آينه جم : رنج‌نامه جامعه پرورش‌اندام جم برای تبعیض و اجحافی که در حق آنها روا داشته‌اند

 ما مردم سرزمین نفت و گاز، تنها سهم‌مان از اقتصاد و اشتغال، خشکسالی و دود بوده است. با سرطان، سیاه سرفه و هزار درد بی درمان دیگر. در شرایطی که بحران اقتصادی جغرافیای گرم ما را به نقطه جوش رسانده است، سودجویی کسانی که میخواهند از اندک رمق ورزش شهرستان جم منتفع شوند در کنار عدم احساس مسئولیت آقای دوراهکی رئیس اداره ورزش و جوانان جم یک بار دیگر دارد منجر به بیکار شدن و عدم کارآفرینی عده ای از جوانان بومی می‌شود.

ما عادت داریم به زخم، به تبعیض به نادیده گرفته شدن. راستش را بخواهید چشمانمان سالهاست به بالادستی ها خشک شده تا شاید بلاخره یکجا این مسئله حمایت از بومی ها حل شود. اما درست زمانی که نماینده محترم جنوب استان سرکار خانم_الماسی تمام تلاشش را در بالاترین سطح ممکن برای احقاق حق مردم مظلوم جم،کنگان عسلویه و دیر به کار برده است، کورسوی امیدی داشت دلمان را روشن می‌کرد به تغییر، به رشد، به اشتغال جوانانمان و به داشتن تصحیح روند ناعادلانه تقسیم فرصت های شغلی باز هم یک بی سلیقگی، یک مدیریت غلط دوباره زخم جانمان شد.

داستان این بار در حوضه ورزش و باشگاه های بدنسازی شهرستان جم اتفاق می‌افتد. اولین باشگاه بدنسازی جم در سال 1381 افتتاح شد و در 15 سال اخیر با توجه به رشد جمعیت شهرستان و افزایش تقاضا دو باشگاه دیگر هم خدمت رسانی خود را به ورزشکاران جم آغاز کردند. همه چیز خوب بود، تا اینکه به یکباره پنج نفر با هدف تاسیس باشگاه بدنسازی در شهر جم، درخواست‌های خود را به صورت کتبی یا شفاهی به اداره ورزش و جوانان شهرستان جم ارائه می‌نمایند. یعنی تقریبا سه برابر شدن باشگاه‌های بدنسازی در یک شهر در عرض کمتر از دو ماه! اگر تخصصی به موضوع نگاه کنیم، این اتفاق نه تنها فرصت نیست و کمکی به این رشته نمی‌کند بلکه چون یک شبه تعداد ورزشکاران این رشته سه برابر نخواهد شد، این توسعه بی‌قاعده و قارچ‌گونه سالن‌های بدنسازی باعث ضعیف شدن و نهایتاً تعطیلی همه اماکن خواهد شد و ریشه این ورزش را خشک خواهد کرد.

اما مسئله تاسف برانگیز ماجرا این است که در میان درخواست‌ها بشکل عجیب و مشکوکی نام یک فرد غیربومی به چشم می‌خورد. این امر موجب اعتراض مدیران فعلی باشگاه‌های شهرستان می‌شود. در حقیقت با توجه به مشکل فعلی اشتغال جوانان، اگر قرار است فرصتی به‌وجود آید، باید برای خاک‌خوردگان بومی شهرستان ایجاد شود. اما رئیس اداره ورزش و جوانان شهرستان جم با بی توجهی به این نکات مهم و تنها به خاطر افزایش آمار و امتیاز مدیریتی خود و بدون توجه به ضربه مهلکی که به بدنه باشگاه‌ها و نیروهای بومی وارد می‌آورند با روابط فراقانونی و نه از سر ضوابط و تخصص با این فرد غیربومی همکاری تام انجام داده است.

قضیه زمانی دردناک‌تر می‌شود که شخص غیر بومی مذکور هم اکنون بدون اخذ مجوز لازم فعالیت خود را هم آغاز کرده است و با وجود دستورهای مکرر به نیروهای اماکن شهرستان جم هنوز هیچ اقدامی در جهت جلوگیری از فعالیت این باشگاه غیر مجاز صورت نگرفته است.

قسمت اسفناک ماجرا اینجاست که آقای حسین اسدی، کسی که بیش از بیست سال است در این رشته فعالیت می‌کند و توانسته چندین مدال در مسابقات مختلف برای شهرستان به ارمغان آورد، به تازگی جواز تاسیس باشگاه خود را گرفته و در حال آماد‌ه‌سازی رختکن و چیدمان تجهیزات خود بود که این فرد غیر بومی باشگاهی را بدون مجوز در نزدیکی باشگاه او افتتاح کرد و این قهرمان پیشکسوت شهرمان مجبور به تعطیلی قبل از افتتاح شد و چندین میلیون تومان متضرر گردید.

ای کاش مسئولین شهرستان قبل از آن‌که خیلی دیر شده باشد فریاد ورزشکاران بدون حامی را بشنوند. امیدمان به تدبیر مدیران ارشدی است که شعار اشتغال‌زایی برای جوانان بومی را هر روز انشا می‌کنند. تنها امیدمان به همراهی و تعهد فرماندار جدید شهرستان جم جناب آقای حسینی و شورای محترم شهر است که شفافیت را سرلوحه فعالیت‌های خود قرار داده‌اند. ما ایستاده‌ایم در کنار قهرمانان‌مان. ما به این شرجی و تب عادت داریم و تاسف پر تکرارترین واژه این روزهای شهرمان است./ شهر نامه

نوشتن دیدگاه