برنامه ها و پروژه های سینمایی و تلویزیونی، همانگونه که اقشار مختلف مردم با دشواری های بسیار زندگی خود را سپری می سازند لیکن توجیه قابل قبولی برای فعالان و چهره های هنری وجود ندارد که با بی تفاوتی و فراموش نمودن عزت نفس و غیرت ایرانی اسلامی خود، تنهعا به دلیل فشار اقتصادی مبادرت به این اقدام نمایند و در آثاری حضور بهم رسانند که علاوه بر شبهات شرعی از محتوای ضداخلاقی و اهداف تخریبی علیه استحکام خانواده های ایرانی برخوردارند.

هفته نامه چلچراغ - سینما ژورنال - سینما پرس

نوشتن دیدگاه